Τις προάλλες περνούσα από την πλατεία της Φλώρινας, τον γνωστό πεζόδρομο… και τι βλέπουν τα μάτια μου?… ΕΝΑ ΠΑΝΩ… μες στην χαρά μου εγώ… λέω μπράβο!!!, ευτυχώς που υπάρχουν και οι εκλογές να γίνει καμιά εκδήλωση.
Το βλέπω καλύτερα και ενθουσιάζομαι όταν διαβάζω ότι ένα υπαίθριο τουρνουά streetball θα γίνει στην πόλη!!! Μπράβο τους … Μπράβο τους … αναφωνώ από μέσα μου……
Πως γίνεται όμως όλα τα πράγματα τα ωραία, τα έξυπνα να διαρκούν τόσο μα τόσο λίγο;;;;;;;
Και εκεί διαβάζω κάτι εξοργιστικό...
Εις Μνήμην για την αδικοχαμένη οικογένεια…
(δεν θέλω να μιλήσω για το τραγικό αυτό γεγονός, ούτε να αναφέρω την οικογένεια, δεν είναι ο σκοπός μου) …
Κρατώ μόνο το… «ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ»…
Σκέφτομαι... μέρες τώρα… ότι οι τοπικές αρχές μνημονεύουν μόνον εκείνους που έκαναν κάτι πάνω από το προσωπικό εγώ τους… σε αυτούς που έδωσαν στην πατρίδα… δεν πήραν από αυτήν… και αυτή δεν τους πήρε τίποτα…
Όταν όμως είμαστε συνυπεύθυνοι για το τραγικό γεγονός, τότε… δεν τους μακαρίζουμε… τους ζητάμε συγγνώμη…
Ζητάμε ΣΥΓΓΝΩΜΗ για ό,τι δεν μπορέσαμε να κάνουμε…
Αυτό κάνουμε… Αυτό έπρεπε να κάνει όλος ο κόσμος της τοπικής ηγεσίας…
Να ζητήσει συγγνώμη και όχι να μακαρίζει…. Να προχωρήσει σε έργα που θα έπρεπε να έχουν γίνει…
Όταν έγινε το τραγικό συμβάν… πίστεψαν όλοι ότι τουλάχιστον το κολυμβητήριο της πόλης θα λειτουργήσει… ακόμα και σήμερα… ΤΙΠΟΤΑ…
Αυτή είναι η εξουσία… μνημονεύει αυτούς που δεν μπόρεσε να τους τιμήσει πραγματικά… δεν απολογείται για ό,τι έκανε… και θα συνεχίσει να κάνει….
Γιατί… πραγματική ΜΝΗΜΗ… θα ήταν να λειτουργούν όλες εκείνες οι ερειπωμένες αθλητικές εγκαταστάσεις για να μην ξαναγίνει κάτι παρόμοιο…
Έτσι λοιπόν, θα ήθελα να κλείσω την παρέμβασή μου αυτή, λέγοντας…
Κάποτε στην Αθήνα ήταν κάποιοι…(άγνωστοι, σε πολλούς σήμερα)… που έλεγαν και πίστευαν στο «Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι»,
άνδρες και μάλιστα δίκαιοι, Αθηναίοι πολίτες της πόλης σας,
ήσασταν εκείνοι… που γνωρίζατε το τι γίνεται στην πόλη σας… στην γειτονιά σας… στο σπίτι σας… και το παραδεχόσασταν και το αναγνωρίζατε…
Σήμερα στην πόλη «ἄνδρες Ἀθηναῖοι» δεν υπάρχουν… μπορεί να υπήρξαν… να ζητούσαν συγγνώμη με έργα, με “θέλω” πολλά περισσότερα από αυτά που έχουν…
Λυπάμαι για αυτούς που αποφάσισαν κάτι τέτοιο…
«Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι»
υπάρχετε μόνο στην Αθήνα;;;;; γιατί στην πόλη μου πολιτευτές με γνώση, συνείδηση και βαθιά ριζωμένο το αίσθημα της ευθύνης, δικαιοσύνης, δημοκρατίας μάλλον δεν υπάρχουν… … …
Ηλίας Ιωάννου Πολιτικός Μηχανικός
Ὦ γυναίκες της Φλώρινας! Κάντε κάτι ... γιατί οι άνδρες αποδείχθηκαν τομαρτζίδες! Εσείς τουλάχιστον ξέρετε να προσφέρετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ Γονείς Φλωρινιώται! Ας ξυπνήσουμε και ας διεκδικήσουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα χρόνο μετά το τραγικό γεγονός, οργανώνεται απλά Τουρνουά “Εις μνήμην..”
Και συζητάνε λέει, ακόμη, να χωρίσουν το “Ολυμπιακών Διαστάσεων” κολυμβητήριο στη μέση, ώστε να καταστεί εφικτή η διαχείρισή του. Από ποιόν; Φέεετααααα !!
Οι “Ολυμπιακές διαστάσεις” μας μάραναν!! Πατάτα !!
Μήπως όμως, να δημιουργούσαμε εμείς, οι τωρινοί αλλά και μελλοντικοί γονείς , έναν “Ενεργό Όμιλο Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων”, “αυτοχρηματοδοτούμενο”; Να αναλάμβανε αρχικά τη διαχείριση έστω του μισού από το “έρημο και πολυσυζητημένο” κολυμβητήριο “Ολυμπιακών Διαστάσεων”, και το άλλο μισό βλέποντας και κάνοντας.. Ίσως θα 'ταν καλή ιδέα να γίνει παγοδρόμιο.. Μια σκέψη για αργότερα..
Εμείς οι γονείς, που μας καίει πραγματικά, που υπάρχουν τέτοιες εγκαταστάσεις, τις έχουμε πληρώσει, και δεν αξιοποιούνται. Για να δοθεί η ευκαιρία στα παιδιά μας να ασχοληθούν με αυτό το άθλημα, με τα πολλά και γνωστά ωφέλη του, σοβαρά! Ας το σκεφτούμε καλά και με την αγάπη που τρέφουμε για τα παιδιά μας, να τους προσφέρουμε ότι καλύτερο και ουσιαστικότερο ως γονείς! Αντί να τους αγοράζουμε ένα σωρό άλλα παιχνίδια, όπως κάνουμε συνήθως πολλοί από μας, και μετά τα πετάμε, ας πιάσουν τόπο τα λεφτά μας και οι κόποι μας, παρελθόντος και μέλλοντος! Όσοι περισσότεροι μαζευτούμε, τόσο μικρότερο το αντίτιμο, και άλλο τόσο μεγαλύτερο το όφελος!
Θα τολμήσω να προσθέσω τις δικές μου σκέψεις, τόσο στο κύριο άρθρο, όσο και στα σχόλια που το συνοδεύουν. Μιλάμε για το ήδη κατασκευασμένο κολυμβητήριο σε μια χώρα όπου είναι γνωστό πως κάθε κατασκευή, έχει έναν και μοναδικό σκοπό. Την εξόφληση προεκλογικών δεσμεύσεων. Ο (κάθε) εργολάβος πρέπει να αποσβέσει την προεκλογική χρηματοδότηση κάποιων υποψηφίων. Είμαι μεσήλικας και στην εποχή μου ήταν ελάχιστοι αυτοί που πήγαιναν διακοπές στη θάλασσα. Ωστόσο, τα περισσότερα (τότε) παιδιά της γενιάς μου μάθαμε κολύμπι στην πισίνα του φυτωρίου (Άγιος Νικόλαος), η οποία είναι Ολυμπιακών διαστάσεων και υπάρχει ακόμη. Με κάποια όχι τόσο δαπανηρή ανακαίνιση (εκεί είναι το πρόβλημα) και με την κατασκευή ενός στεγάστρου, θα μπορούσε να λειτουργήσει. Το 1961 που κατασκευάσθηκε, ιδρύθηκε στη Φλώρινα κολυμβητικός σύλλογος. Σήμερα δεν υπάρχει. Η αναγκαιότητά της αναμφισβήτητη. Παραθέτω το εξής επιχείρημα. Το μήκος των ακτών της Πατρίδας μας, υπερβαίνει κατά πολύ το συνολικό μήκος ακτογραμμής όλης της Ευρώπης, αλλά η χώρα μας είναι κάθε καλοκαίρι στην πρώτη θέση των πνιγμών, όταν σε πολλές χώρες του κόσμου, η κολύμβηση αποτελεί κύριο μάθημα στα δημοτικά σχολεία. Επί πλέον, ζούμε σε μια χώρα όπου η κατοχή ιδιωτικής πισίνας θεωρείται είδος πολυτελείας και πρόκλησης της κοινωνίας, όταν σε πολλές άλλες χώρες η ύπαρξη πισίνας σε κάθε αυλή είναι αυτονόητη. Απαιτείται ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Τρόπου ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφή