Οι δύο σπάνιες φωτογραφίες που δημοσιεύουμε σήμερα, σκοπό έχουν να επαναφέρουν στην μνήμη των παλιών Φλωρινιωτών, τον γνωστό τότε αλλά ξεχασμένο από την πάροδο του χρόνου Μιχάλη, τον φιλήσυχο και γραφικό «Μουχάλ», που έχει φύγει από την ζωή εδώ και 55 ολόκληρα χρόνια.Ο Μιχάλης Γιαντζόγλου (1907-1957), ήταν μικρασιατικής καταγωγής και παιδί ακόμα, μετά το 1922, εγκαταστάθηκε στην Φλώρινα, ακολουθώντας και αυτός την μοίρα των χιλιάδων Ελλήνων, που ξεριζώθηκαν από τις επί χιλιετίες πατρογονικές τους εστίες.
Στα νιάτα του ο Μιχάλης ήταν ένας γεροδεμένος άνδρας που ασκούσε το επάγγελμα του σιδηρουργού. Οι δύσκολες όμως συνθήκες της διαβίωσής του, σε συνδυασμό με την φτώχια και τα χρόνια που τον βάρυναν, τον έκαναν μοναχικό και απόμακρο. Κυκλοφορούσε πολλές φορές ξυπόλυτος, πάντα ρακένδυτος, με την πυκνή γενειάδα του, συχνά δε με προτεταμένο το δάκτυλό του κατά την «συνομιλία του με τον Θεό» (όπως και στις φωτογραφίες), στην τουρκική πάντα γλώσσα. Ήταν όμως μια συμπαθητική φιγούρα για την πόλη μας, γι αυτό και όλοι οι Φλωρινιώτες τον συμπονούσαν και τον βοηθούσαν με κάθε τρόπο.
Θυμάμαι τον Μιχάλη στα τελευταία χρόνια της ζωής του, να περιφέρεται πολλές φορές στους χώρους της παλιάς Δημοτικής αγοράς και άλλες φορές να είναι ξαπλωμένος στα πλακάκια της Στοάς Σπυράκη και να απολαμβάνει την σκιά της, κατά τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού. Ας έχει ο Θεός καλά εκεί που είναι τον συμπαθή και άκακο Μιχάλη.Και στις δύο φωτογραφίες, τον βλέπουμε να διασχίζει την κεντρική οδό Μ. Αλεξάνδρου.
Στην πρώτη του 1950, φορώντας τραγιάσκα, βρίσκεται στο ύψος της Τράπεζας της Ελλάδος (που τότε δεν είχε ακόμη κτισθεί), λίγο πιο πάνω από το γνωστό καφενείο της εποχής του Διομήδη Παπαδόπουλου.
Στην δεύτερη του 1955, περνάει μπροστά από το κατάστημα του παλιού εμπόρου ηλεκτρικών ειδών Γεωργίου Παπαγεωργίου. Πίσω από τον Μιχάλη, πάνω στο πεζοδρόμιο, βαδίζει προς την αντίθετη κατεύθυνση ο σεβάσμιος γέροντας, παλιός καλός δάσκαλος και πολύ αγαπητός στους παλιούς Φλωρινιώτες, Χρήστος Παπαχρυσάνθου (1887-1967), πατέρας του μακαρίτη Υποθηκοφύλακα Φλωρίνης και καλού μου φίλου, Δημητρίου (Τάκη) Παπαχρυσάνθου (1924-1978). Στην ίδια φωτογραφία, βλέπουμε αριστερά το κτίριο που στον Α΄ όροφό του από το 1907 περίπου και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1950 λειτουργούσε το ξενοδοχείο «ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ» και δεξιά το γνωστό κατάστημα σιδηρικών Γούναρη, που για πολλές δεκαετίες και μέχρι σήμερα, προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Νομό μας.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ
ΦΛΩΡΙΝΑ 25-11-2011
Πηγή: Εφ. "ΕΘΝΟΣ"
Υπάρχει ένα πολύ ωραίο βιβλίο του γνωστού ζωγράφου της πόλης μας Βαγγέλη Ταμουτσέλη με πίνακες του από όλους τους γραφικούς-χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες που υπήρχαν και υπάρχουν στην πόλη μας! Ψάξτε το στα βιβλιοπωλεία της Φλώρινας θα σας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω τους μεγαλύτερους και θα μάθει πολλά τους νεότερους!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦ.
Μπράβο σου θανάση!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι πάει να πει γραφικός??
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΘΑΝΑΣΗ.ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον Γιάννη.Ο γνωστός Καθηγητής της Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών Γεώργιος Μπαμπινιώτης, γράφει στο εξάτομο λεξικό του:"γραφικός: το πρόσωπο με ιδιόρρυθμη εμφάνιση και συμπεριφορά:αποτελούσε φιγούρα της πόλης", (τόμος 2ος, σελ.233,έκδ."Κέντρου Λεξικολογίας",Αθήνα 2004).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλο που το συγκεκριμένο άρθρο. .το βρηκα κι το διάβασα τυχαία πρόσφατα. ..χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορώ να μαθω...έστω κι δυο λογια για τους προγόνους μου. Αν κάποιος μπορεί να μου πει εαν στη Φλώρινα ζουνε ακομα οι Παπαχρυσανθου. ..θα του ειμα ευγνώμων. ..Ευχαριστώ. .!!
ΑπάντησηΔιαγραφή