
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011
«Εισβολή» με ποδήλατο στο Υπουργείο Παιδείας
Στους Κινέζους η Ακρόπολη
Φαντάζει εξωπραγματικό, αλλά ισχυρίζομαι πως είναι η μόνη απλή και αμέσως εφικτή λύση: παραχωρούμε την Ακρόπολη για 99 χρόνια στους Κινέζους, μας ξεπληρώνουν τα 300 τόσα δισ. του χρέους και οι προαιώνιοι σινοελληνικοί δεσμοί φιλίας σφυρηλατούνται στο διηνεκές. Ετσι ξεμπερδεύουμε και ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Οτι η λύση μοιάζει σουρεαλιστική είναι βέβαιον, δεν παύει ωστόσο να είναι εν ταυτώ και ρεαλιστική: η υψομετρική διαφορά ανάμεσα στον ΦΠΑ της αλμυρής και σ' εκείνον της γλυκιάς μπουγάτσας ή ανάμεσα στο τυλιγμένο και στο ατύλιχτο σάντουιτς δεν είναι λιγότερο σουρεαλιστική, μα και εξίσου νατουρ(ε)αλιστική• τα δύο ρεύματα συνυπάρχουν. Ο ρεαλισμός και ο σουρεαλισμός είναι ασύμβατα έως αντιτιθέμενα, πλην όμως όχι και αντιφατικά καλλιτεχνικά ρεύματα, όπως φαίνεται και στο περίφημο λειωμένο ρολόι του Νταλί, όπου ο σουρεαλισμός δεσπόζει του ρεαλισμού - τον κατατροπώνει, θα λέγαμε - και τανάπαλιν - τούμπαλιν.
ΚΚΕ Φλώρινας: Εκλογές τώρα!
Συμπόρευση με το ΚΚΕ και λαϊκή οργάνωση παντού.
Η πυκνή, σε πολιτικές εξελίξεις, χθεσινή μέρα είναι διδακτική για το λαό και προσφέρεται για ουσιαστικά συμπεράσματα. Η δική του παρέμβαση και πάλη κόντρα στην επίθεση που δέχεται, σε συνδυασμό με τη βαθιά και συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση και τους ανταγωνισμούς που τη συνοδεύουν, έχουν οξύνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το αστικό πολιτικό σύστημα να τη διαχειριστεί προς όφελος του κεφαλαίου. Συνέπεια αυτών των συνδυασμένων παραγόντων είναι η ένταση της αναμπουμπούλας στο αστικό πολιτικό σύστημα που οδηγεί την αστική τάξη και τα κόμματά της να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στη διαχείριση, προκειμένου να ενσωματώσουν και να παρακάμψουν τον λαϊκό παράγοντα, τη δυσαρέσκειά του για την κυρίαρχη πολιτική.
Η πυκνή, σε πολιτικές εξελίξεις, χθεσινή μέρα είναι διδακτική για το λαό και προσφέρεται για ουσιαστικά συμπεράσματα. Η δική του παρέμβαση και πάλη κόντρα στην επίθεση που δέχεται, σε συνδυασμό με τη βαθιά και συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση και τους ανταγωνισμούς που τη συνοδεύουν, έχουν οξύνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το αστικό πολιτικό σύστημα να τη διαχειριστεί προς όφελος του κεφαλαίου. Συνέπεια αυτών των συνδυασμένων παραγόντων είναι η ένταση της αναμπουμπούλας στο αστικό πολιτικό σύστημα που οδηγεί την αστική τάξη και τα κόμματά της να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στη διαχείριση, προκειμένου να ενσωματώσουν και να παρακάμψουν τον λαϊκό παράγοντα, τη δυσαρέσκειά του για την κυρίαρχη πολιτική.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)