Βρίσκεται σε υψόμετρο που "αγγίζει" τα 900μ., χτισμένο στους ΝΑ πρόποδες του όρους Βερνίου (ή Βιτσίου), στο μεταίχμιο των νομών Φλώρινας, Καστοριάς και Κοζάνης, μέσα σε πλούσια βλάστηση, με δάση δρυός, οξυός και μελανής πεύκης. Ο λόγος για το πανέμορφο Λέχοβο του νομού Φλώρινας, όπου οι χειμώνες είναι σχετικά ήπιοι (για τα δεδομένα της περιοχής), ακόμη και όταν το λευκό πέπλο του χιονιά σκεπάζει την πλαγιά του βουνού, ενώ το καλοκαίρι οι κάτοικοι έχουν το προνόμιο να ζουν χωρίς κλιματιστικά και ανεμιστήρες, απολαμβάνοντας τη φυσικά δροσερή ατμόσφαιρα.«Σε αυτό το χωριό δεν νιώθεις καλοκαίρι, ο αέρας του βουνού είναι δροσερός και καθάριος, με το νερό από τις τέσσερις χάλκινες βρύσες και το σιντριβάνι να κελαρύζει ασταμάτητα. Με τις πρώτες ψύχρες του Οκτώβρη, το Λέχοβο φοράει τα χειμωνιάτικα με τα κούτσουρα να ξεκινούν να καίνε ασταμάτητα στο τζάκι», λένε οι κάτοικοι, "ζωγραφίζοντας" με λέξεις τον καμβά της εναλλαγής των εποχών στην περιοχή τους.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι καλές κλιματολογικές συνθήκες που κάνουν τον επισκέπτη της ευρύτερης περιοχής να περνά έστω και για μια βόλτα από το Λέχοβο, ούτε και τα μοναδικά δασικά μονοπάτια του, που γίνονται τρόπος διαφυγής από την καθημερινότητα. Το μεγάλο "μυστικό" όλων όσοι πέρασαν από το όμορφο χωριό του νομού Φλώρινας είναι το καλό φαγητό. Το μεγάλο "κεφάλαιο" του τόπου, που συνυπάρχει αρμονικά με την απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου.
Οι περισσότερες γυναίκες του χωριού χαρακτηρίζονται ... μαγείρισσες πρώτου μεγέθους, ενώ στο Λέχοβο, ο επισκέπτης μπορεί να βρει και πολλές καλές ταβέρνες. Όλες έχουν πολλά κοινά γαστρονομικά χαρακτηριστικά, που αποτελούν και την "ταυτότητα" της γεύσης του χωριού σε όλη την Ελλάδα. Αυθεντικές χειροποίητες πίτες, με κυρίαρχες την τσουκνιδόπιτα, την πρασόπιτα, την κολοκυθόπιτα, την κλασική τυρόπιτα και την κρεατόπιτα προκαλούν τους λάτρεις του καλού φαγητού σε γαστριμαργικές ... παρασπονδίες. Η τσουκνία, κυρίαρχη στα πιάτα της περιοχής, μαγειρεύεται ακόμη, όπως και άλλα λαχανικά και έχει παρόμοια γεύση με το σπανάκι. Μια σούπα με φύλλα τσουκνίδας, καρότα και κρεμμύδια είναι πλούσια σε σίδηρο. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η τσουκνίδα ελαττώνει ή σταματάει την αιμορραγία από τις πληγές και τις ρινορραγίες και είναι καλή για την έντονη αιμορραγία της περιόδου. Αποτελεί, επίσης, πρώτης τάξης στυπτικό, διουρητικό και τονωτικό.
Από ένα καλό τραπέζι δεν λείπουν ποτέ τα μεζεδάκια. Έτσι, και στο Λέχοβο, βρίσκει κάποιος σε αφθονία φρέσκιες μελιτζανοσαλάτες, με μελιτζάνες να έχουν ψηθεί στα κάρβουνα, κόκκινες πιπεριές Λεχόβου, που είναι παρόμοια ποικιλία με τις πιπεριές Φλωρίνης, έξοχα φασόλια φούρνου τοπικής συνταγής, μπάτζο και φέτα Κλεισούρας σαγανάκι. Και για όσους χρειάζονται "ενισχυτικά" για να τους ανοίξει η όρεξη, υπάρχει τουρσί λάχανο και πατάτα σχάρας, που σερβίρονται από νωρίς, για το ποτό.
Όλες οι παραπάνω λιχουδιές συνοδεύονται με γνήσιο τσίπουρο του χωριού, από παραγωγούς που το φτιάχνουν με μεράκι. Το τοπικό τσίπουρο θεωρείται δυνατό και μυρωδάτο, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που φτιάχνουν και κρασί, που σε γενικές γραμμές μπορεί να θεωρεί ως ελαφρύ.
Τη διαφορά στην κουζίνα του Λεχόβου κάνουν, ωστόσο, τα ντόπια κρέατα, καθώς οι κτηνοτρόφοι της περιοχής φροντίζουν ώστε τα καλύτερα μέρη των ζώων τους να μπαίνουν στα σπίτια των ντόπιων και στις ταβέρνες της κωμόπολης αυτής του νομού Φλώρινας. Είναι φαγητά που απευθύνονται σε μερακλήδες. Ξεχωρίζουν το κατσικάκι στη στάμνα, το κοκορέτσι στη γάστρα, το ζυγούρι στη σούβλα, το χοιρινό κοντοσούβλι, το χωριάτικο ντόπιο λουκάνικο και τα κεφτεδάκια της γιαγιάς. Η κορυφαία γεύση του χειμώνα είναι το αγριογούρουνο στην γάστρα.
"Μας αρέσει το καλό φαγητό και αυτός είναι ο κύριος λόγος που οι περισσότερες νοικοκυρές του χωριού είναι καλές μαγείρισσες. Έχουμε φαγητά που δεν μπορείς να τα συναντήσεις εύκολα σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Το μυστικό είναι το καλό κρέας, που προμηθευόμαστε από τους ντόπιους κτηνοτρόφους", λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κυρά Αλίκη, βασική μαγείρισσα ταβέρνας στην πλατεία του χωριού.
«Εμείς κάνουμε πολύ μεγάλη προετοιμασία καθημερινά. Δουλεύουμε από το πρωί μέχρι και το βράδυ. Επίσης θα ήθελα να επισημάνω ότι ακόμη και σε μέρες που δεν έχουμε πολλή δουλειά, κάνουμε προετοιμασίες για άλλες μέρες. Όλα τα φαγητά είναι γνήσια και η αυθεντικότητα της γεύσης είναι αυτή που κάνει τη μεγάλη διαφορά», μας λέει.
Στο Λέχοβο συναντούμε, επίσης, μαγαζάκια με γλυκά. Μια παράδοση που περνάει από γενιά σε γενιά. Ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει τα γλυκά κουταλιού (πορτοκάλι, φράουλα, κυδώνι, κεράσι), το λικέρ (κράνο, αγράμπελο, κεράσι, φράουλα καρύδι), ενώ υπάρχει και ντόπιος τραχανάς, φασόλια, κόκκινες πιπεριές, χυλόπιτες και καυτερές πιπεριές.
Ξακουστό σε όλη την Ελλάδα είναι και το μέλι του Λεχόβου, που παράγεται με πολύ μεράκι από τους ντόπιους μελισσοκόμους, αλλά και από άλλους της γύρω περιοχής που προτιμούν το Λέχοβο για την ποιότητα των ανθών που υπάρχουν, λόγω υψόμετρου.
Λίγα λόγια για την ιστορία
Η ιστορία του Λεχόβου είναι γνωστή- σε άλλους λιγότερο και σε άλλους περισσότερο. Ιδρύθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα από κατατρεγμένους επαναστάτες, ενώ κατά τα έτη 1770-1810 προστέθηκαν και άλλοι κάτοικοι προερχόμενοι από την περιοχή της Κορυτσάς.
Οι κάτοικοι του χωριού είχαν άμεση εμπλοκή σε όλους τους αγώνες του Έθνους μας και αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί χωρικοί να γραφτούν στο πάνθεον της ιστορίας που έπεσαν μαχόμενοι για την πατρίδα τους.
Οι κάτοικοι του Λεχόβου είναι κτίστες από παράδοση- είναι από τα παλιά μαστοροχώρια της περιοχής- ενώ πολλοί είναι αυτοί που ακολούθησαν το δρόμο της Επιστήμης. Άλλωστε, στο χωριό λειτουργούσε ελληνικό σχολείο από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Κυριάκος Παρασίδης
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου