Το φιλοσόφησα, καθώς είδα προχθές στο εκκλησίασμα έναν τυφλό που το πρόσωπό του έλαμπε.
Κι όταν τον ρώτησα πού χρωστάει τη χάρη αυτή, μου εξήγησε ότι γεννήθηκε χωρίς φως στα μάτια και η ζωή του θα ήταν αφόρητη, αν δεν είχε γνωρίσει έναν ιεροκήρυκα στο χωριό του που τον έφερε στη Σχολή Τυφλών στην πόλη κι εκεί γνώρισε το Χριστό.
Από τότε μες στο σκοτάδι του βλέπει, πιστεύει, ελπίζει και χαίρεται.
Δεν έχει πια ανάγκη, μας είπε, από τα φυσικά μάτια.
Του φτάνει ότι η αναπηρία του του δίνει το αληθινό φως.Το Χριστό.
Χίλιες φορές τυφλός, αλλά μ΄αυτό που ζω, παρά με μάτια και να χάσω αυτή την αγαλλίαση, που μου δίνει ο Χριστός.
Είναι κι αυτό από τα ομορφότερα βιώματά μας κοντά σου, Κύριε.
Μου θύμισε τον τυφλό του Ευαγγελίου.
Αυτός ήταν ένας άνθρωπος που γεννήθηκε αόμματος.
Ο Χριστός τον βρήκε σε μια περιοδεία Του και τον θεράπευσε, πλάθοντας με πηλό τα μάτια του.
Ένα θαύμα πρωτάκουστο.
Δεν είχε ξαναγίνει απ' την αρχή του κόσμου.
Όταν τον είδαν οι γείτονες και οι περαστικοί, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν, παρόλο που αυτός υποστήριζε ότι είναι ο ίδιος ο γείτονάς τους.
Και κάθε τόσο ομολογούσε ότι ένας Ιησούς τον έκανε καλά.
Το γεγονός φτάνει και στους Φαρισαίους.
Τον καλούν, τον ξανακαλούν, να τους πει πώς έγινε και βλέπει.
Αυτός τους μιλάει για τον Ιησού.
Οι Φαρισαίοι υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς, που κάνει τέτοια πράγματα το Σάββατο, είναι αμαρτωλός. Κι ο Θεός τους αμαρτωλούς δεν τους ακούει.
Ο τυφλός επιμένει σ' αυτό που έζησε, κάτι που προκαλεί τους Φαρισαίους.
"Εγώ δεν ξέρω αν είναι αμαρτωλός", λέει.
"Ένα ξέρω, ότι με έκανε καλά.
Αλλά γιατί να είναι αμαρτωλός;
Έκανε ένα πρωτοφανές θαύμα κι εσείς τον βγάζετε αμαρτωλό.
Αν δεν ήταν του Θεού άνθρωπος, δε θα μπορούσε να κάνει αυτό που έκανε".
Και με ελαφριά ειρωνεία τους λέει:
"Μήπως όμως θέλετε να γίνετε κι εσείς μαθητές του;"
"Βρε", του λένε, "εσύ είσαι από γεννησιμιού σου αμαρτωλός και θα μας κάνεις και το δάσκαλο;"
Και τον πέταξαν έξω.
Τον συναντάει ο Ιησούς και τότε γνωρίζονται καλά.
Ο Ιησούς, ο Μεσσίας, και ο τυφλός, μια ευγνώμων ψυχή, που αν και δεν τον ήξερε, τον ομολόγησε όμως σθεναρά παντού.
Κι ας προσπάθησαν να τον κλονίσουν οι θρησκευτικοί άρχοντες, κι ας ήταν ανυπεράσπιστος κι από τους γονείς του, κι ας του έλειπε και η πιστοποίηση του Ιησού.
Του έφτανε ότι έζησε το θαύμα.
Είναι κι αυτό από τα ομορφότερα βιώματα κοντά σου, Κύριε.
Κι ας έρθουμε σ΄εμάς.
Ο τυφλός έλεγε αυτό που ήξερε.
Εμείς λέμε πολλές φορές πολλά και διάφορα για το Θεό, και με φανατισμό κιόλας, χωρίς να τα έχουμε βιώσει προσωπικά.
Για όσα ακούσαμε όμως και μάθαμε, αν δεν άγγιξαν τη ζωή μας, η μαρτυρία που θα δώσουμε γι' αυτά δεν θα έχει αυθεντικότητα.
Για όσα από την πίστη μας δεν είναι κτήμα μας, ας έχουμε την ταπείνωση να λέμε το "δεν ξέρω" του τυφλού.
Και για όσα είναι αληθινά βιώματά μας, ας έχουμε την παρρησία να τα διακηρύττουμε.
Γιατί εδώ εχθρό διαβλέπουμε μια ένοχη δειλία.
Να δειλιάζουμε δηλαδή να ομολογούμε την ευεργεσία του Θεού ή να βαριόμαστε να την αξιοποιήσουμε και για τους άλλους.
Και ο Ορθόδοξος δίνει μαρτυρία με το να είναι και όχι με το "έτσι πρέπει".
Όχι να κηρύττουμε κατά μήκος και πλάτος το Φως.
Να γίνουμε το φως.
Όχι μόνο να κηρύττουμε το Χριστό στους άλλους.
Αλλά να γίνουμε εμείς ο Χριστός για τους άλλους.
Οι άνθρωποι που έχουν εμπειρία μιλούν αυθεντικά για το Χριστό.
Και γι' αυτό είναι και πειστικοί ότι ο Χριστός έχει τη δύναμη και στον 21ο αιώνα να κάνει το θαύμα με την παρουσία Του σε κάθε ψυχή που Τον γνωρίζει και Τον αναγνωρίζει.
Όπως στους τυφλούς που γνωρίσαμε.
ΑΜΗΝ
Ζιώγα Κατερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου