Μια από τα ίδια , ευχολόγιο ,φιλικά χτυπήματα στην πλάτη , καλή διάθεση
και όλα θα λυθούν ,υπομονή ,υπομονή …πλέον
δεν υπάρχει άλλη υπομονή έχει εξαντληθεί.
Πότε πια θα μπορέσουμε να πούμε ότι τα ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ (Αμε Α)και
όχι με ειδικές ανάγκες ,είναι ισότιμα σε
θέματα εργασίας , όταν δεν υπάρχει απασχόληση ,ούτε θεσμός υποστήριξης της εργασίας για ΑμεΑ?
Πότε θα πούμε ότι αυτά τα άτομα έχουν προσωπικότητα και δεν πρέπει να
τους φερόμαστε ως πολίτες τρίτης κατηγορίας?