"Ερείπιο - Η Μεγάλη Πρόκληση. Η Σκόνη του Χρόνου" Μια Συνεργατική Εικαστική Εγκατάσταση των Χ.Κοντοσφύρη, Μ.Ρωμαντζή, Α.Ρήμου και Ν.Καρναμπατίδη στην ηχητική εγκατάσταση

Η  έκθεση αποτελεί μέρος μιας εικαστικής απόπειρας με κεντρικό θέμα την έννοια του Ερείπιου.Κεντρικό κτίριο ΟΤΕ Θεσσαλονίκη ,  Επί της Καρόλου Ντηλ 33 & Ερμού 40 Στο πλαίσιο αυτό, έχουν πραγματοποιηθεί οι
συνεργατικές εικαστικές εγκαταστάσεις «Ερείπιο – Εξερευνώντας τον Χαμένο Χώρο», τον Δεκέμβριο του 2013 στην Γκαλερί ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ στη Θεσσαλονίκη και «Νέο Ερείπιο – Δρώντας στον Χαμένο Χώρο», τον Φεβρουάριο του 2014 στη Γκαλερί ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ στην Αθήνα. 

Στην παρούσα εικαστική εγκατάσταση πάνω σε κλαδιά που σαν χέρια απειλητικά ξεπροβάλλουν από τους τοίχους, πολυάριθμα πουλιά, εύλαλοι τραγουδιστές αλλά και βουβοί μάρτυρες των τεκταινομένων, καταγράφουν τα γεγονότα. Τα παρατηρούν από ψηλά και τα απομνημονεύουν για να τα μεταφέρουν πετώντας σε άλλους τόπους, σε άλλες εποχές.

Πάνω στα κλαδιά βρίσκονται και οι απόκληροι. Μετανάστες παλιάς και νέας γενιάς, άστεγοι, απελπισμένοι, διαδηλωτές και ένας ζητιάνος που μαζί  με τα πουλιάμε εξαπλωμένην χείρα ψωμοζητούντες. Εκλιπαρούν για ψίχουλα από μια κοινωνία αδηφάγα, άπληστη και με ελλιπή αίσθηση του Μέτρου.

Η Μεγάλη Πρόκληση είναι γραμμένη με μια μακρυά κόκκινη πινελιά από τούβλα που πάει κι έρχεται στο πάτωμα παράλληλα μ’ ένα τοίχο του ερείπιου.

Στη μια άκρη της πινελιάς ένα παιδάκι φτιαγμένο από παλιά τούβλα, παίζοντας, απαντάει στη Μεγάλη Πρόκληση καθώς χτίζει εκ βάθρων ένα καινούργιο εαυτό με νέα υλικά. Υλοποιεί την αναγκαία συνθήκη για την επίτευξη μιας κοινωνικής ανασυγκρότησης ουσιαστικής και με διάρκεια. Μια διαδικασία που απαιτεί τη συνεργασία όλων, ακόμα και ενός σκύλου που προσφέρει ένα τούβλο.

Απ’ την άλλη άκρη της πινελιάς ξεκινάει γραμμένη με τούβλα, η λέξη TRÜMMERFRAUEN, δηλαδή Κυρίες των Ερειπίων. Οι trümmerfrauen, σύμβολα ανασυγκρότησης, είναι οι Γερμανίδες που ανάλαβαν και έφεραν εις πέρας, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την αναστύλωση των κατεστραμένων πόλεων της Γερμανίας, ενός έθνους με αδύναμη ιστορική μνήμη.

Σε μια γωνιά, ανάμεσα σε δύο εμβληματικά κτίρια του Κωσταντινίδη και του Πικιώνη, ερείπια σήμερα, ανθρώπινες φιγούρες, κατακερματισμένες και διαβρωμένες από το χρόνο και τα γεγονότα, βιώνουν τα τεκταινόμενα ανίκανες να αντιδράσουν.

Η σκόνη του χρόνου κατακλύζει τον χώρο αναδεικνύοντας τη διάσταση της ιστορικότητας των αέναων κύκλων ερειπίωσης και ανασυγκρότησης.
Οι καλλιτέχνες ευχαριστούν τους Γιάννη Αργυριάδη, Ελένη Τσαμασίρου, Βασίλη Καβουρίδη, Ρένα Κουμπερίτση και Μαρί Θεοφίλου.
Η έκθεση είναι μια δράση του Μακρύ Οχήματος.