Με την πολιτική του μνημονίου παρομοίαζε στο Capital.gr παράγοντας της αγοράς, την εξαιρετικά αρνητική πορεία των αποτελεσμάτων της ΔΕΗ (κέρδη στο -80%): αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη μια απότομη υποτίμηση του μισθολογικού κόστους – κάτι που δεν είναι απαραίτητα αρνητικό – τη στιγμή που η τελευταία παραγωγική και αναπτυξιακή επένδυση της επιχείρησης έγινε το…. 2006 (Λαύριο 5). Εάν μάλιστα αναζητήσει κανείς την τελευταία ουσιαστική επένδυση της εταιρείας στο λιγνίτη, τότε θα πρέπει να πάει ακόμη πιο μακριά, στον Ιούνιο του 2003, όταν ξεκίνησε να λειτουργεί ο ΑΗΣ Μελίτης Φλώρινας.
Υπό αυτό το πρίσμα, μπορεί η ΔΕΗ δικαίως να διαμαρτύρεται για τα τιμολόγια, ότι δεν αντανακλούν τα πραγματικά κόστη της αγοράς, τα πραγματικά αίτια όμως για τις σημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, είναι βαθύτερα από την πιθανή … άρνηση του εκάστοτε υπουργού ενέργειας να ικανοποιήσει αιτήματα για αυξήσεις της τάξης του 20 ή 30% που υποβάλλονται από την επιχείρηση κάθε χρόνο.
Στην πραγματικότητα, η περίπτωση της ΔΕΗ, αφορά σε μια επιχείρηση που βρίσκεται σε … ακινησία και στασιμότητα την τελευταία δεκαετία αδυνατώντας να παρακολουθήσει επενδυτικά τις εξελίξεις και να μειώσει τα κόστη της. Για παράδειγμα η συζήτηση για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων, έχει φέρει στο προσκήνιο την τραγική ολιγωρία των τελευταίων ετών στις παλιές και νεότερες μονάδες, που παραμένουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία χωρίς συστήματα αποθείωσης ή άλλα συστήματα που μπορούν να βελτιώσουν την περιβαλλοντική και ενεργειακή τους αποδοτικότητα. Δεν είναι δηλαδή μόνο θέμα δημιουργίας νέων μονάδων παραγωγής αλλά πρωτίστως επένδυσης στους παλιούς μη αποδοτικούς σταθμούς (που σημειωτέον είναι διαδικασία λιγότερο κοστοβόρα και λιγότερο χρονοβόρα από την εγκατάσταση νέων μονάδων).
Αντ’ αυτού, κοιτώντας τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί το τελευταίο διάστημα θα δει κανείς, μόνο καθυστερήσεις και ακυρώσεις, όπως αυτή της μονάδας στην Κρήτη, ή τη Ρόδο. Μεγάλες επενδύσεις όπως η λιγνιτική μονάδα στη Φλώρινα αντιμετωπίζουν αβέβαιο μέλλον ενώ η μονάδα στο Αλιβέρι έχει μετατραπεί σε … γεφύρι της Άρτας. Εξαίρεση το έργο της Πτολεμαΐδας που εάν ξεπεραστούν οι σκόπελοι της χρηματοδότησης, θα ξεκινήσει πιθανόν το 2012.
Λειτουργικά
Ελέω μνημονίου πάντως, η διοίκηση της ΔΕΗ έχει να επιδείξει σημαντικότατο έργο στο κομμάτι της μείωσης του μισθολογικού κόστους. Καταρχήν από το 2009 το προσωπικό έχει μειωθεί από τους 22582 στους 21075 εργαζόμενους οδηγώντας το μισθολογικό κόστος να αποτελεί το 24,6% των λειτουργικών δαπανών έναντι 34,3% που ήταν προ διετίας. Οι μειώσεις στο προσωπικό θα συνεχιστούν, και εκτιμάται ότι συνολικά το 2011 το προσωπικό θα μειωθεί κατά 1088 άτομα. Από τις μειώσεις σε υπερωρίες έχουν εξοικονομηθεί 13,212 εκατ. ευρώ ενώ από τις μειώσεις σε βάρδιες 10,189 εκατ. ευρώ.
Τιμολόγια
Παρά τις μειώσεις αυτές, με βάση τα κοστολογικά στοιχεία της τριετίας 2010 – 2012 που υπέβαλε η ΔΕΗ στη ΡΑΕ, για τις αυξήσεις που θα έρθουν τον Ιανουάριο, η επιχείρηση θεωρεί ότι προκύπτει αύξηση του κόστους κατά 16% απότ ο 2010 στο 2011 και 3 από το 2011 στο 2012. Οι συγκεκριμένες αυξήσεις αφορούν στο ανταγωνιστικό σκέλος (ενέργειας) των τιμολογίων.
Είναι μοιραίο να μην μπορεί εύκολα να ανταπεξέλθει στις νέες συνθήκες αγοράς (για να είμαστε ακριβείς με βάση το ξεπερασμένο από τις εξελίξεις αρχικό μοντέλο απελευθέρωσης της αγοράς, η ΔΕΗ θα προχωρούσε στην αντικατάσταση μονάδων ισχύος 900MW, σχέδιο που εγκαταλείφθηκε κάπου το 2007).
Αναλυτές
Από τεχνικής πλευράς, οι αναλυτές επισήμαναν τις μειωμένες πωλήσεις, τη μείωση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας, τα αυξημένα κόστη για αγορές ενέργειας από τρίτους καθώς και τα αυξημένα κόστη καυσίμων. Υπό το πρίσμα αυτό, οι αναλυτές συγκλίνουν ότι για να υπάρξει ανάκαμψη των μεγεθών θα πρέπει να δοθούν «γενναίες αυξήσεις στα τιμολόγια». Μάλιστα όπως επισημαίνει η NatSec για κάθε μία ποσοστιαία μονάδα αύξησης που θα εγκριθεί στα τιμολόγια της ΔΕΗ, η θετική επίδραση στα αποτελέσματα της επιχείρησης θα είναι της τάξης των 50 εκατ. ευρώ.
Χάρης Φλουδόπουλος
Πηγή: capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου