
Οι
παλιοί Φλωρινιώτες ήταν του πιοτού. Το ίδιο και οι Μοναστηριώτες πρόσφυγες.
Έπιναν κρασί και τσίπουρο, από την δική τους παραγωγή, από τα αμπέλια τους, που
ήταν στις πλαγιές των λόφων. Καλοί οικογενειάρχες, σοβαροί καταστηματάρχες, που
ποτέ δεν έδιναν αφορμή για σχολιασμούς. ‘Οταν έπιναν όμως γινόταν «στουπιά» και
άλλαζαν συμπεριφορά. Η κοινή γνώμη τους συγχωρούσε λέγοντας