Κεριά

Γράφει η Φοίβη

                                   

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’εμπροστά μας

σα μιά σειρά κεράκια αναμένα –

χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μιά θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων`

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη.

κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω' με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κοιτάζω τ’αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω` να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν. 

                                                 Κωνσταντίνος Καβάφης

Tα φώτα της πόλης σιγά – σιγά ανάβουν. Οι θόρυβοι αλλάζουν χροιά. Γίνονται έγχρωμοι. Θάταν ωραία νάμουν σ’ένα αγρόκτημα και νάκανα όλες τις δουλειές που απαιτούνται για να υποδεχτώ τη πρώτη νύχτα του καινούργιου χρόνου.

Αυτός που κοιτάζει έξω από ένα ανοιχτό παράθυρο δεν βλέπει ποτέ τόσα πράγματα όσο αυτός που κοιτάζει ένα κλειστό παράθυρο. Δεν υπάρχει αντικείμενο πιο βαθύ, πιο μυστήριο, πιο πλούσιο, πιο σκοτεινό, πιο λαμπερό από ένα παράθυρο που το φωτίζoυν τα κεριά του Καβάφη.

Αυτό που μπορούμε να δούμε στον ήλιο είναι πάντοτε λιγότερο ενδιαφέρον απ’αυτό που συμβαίνει πίσω από ένα τζάμι. Μέσα σ’αυτή τη μαύρη τρύπα, μέσα σ’αυτή τη φωτεινή τρύπα ζήσε τη ζωή, ονειρέψου τη ζωή, υπόφερε τη ζωή. Δεν υπάρχει ένας κόσμος αντικειμενικός, σταθερός, ίδιος για όλους...Ο κόσμος είναι ακριβώς όπως τον ονειρεύεσαι...Ακόμα κι εκείνο που σου φαίνεται αρνητικό, καταστροφικό, είναι μόνο μιά αντανάκλαση ενός αντιμαχόμενου ονείρου. Να είσαι ειλικρινής, πιο τίμιος με τον εαυτό σου και θα συνειδητοποιήσεις ότι πίσω από την ψευδή πεποίθηση της θέλησης να αλλάξεις τη ζωή σου, κρύβεται το μυστικό σχέδιο για να τη διαιωνίσεις έτσι όπως είναι. Προς το παρόν μελέτησε, παρατήρησε τον εαυτό σου και γνώρισέ τον! Και κάποια μέρα θα παραστείς στο μεγαλύτερο θέαμα του κόσμου: την ακεραιότητάσου! Το όνειρο είναι το πιο αληθινό πράγμα που υπάρχει. Το όνειρο είναι η πραγματικότητα χωρίς την παρουσία του χρόνου...Μόνο ένας άνθρωπος που ονειρεύεται μπορεί να δημιουργήσει πλούτο. Το όνειρο είναι ένας κάθετος σχεδασμός που μόνο ένας ονειροπόλος μπορεί να γνωρίζει...Το ύστερα δεν υπάρχει παρά μόνο στη φαντασία...Εσωτερικά κάθε στιγμή είναι ένα κατάστημα που ανοίγει και κλείνει, κάθε στιγμή κερδίζει η χάνει, κάθε στιγμή είναι μία επιτυχία η μία αποτυχία. Όλα συμβαίνουν τώρα, σ’αυτή την αιώνια στιγμή.

Πέρα από τα κύματα των σκεπών βλέπω μια ώριμη γυναίκα, ρυτιδιασμένη κιόλας, κακόμοιρη, πάντοτε σκυφτή πάνω σε κάτι και που δεν βγαίνει ποτέ. Με το πρόσωπό της, με τα ρούχα της, με τη χειρονομία της, με σχεδόν τίποτα ξανάπλασα την ιστορία αυτής της γυναίκας η μάλλον το μύθο της και καμμιά φορά τη λέω στον εαυτό μου κλαίγοντας. Αν ήταν ένας κακόμοιρος άντρας θάπλαθα και τη δική του ιστορία με την ίδια άνεση.

Και πέφτω να κοιμηθώ υπερήφανη που έζησα και υπέφερα μέσα στους άλλους παρά μέσα μου. Ίσως θα μου πεις: «Είσαι βέβαιη πως αυτός ο μύθος είναι αληθινός?» Αγαπημένε μου, αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι ο μύθος αυτός με βοήθησε να ζήσω, να νοιώσω πως υπάρχω και τι είμαι.