Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

To μάτι της ψυχής

El Greco
Γράφει η Φοίβη
 Όταν συντονιστείτε με το παρόν και δείτε αυτό που πάντα παραβλέπατε, θα ανακαλύψετε ένα ολόκληρο σύμπαν μπροστά  στα μάτια σας. Κοιτάξτε μια σταγόνα του νερού της λίμνης, κάτω από ένα ισχυρό μικροσκόπιο και θα ανακαλύψετε κόσμους ολόκληρους με άπειρες μορφές ζωής. Ενώ προηγουμένως δεν βλέπατε παρά μια σταγόνα νερού, τώρα που γίνατε μέρος 

της και εισχωρήσατε μέσα στο εσωτερικό της, μπορεί να απορροφηθείτε από την εμπειρία των συμβάντων που γίνονται μέσα σ’αυτήν τη σταγόνα του νερού. Ολόκληρη η ζωή είναι έτσι. Όταν ανοιχτείτε στις εμπειρίες της, όταν ανοίξετε πραγματικά τα μάτια σας, θα ανακαλύψετε έναν άπειρο κόσμο που απουσίαζε από τη ζωή σας, μόνο και μόνο γιατί φορούσατε παρωπίδες. Κοιτάξτε τα παιδιά όταν παρακολουθούν έναν ιστό αράχνης. Προσέξτε πόσες ώρες μπορεί να απορροφηθούν, εξερευνώντας τις λεπτομέρειες μιας μυρμηγκοφωλιάς. Κοιτάξτε τα παιδιά πως γίνονται κυριολεκτικά μέρος του πράγματος που παρακολουθούν...
Με αυτόν τον τρόπο βιώνουν το εδώ και τώρα, καθώς η στιγμή περικλείει την αιωνιότητα. Το λουλουδάκι που βγαίνει δίχως να το έχει καλλιεργήσει κανείς και που περικλείει την αφτιασίδωτη ομορφιά. Ο ήλιος που καίει και σου προσφέρει την ενέργειά του. Η βροχή που έρχεται να ποτίσει τη γη, αλλά και την ύπαρξη. Το παθιασμένο βλέμμα των ερωτευμένων νέων. Το τρυφερό, σίγουρο και ευγνώμον βλέμμα των ηλικιωμένων συντρόφων. Μια μελωδική νότα.  Ένας χορός. Μια συγνώμη. Ένα ευχαριστώ. Μια όμορφη κοπέλα. Ένα σπρώξιμο. Ένα φροντισμένο παιδί με σύνδρομο Down. Οι γιατροί χωρίς σύνορα.  Ένας θυμωμένος έφηβος. Ένας παπουτσής που έχει μεράκι. Ένας υπάλληλος που σε εξυπηρετεί με ενδιαφέρον. Ένα παιδί που ψιθυρίζει τα πρώτα του λογάκια.
Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι θέτει ένα ενδιαφέρον ερώτημα σε κάποια από τις σημειώσεις του. «Γιατί το μάτι βλέπει ένα πράγμα καθαρότερα στο όνειρο παρά όταν είναι ξύπνιο?» Μια απάντηση είναι ότι το μάτι της ψυχής συλλαμβάνει τις αιώνιες πραγματικότητες που είναι τόσο σημαντικές για την καρδιά του ανθρώπου. Όταν είμαστε ξύπνιοι, οι περισσότεροι από μας βλέπουμε μόνο με τα μάτια του προσώπου μας, παρ’όλο που θα μπορούσαμε, με λίγη προσπάθεια και φαντασία, να δούμε φευγαλέα θραύσματα της αιωνιότητας. Το όνειρο μας διδάσκει να βλέπουμε με εκείνα τα άλλα μάτια, τα μάτια που όταν είμαστε ξύπνιοι ανήκουν στον καλλιτέχνη, στον καθένα από μας που εκφράζεται με την αισθητική του καλλιτέχνη.

Ζήσε τη σημερινή μέρα.
Γιατί είναι η ίδια η ουσία της ζωής.
Μέσα στη σύντομη διάρκειά της κλείνει όλες
τις αλήθειες και τις πραγματικότητες
της ύπαρξής σου.
Τη λαμπρότητα της δράσης`
τη χαρά της ανάπτυξης`
τη λάμψη της ομορφιάς.
Γιατί το χτες δεν είναι παρά ένα όνειρο.
Και το αύριο δεν είναι παρά ένα όραμα.
Αλλά όποιος ζει σήμερα,
κάνει το χθες ένα όνειρο ευτυχίας.
Και το αύριο ένα όραμα ελπίδας.
Ζήσε λοιπόν καλά τη σημερινή μέρα.
Σανσκριτικό ποίημα

Ξαναδιαβάστε το!
Τώρα, καθώς θα το διαβάζετε πάλι, προσπαθείστε να είστε οι λέξεις και το μήνυμά του στη σημερινή ημέρα. Υπάρχει μεγάλη αλήθεια μέσα σ’αυτές τις λέξεις. Η σημερινή ημέρα είναι στην πραγματικότητα το μόνο που έχετε. Φροντίστε να γίνει η πιο πλούσια ημέρα της ζωής σας, όπως και η κάθε ημέρα από δω και πέρα, αρκεί να τη βλέπετε με τα άλλα σας μάτια, με εκείνα που όταν δείτε τον πόνο σ’ένα βασανισμένο πρόσωπο, ίσως για μια στιγμή να δείτε φευγαλέα την εικόνα του Εσταυρωμένου, μια πραγματικότητα που επί αιώνες οι καλλιτέχνες έχουν αποδώσει σε αναρίθμητες παραλλαγές και λεπτομέρειες και έχει διεισδύσει στη ζωή όλων μας σε κάποια στιγμή. Μπορεί να δείτε μια γυναίκα σε ένα κοσμηματοπωλείο με τα μάτια του Ντ. Χ. Λόρενς που είδε την Αφροδίτη στο σώμα μιας γυναίκας την ώρα που έπλενε τα ρούχα της σ’ένα ποτάμι...  
Και όταν φυσήξει το καλοκαιρινό αεράκι από το ανοιχτό παράθυρο την ώρα που καθόμαστε ήρεμοι για λίγο και διαβάζουμε, μπορεί να φέρουμε στο νου τους εκατοντάδες Ευαγγελισμούς που μας έχουν χαρίσει οι ζωγράφοι, θυμίζοντάς μας ότι οι άγγελοι συνηθίζουν να μας επισκέπτονται τις ήρεμες στιγμές όταν διαβάζουμε σιωπηλοί...
                                                                              



1 σχόλιο:

  1. Το μάτι της ψυχής ονειρεύεται την Αφροδίτη στο σώμα μιας γυναίκας που γράφει και δημιουργεί όμορφες λογοτεχνικές-εικαστικές εικόνες, να ξυπνάει ξαφνικά το αέναο υπέροχο βασικό της ένστικτο, από την φερομονική αύρα της ρόζ άγριας άρενης ορχιδέας, που αναδύει το άγριο ατίθασο άρωμά της,θρασύτατα και επιτακτικά και χαμένη στο συντονισμένο όνειρο μελώδους πάλλοντος αυλού...

    Ζήτω η Φλώρινα των ποιητών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή