Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Εσωστρέφεια… Του Βασίλη Χρυσοχοΐδη

Μια λέξη που την ακούμε συχνά το τελευταίο διάστημα και θα την ακούμε περισσότερο σύντομα, λόγω εκλογών.Τι σημαίνει εσωστρέφεια; Γιατί αυτή η λέξη βρίσκει την πατρίδα της στην Φλώρινα; Χρόνια ολόκληρα, θεωρούμε (και όχι άδικα) πως η πόλη μας, ο νομός μας, έχει αφαιθεί στην μοίρα του, στην τύχη του. Πως έχει εγκαταλειφθεί από κάθε πολιτική ανάπτυξης και ευημερίας. Παραπονιόμαστε όλοι μας, για τα έργα που δεν γίνονται, για τα εργοστάσια που δεν χτίζονται, για τους φοιτητές που μειώνονται και την ανεργία που αυξάνεται συνεχώς. Παραπονιόμαστε για την πισίνα που είχαμε και δεν έχουμε, για τον ζωολογικό κήπο που είχαμε και δεν έχουμε, για το τρένο της Βίγλας που είχαμε (μέχρι το Άλωνα έστω) και δεν έχουμε, για να νεοκλασικά κτίρια που είχαμε και δεν έχουμε, για την υπέροχη κεντρική πλατεία του 60 που είχαμε και δεν έχουμε. Ναι, συμφωνώ, η κεντρική εξουσία χρόνια ολόκληρα δεν είχε ένα οργανωμένο σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής μας. Ναι, συμφωνώ, οι εκάστοτε περιφερειάρχες δεν ήταν «φιλικοί» στις χρηματοδοτήσεις έργων για τον νομό μας.Σκεφτείτε όμως συμπατριώτες μου… Τι έχει κάνει ο καθένας μας για αυτήν τη πόλη και για αυτόν το νομό. Όχι άλλη εσωστρέφεια. Όλοι μας, φροντίζουμε να είναι τέλειο το σπίτι μας και ο κήπος μας, Όλοι μας προσπαθούμε να βελτιώσουμε τα οικονομικά μας. Και μέχρι εκεί….Ο χώρος δίπλα μας είναι ξένος, το ποτάμι είναι ξένο και όχι δικό μας, τα πάρκα και οι πλατείες είναι της κυβέρνησης και δεν παίζουν σε αυτά τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Πότε φυτέψαμε ένα δέντρο σε κάποιο μέρος που δεν μας ανήκει. Πότε αφήσαμε μία ζαρντινιέρα λουλούδια σε μία γέφυρα στο ποτάμι έτσι απλά για να την κάνουμε ποιο όμορφη; Πότε αρνηθήκαμε να δώσουμε αντιπαροχή το νεοκλασικό μας σπίτι, και το κρατήσαμε με νύχια και με δόντια ώστε να αποτελεί στολίδι της πόλης μας; Πότε ταΐσαμε τις πάπιες  στο ποτάμι χωρίς να το κάνουμε για να φάει το φαγάκι του το μωρούλι μας και θέλαμε να υπήρχε ακόμη ζωολογικός κήπος; Πόσες φορές αφήσαμε τον πεζόδρομο του μπετόν, να πάμε μια βόλτα στο δάσος, απαιτώντας να γίνει φιλικότερο στον πολίτη; Πότε αφήσαμε το αυτοκίνητο στο σπίτι και κατεβήκαμε με τα πόδια στο κέντρο, ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα παρκαρίσματος; Πότε πήραμε τα παιδιά μας και πήγαμε μία βόλτα στο δάσος του Αγ. Παντελεήμωνα για να το καθαρίσουμε; Πότε αναδείξαμε τις ομορφιές του τόπου μας μόνοι μας; Πόσες ιστοσελίδες υπάρχουν που προβάλουν τα τουριστικά αξιοθέατα του νομού μας; Πόσα μαγαζιά της πόλης μας μένουν ανοιχτά αργίες και Κυριακές με σκοπό να εξυπηρετήσουν ταξιδιώτες; Πόσες καφετερίες στο πεζόδρομο, έχουν βάλει λουλούδια ή δεντράκια ανάμεσα στα τραπέζια τους, όχι γιατί τους το επέβαλε κάποιος αλλά γιατί θέλουν να ομορφύνουν τον πεζόδρομο; Πόσοι μαγαζάτορες συνεννοήθηκαν να έχουν ομοιόμορφες τέντες ή ομπρέλες; Πόσοι επαγγελματίες έκαναν αφιλοκερδώς μία μελέτη για ένα έργο που μπορεί να χρηματοδοτηθεί και κανένας δημόσιος φορέας δεν το αναλαμβάνει; Πότε ξεσηκωθήκαμε για κάτι; Μία φορά μόνο, όταν κινδύνευε η Παιδαγωγική σχολή να φύγει από την πόλη μας και ενωμένοι όλο μαζί πετύχαμε να την κρατήσουμε. Πότε κλείσαμε τους δρόμους για να μειωθεί η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης; πότε καταλάβαμε την Νομαρχία για να τελειώσει επιτέλους ο δρόμος για Θεσσαλονίκη ή για να διεκδικήσουμε την κάθετο της Εγνατίας οδού. Πότε αρνηθήκαμε ΟΛΟΙ μαζί να πληρώσουμε τους φόρους μας, για να πετύχουμε θέσεις εργασίας; Σκεφτείτε τα όλα αυτά… και τόσα άλλα που θα βρείτε μόνοι σας… Ένας Φλωρινιώτης που αν και τα γράφει, τώρα ίσως ξεκινάει να κάνει κάτι..



                                                                                                                      Βασίλης Χρυσοχοΐδης

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Να κουμπάρος, να... μάλαμα!

Απο : zougla.gr
«Σημεία και τέρατα» στη διαχείριση των πόρων της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, κατά την περίοδο της «γαλάζιας» διακυβέρνησης, καταγγέλλει ο νυν περιφερειάρχης, Γ. Κίρκος

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Δημοκρατία : Δεδομένο ή Ζητούμενο ?

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει οτι η Ελλάδα δεν  είναι η ΕΛΛΑΣ  με  το ιστορικό,νοηματικό,εννοιολογικό βάρος  που  συνηθίζαμε να αποδίδουμε στη λέξη αυτή. Μια χώρα που αποξενώνεται απο την κρατική αυτονομία της,που μεταβιβάζει  το σκληρό πυρήνα των εξουσιών της στο ΔΝΤ, που απαλλοτριώνει τα κεκτημένα των πολιτών της για να  καλύψει τα οικονομικά ελείμματα που προκάλεσε ο σφετερισμός της εξουσίας απο τους κυβερνώντες της δεν μπορεί να λέγεται ούτε αυτόνομη αλλά και αμφίβολο παραμένει το αν της ανήκει ακόμα ο <<περήφανος >> χαρακτηρισμός ως δημοκρατικής . Επιβεβαιώσαμε το πικρόχολο σχόλιο μερικών οτι είμαστε απλά κληρονόμοι και μάλιστα τυχαίοι των προγόνων μας .Διαστρεβλώσαμε τις πιο υγειείς και ανθρωποκεντρικές έννοιες  ,ταυτίσαμε την δημοκρατία με την ασυδοσία, την κυριαρχία του λαού,που όπως ορίζεται στο Σύνταγμα ως πηγή όλων τών εξουσιών,την αγνοήσαμε  με τρόπο που θα ταίριαζε σε καθεστώτα απολυταρχικά. Παρασυρόμενοι απο η σύγχρονη εποχή προσπαθήσαμε να αποδεσμευτούμε απο τις έννοιες λαός,έθνος,εθνική συνείδηση,λες και είναι κάτι το οπισθοδρομικό να αγαπάς τη χώρα  σου και να απαιτείς να σε αγαπάει και αυτή. Υπάρχει άραγε δημοκρατία,όταν στερεί σε έμας τους νεόυς το δικαίωμα να ονειρευόμαστε, όταν μας οδηγεί να ζητάμε τα αυτονόητα,δηλαδή αξιοκρατία , ασφάλεια,ένα προβλέψιμο αύριο?Δέ φταίει μόνο η πολιτική ,φταίει εξίσου η ανάγκη μας να ενσωματωθούμε σε έναν άκρεφνο προοδευτισμό, η επιθυμία που είχαμε να αποτινάξουμε απο επάνω μας οτι μας έδινε ταυτότητα για να αποκτήσουμε τον τίτλο του <<ευρωπαίου πολίτη>>.Φταίει γενικά το φαινόμενο της διαστρεβλωμένης εντύπωσης που μας διακατέχει,φταίμε εμείς οι ίδιοι που δεν αφήσαμε τους ευατούς μας να ακολουθήσουν την ιστορία της χώρας  μας ,που την επικαλόυμαστε πια ως ύστατο επιχείρημα απέναντι σε όσους μας κατηγορούν,απλά γιατί δεν έχουμε μια αξιόλογη απάντηση.
Δεν είναι ρομαντικό ούτε υπερβολικό να δακρύζουμε για τη χώρα μας, μια χώρα που δεν μας είδε ως πολίτες αλλα ως  μια διάχυτη μάζα που απλά κλείνει τους δρόμους  και φωνάζει. Δεν ειναι  επίσης υπερβολικό να πούμε οτι μας στέρησε το δικαίωμα  της σταθερής πρόβλεψης του δικού μας αύριο....δεν ζητήσαμε πολλά,ασφάλεια,αξιοκρατία,ισότητα,δηλαδή τίποτα παραπάνω απο την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.....το ίδιο μας το πολίτευμα είναι πια ζητούμενο.......

ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΟΥ
Φοιτήτρια Νομικής Α.Π.Θ.