Αγάλματα και μνημεία στην πόλη των καλλιτεχνών

Περιπλανώμενοι στην πόλη της Φλώρινας, σε κάθε γωνιά της μπορείς να αντικρίσεις την πληθώρα αγαλμάτων και μνημείων που την κοσμούν. Tαμπέλες για αρχαιολογικούς χώρους όπως της ελληνιστικής πόλης τον 4ο αιώνα π.Χ. για να δούμε το μεγαλείο των αρχαίων Ελλήνων και τα κατορθώματά τους.

Τα αγάλματα σου μιλούν σε ταξιδεύουν σε παλιές εποχές που δεν έζησες ποτέ. Σε προκαλούν να σταθείς και να τα κοιτάζεις για ώρα. Σε βάζουν σε σκέψεις  γιατί υπάρχουν, ποιος τα κατασκεύασε, τι θέλουν να μας διδάξουν και να μας υπενθυμίσουν. Όλα αυτά τα αξιοθέατα υπάρχουν για κάποιον λόγο. Οι πεσόντες των βαλκανικών πολέμων για να μην ξεχάσουμε ποτέ τους προγόνους μας που πολέμησαν για να έχουμε την ελευθερία μας. Μερικά από τα σημαντικότερα πρόσωπα όπως ο Παύλος Μελάς, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Κανάρης και πολλοί άλλοι δεσπόζουν σε κεντρικά σημεία της πόλης για να μας υπενθυμίσουν την τοπική και γενικότερη ιστορία της χώρας . Επιπλέον υπάρχει το τούρκικο Χαμάμ, ο αμυντικός πύργος ( Κουλέ ) και τα απομεινάρια του Μιναρέ που μας υπενθυμίζουν την οθωμανικό στοιχείο από τα 400 χρόνια σκλαβιάς. Τα δεκάδες αρχαιολογικά ευρήματα που προστατεύονται στα μουσεία της Φλώρινας όπως το αρχαιολογικό και το λαογραφικό μουσείο. Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί η ύπαρξη του μουσείου σύγχρονης τέχνης, το οποίο φιλοξενεί εκθέματα φοιτητών της Σχολής Εικαστικών τεχνών και άλλων καλλιτεχνών.

Τα πολιτισμικά στοιχεία όμως δεν περιορίζονται μόνο στην πόλη της Φλώρινας αλλά βρίσκονται διασκορπισμένα σε ολόκληρο τον  νομό.

 Ο Αρχαιολογικός χώρος των Πετρών ο οποίος βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του Ν. Φλώρινας, σε μικρή απόσταση από το Αμύνταιο στη δυτική όχθη της λίμνης των Πετρών. Η κατοίκισή της χρονολογείται, με βάση τα ευρήματα  ανάγεται στην Ύστερη Εποχή Χαλκού και στην Πρώιμη Εποχή Σιδήρου (1200 - 600 π.Χ.). Η επόμενη οικιστική φάση, με λιγοστά λείψανα τοποθετείται στο β' μισό του 4ου αι. π. Χ.. Ακολούθως κατά τον πρώιμο 3ο αι. π. Χ. οικοδομήθηκαν κτίρια σε νησίδες, ενώ η κύρια οικιστική φάση κατά τα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Η ανασκαφική έρευνα έφερε στο φως ένα καλοχτισμένο ισχυρό τείχος, το οποίο περιέκλειε έναν οικισμό με ελεύθερη πολεοδομική οργάνωση η οποία αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τις καμπύλες του λόφου πάνω στον οποίο βρίσκεται. Οι οικιστικοί χώροι είναι οργανωμένοι σε ομάδες των τριών με κοινούς εξωτερικούς τοίχους, ενώ τα σπίτια είναι κτισμένα το ένα σε επαφή με το άλλο. Πρόκειται για διώροφες κατασκευές, χωρίς αυλή, όπου η μετάβαση στον πάνω όροφο γινόταν με ξύλινη ή κτιστή σκάλα. Τα σπίτια διέθεταν υπόγειους χώρους που χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες και εργαστήρια. Τα ισόγεια των σπιτιών είναι κτισμένα με λασπόκτιστη αργολιθοδομή ενώ οι όροφοι με ελαφρότερα υλικά (ξύλα, λάσπη και άχυρα). Στον πάνω όροφο των σπιτιών βρίσκονταν τα δωμάτια καθημερινής διαβίωσης της οικογένειας, ο γυναικωνίτης και ο ανδρώνας. Οι τοίχοι αυτών των δωματίων ήταν επιμελώς διακοσμημένοι με έγχρωμα κονιάματα, που μιμούνταν ορθομαρμαρώσεις, σε πρώτο "πομπηιανό στυλ", πανομοιότυπα με εκείνα της Πέλλας. Παράλληλα, η ανασκαφή αποκάλυψε τους υδροδοτικούς πηλοσωλήνες που καταλήγουν σε κρήνες και πηγάδια. Σημαντικά οικοδομήματα του αρχαιολογικού χώρου είναι το ιερό του Διός - σύμφωνα με την επιγραφή που βρέθηκε στο εσωτερικό του - με το βωμό καθώς και ο μεγάλος υπόγειος πιθεώνας που εντοπίστηκε σε κοντινή απόσταση. Ο οικισμός καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε στα μέσα του 1ου αι. π. Χ. εποχή της εμφύλιας διαμάχης των Ρωμαίων. Κατά την ανασκαφή, εντοπίστηκε το λεγόμενο στρώμα καταστροφής που πιστοποιεί την περίοδο που εγκαταλείφθηκε η πόλη ενώ παράλληλα και ένας θησαυρός από 125 αργυρά δηνάρια που βρέθηκαν σε κατοικία και χρονολογούνται στην περίοδο 105 - 43/42 π. Χ. υποδηλώνει τη ρωμαϊκή παρουσία.

Επιπλέον αξιόλογα στοιχεία πολιτισμού μπορούμε να εντοπίσουμε σε χώρους όπως η νεκρόπολη του Αγίου Παντελεήμονα, το νησί του Αγίου Αχίλλειου και η ευρύτερη περιοχή της Πρέσπας, καθώς και η τούμπα του Αρμενοχωρίου.

Εκ μέρους του τμήματος δημοτικής εκπαίδευσης της Σχολής Φλώρινας , εργασία πάνω στο μάθημα «Εφαρμογές Προγραμμάτων για την Αειφορία στο Δημοτικό Σχολείο» των μαθητών:

Γκαζγκάζης Νικόλαος  

Λέφα Ουρανία 

Μαιόβης Δημήτρης 

Τζιατζιάς ΝΙκόλαος-Σταύρος