Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Φλώρινας

Στις 23 Φεβρουαρίου του 1956 άρχισε να λειτουργεί δοκιμαστικά ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός της πόλης μας και επίσημα με τα εγκαίνια του στις 15 Απριλίου του ίδιου έτους. Ονομαζόταν «Στρατιωτικός Ραδιοφωνικός Σταθμός Φλωρίνης» και στεγαζόταν σε ένα διαμέρισμα (του Σεκέρη) πάνω από το Ζαχαροπλαστείο ΟΛΥΜΠΙΟΝ. Ο στρατιωτικός αυτός σταθμός διέθετε έναν ασύρματο πομπό τύπου «C43» στα βραχέα κύματα, από αυτούς που είχαν στείλει οι Αμερικάνοι, ως στρατιωτική βοήθεια. 

Διευθυντής του σταθμού ήταν ο εκάστοτε Υποδιοικητής του 1^ου Συντάγματος Πεζικού, και το πρόγραμμα ελεγχόταν από το 2^ο Γραφείο του 1^ου Συντάγματος Πεζικού, μέχρι το 1962. Το προσωπικό που προσλήφτηκε ήταν σχεδόν όλοι Φλωρινιώτες. Ο Τάκης Σαχινίδης, ως Προϊστάμενος του προγράμματος και Συντονιστής. Εκφωνήτριες ήταν η Νίνα Βασιλειάδου, η Λεμονή Αριστείδου και λίγο αργότερα η Ρωξάνη Πιτόσκα, καθώς και για μικρό χρονικό διάστημα η Δήμητρα Δέδε. Αργότερα προσλήφτηκαν ως Εκφωνήτριες, η Βασιλική Γρίβα, η Βασιλική Θώμου και η Ελένη Αντωνιάδου. Εκφωνητές ήταν ο Μιχάλης Κοντοτόλιος, μετά ο Σίμος Σίμου, και αργότερα ο Δημήτρης Τσούλος. Τεχνικός του σταθμού ήταν ο Γιάννης Γιαννακός, μετά ο Αθανάσιος Καϊμακάμης και ο Αχιλλέας Σταθόπουλος. Αυτό ήταν το προσωπικό του ραδιοφωνικού σταθμού μέχρι τις αρχές της δεκαετία του 1970.

Στρατιωτικός ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός της πόλη μας, που ιδρύθηκε σε δύσκολα χρόνια, τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.  Στην Ευρώπη τότε ξέσπασε η προπαγάνδα και από τους ανατολικούς και από δυτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Για λόγους προπαγάνδας ιδρύθηκε ο σταθμός της πόλης μας, κοντά στα σύνορα, καθώς η Ευρώπη ήταν χωρισμένη σε δυο στρατόπεδα. Από αυτή την διεθνή αντιπαράθεση η περιοχή μας βγήκε κερδισμένη, επειδή απέκτησε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Στην Ελλάδα τότε λειτουργούσαν ελάχιστοι κρατικοί σταθμοί.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός στα πρώτα του χρόνια σημείωσε επιτυχίες, επειδή τα προγράμματά του είχαν μεγάλη ακροαματικότητα. Το γεγονός αυτό έδωσε την ώθηση για να αναβαθμιστεί ο σταθμός. Έτσι έγινε η μετατροπή του πομπού ώστε  να εκπέμπει σε μεσαία κύματα στη συχνότητα των 1278 χιλιοκύκλων και με ισχύ 1 KW.  Η κεραία του τοποθετήθηκε στο Στρατόπεδο του Πυροβολικού και οι εκπομπές στα μεσαία κύματα άρχισαν στις 14 Αυγούστου 1960. Λίγο αργότερα τον Σεπτέμβριο του 1960 ο σταθμός στεγάστηκε σε μια μονοκατοικία (του Αντωνιάδη) στην οδό Αγίου Γεωργίου. Την ίδια εποχή ο «Στρατιωτικός Ραδιοφωνικός Σταθμός Φλωρίνης» που ανήκε στο Πεζικό, εξ αιτίας των πιέσεων των άλλων όπλων μετονομάστηκε «Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων». Στα έξοδα του σταθμού, εκτός από τις Ένοπλες Δυνάμεις, συμμετείχε και ο Δήμος Φλώρινας, ο οποίος πλήρωνε το ενοίκιο στέγασης του σταθμού μέχρι τον Ιανουάριο του 1967. Μετά  τα ανέλαβε το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Τον Ιούνιο του 1967 με εντολή του Σωματάρχη Γεωργίου Χατζή, Αντιστράτηγου, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός στεγάστηκε στο ισόγειο της Λέσχης Αξιωματικών Φρουράς Φλώρινας και παραμένει εκεί μέχρι και σήμερα.  Τον Αύγουστο του 1967 ο πομπός ενισχύθηκε στα 10 KW και αργότερα το 1972 εντάχτηκε στο δίκτυο της Υπηρεσίας Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων (Υ.ΕΝ.Ε.Δ.).

Στις 16 Νοεμβρίου του 1983 ο Ραδιοφωνικός Σταθμός έγινε πολιτικός σταθμός και εντάχτηκε στην ΕΡΤ2. Από το καλοκαίρι του 1991 εκπέμπει στους 96,6 μεγακύκλους στα FM  STEREO και στα μεσαία στους 1.278 χιλιοκύκλους.

Από την ίδρυσή του, το 1956, και μέχρι το 1972 το πρόγραμμα του ραδιοφωνικού σταθμού ήταν τοπικό και περιείχε τοπικές ειδήσεις και ανακοινώσεις, μουσικά προγράμματα από δίσκους με τραγούδια της εποχής και παλιά αστικά ελαφρά τραγούδια και καντάδες. Αυτά τα τραγούδια τραγουδιόταν στην πόλη μας και ο σταθμός είχε προσαρμοστεί στις προτιμήσεις των ακροατών. Ακουγόταν όμως και πολλά δημοτικά τραγούδια από όλη την Ελλάδα. Η συνεργασία του σταθμού με τους τοπικούς φορείς άρχισε αμέσως μετά την ίδρυσή του. Ο Φ.Σ.Φ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ παρουσίασε μερικά ηχογραφημένα θεατρικά σκετς, όπως «Η Κασσιανή» με τον Βασίλη Λούλιο, τον Βασίλη Τοσίου και με την επιμέλεια του Παύλου Βαφειάδη. Το 1960 περίπου ο Βασίλης Λούλιος, ο Βασίλης Τοσίου και ο Τάκης Βατσινάρης, μέλη του συλλόγου, έπαιζαν με τις κιθάρες τους και τραγουδούσαν παλιά ελαφρά τραγούδια. Η εκπομπή τους ήταν μια φορά την εβδομάδα και είχε διάρκεια μια ώρα. Οι εμφανίσεις τους στον ραδιοφωνικό σταθμό κράτησαν περισσότερο από έναν χρόνο. Ο Φ.Σ.Φ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ είχε μια συνεχή παρουσία, παρουσιάζοντας την πολιτιστική κίνηση της πόλης μας, με αποσπάσματα από ομιλίες και εμφανίσεις της χορωδίας. Επίσης πολλές χορωδίες των δημοτικών σχολείων της πόλης ακούστηκαν από τον σταθμό. Συνεργάτες του σταθμού ήταν και Ιερά Μητρόπολις Φλωρίνης και κάθε Κυριακή ο σταθμός συνδεόταν με κάποιον ναό για να μεταδοθεί η θεία λειτουργία. Και η Διεύθυνση Γεωργίας  έκαμνε εκπομπές για τους αγρότες της περιοχής μας. Ήταν και η εκπομπή των ξενιτεμένων, στην οποία έστελναν μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις και εκδηλώσεις Φλωρινιώτικων Συλλόγων του εξωτερικού. Αρκετοί ήταν οι ανταποκριτές που έστελναν με το Ταχυδρομείο τις μπομπίνες με μαγνητοφωνημένα ρεπορτάζ από την Αμερική και την Αυστραλία. Ένας από αυτούς ήταν ο Γιάννης Πασχαλίδης, ο οποίος έστελνε μαγνητοφωνημένα ρεπορτάζ από την Αυστραλία την περίοδο 1957 μέχρι το 1960. Η εκπομπή για τους ξενιτεμένους είχε μεγάλη ακροαματικότητα, επειδή τα χρόνια εκείνα ήταν χρόνια μετανάστευσης, και οι γονείς και οι φίλοι ήθελαν να ακούσουν τις φωνές των αγαπημένων τους προσώπων.

Το πρόγραμμά του ήταν οκτάωρο και άρχιζε με το πρωινό πρόγραμμα που κρατούσε μέχρι το μεσημέρι, που έκλεινε ο σταθμός επειδή ήταν ώρες κοινής ησυχίας και όλοι κοιμόταν μέχρι το απόγευμα. Κατά τις πέντε ο σταθμός άνοιγε και το πρόγραμμα κρατούσε λίγες ώρες μέχρι το βράδυ. Οι ώρες λειτουργίας καθώς και το πρόγραμμά του ήταν προσαρμοσμένο, στον τρόπο ζωής εκείνης της εποχής, αλλά δεν ήταν λίγοι οι συμπολίτες μας που παραπονιόταν επειδή ο σταθμός έκλεινε νωρίς το βράδυ.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο σταθμός είχε μεγάλη ακροαματικότητα τις πρωινές ώρες επειδή μετέδιδε ραδιοφωνικά σήριαλ, που ήταν συγκινητικά, ειδικά γραμμένα για τις νοικοκυρές. Τότε οι περισσότερες γυναίκες δεν ήταν εργαζόμενες, αλλά ασχολιόταν με τα οικιακά, και καθώς μαγείρευαν άκουγαν από το ραδιόφωνο αυτές τις εκπομπές, που τις έστελναν μαγνητοφωνημένες, ως διαφημιστικά κάποιες μεγάλες εταιρίες. Οι εκπομπές αυτές ήταν: «Μείνε κοντά μου αγαπημένη», «Το σπίτι των ανέμων» με τον Δικηγόρο Λαμπίρη, «Πικρή μικρή μου αγάπη», «Ένα κορίτσι αλλιώτικο από τα άλλα», και άλλα, που τα περισσότερα από αυτά ήταν ερωτικές συγκινητικές ιστορίες. Ιστορίες αγάπης και πόνου, που έκαμναν τις νοικοκυρές να δακρύζουν περισσότερο από αυτά που άκουγαν παρά από τα κρεμμύδια που καθάριζαν, και άλλες φορές να κολλάν το αυτί τους στο ραδιόφωνα και να ξεχνάνε το φαγητό στην φωτιά. Κάηκαν φαγητά, επειδή οι εκπομπές αυτές μεταδιδόταν στις ένδεκα με δώδεκα, τότε που όλες οι νοικοκυρές μαγείρευαν το μεσημεριανό φαγητό. Αυτές οι ραδιοφωνικές ιστορίες αγάπης μεταδίδονταν και είχαν μεγάλη ακροαματικότητα μέχρι την εμφάνιση της τηλεόρασης. Άλλη μια εκπομπή που είχε μεγάλη ακροαματικότητα και ήταν πεντάλεπτη ήταν «Το ημερολόγιο ενός Θυρωρού» με τον Μικέ που ακουγόταν η φωνή του ηθοποιού Γιάννη Βογιατζή. Η εκπομπή ήταν κωμική και μεταδιδόταν περίπου στις δυο το μεσημέρι και την άκουγε όλη η οικογένεια. Η φράση «Σας χαιρέτισα δεν σας χαιρέτισα, τι κάνετε καλά ευχαριστώ» ήταν τα λόγια του Μικέ, που έτσι άρχιζε την εκπομπή του, που έγιναν σλόγκαν και ακουγόταν πολλά χρόνια στην πόλη μας. Από τα διαφημιστικά ραδιοφωνικά σήριαλ δεν έλλειπαν και τα αντικομουνιστικά όπως «Στον ιστό της αράχνης» και «Μια σελίδα από το ημερολόγιο του Ιβάν», που μεταδιδόταν τις βραδινές ώρες. Αυτά τα ραδιοφωνικά θέατρα κατέκριναν τα κομμουνιστικά καθεστώτα, σε μια εποχή που ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ ανατολής και δύσης βρισκόταν στο αποκορύφωμά του. Δεν έλλειπε όμως και το καλό θέατρο από το ραδιόφωνο με έργα ελλήνων και ξένων συγγραφέων, ειδικά διασκευασμένα για το ραδιόφωνο και μεταδίδονταν το βράδυ της Δευτέρας. Το θέατρο στο ραδιόφωνο το άκουγαν όλοι οι μορφωμένοι και οι καλλιεργημένοι της πόλης μας, που ποθούσαν να δουν μια θεατρική παράσταση, αλλά δεν τους δίδονταν συχνά η ευκαιρία, επειδή η πόλη μας δεν είχε Θέατρο.

Το 1964 περίπου άρχισε να μεταδίδει ο σταθμός μας πρόγραμμα με  λαϊκά ελληνικά τραγούδια. Μέχρι τότε δεν επιτρέπονταν. Το λαϊκό τραγούδι πέρασε στο πρόγραμμα του σταθμού, επειδή τα χρόνια εκείνα ήταν τα χρόνια της μεγάλης μετανάστευσης.  Τα τραγούδια του Στέλιου  Καζαντίδη, της Βίκυς Μοσχολιού, αλλά και πολλά παλιά επιλεγμένα λαϊκά τραγούδια του  Βασίλη Τσιτσάνη και άλλων, μετέδιδε ο ραδιοφωνικός σταθμός, για να απαλύνει τον πόνο όλων αυτών των οικογενειών που έστειλαν τα παιδιά τους μετανάστες στο εξωτερικό.  Η εκπομπή του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού ήταν κάθε μεσημέρι στις δυο και για μισή ώρα μόνο, αλλά είχε μεγάλη ακροαματικότητα. Οι φίλοι όμως της καντάδας και του παλιού αστικού ελαφρού τραγουδιού κατέκριναν την εκπομπή, επειδή το αυτί τους ήταν συνηθισμένο στις μελωδίες του βιολιού και της κιθάρας και με κανένα τρόπο δεν μπορούσαν να δεχτούν τους ήχους του μπουζουκιού, που το θεωρούσαν κατώτερο, αλλά και πολύ ανατολίτικο όργανο.

Στην δεκαετία του 1960, από τα ξένα τραγούδια ακουγόταν περισσότερο τα  ιταλικά τραγούδια, που ήταν ιδιαίτερα αγαπητά στην νεολαία της πόλη μας. Η εκπομπές αυτές γινόταν στις εφτά το βράδυ και μετά από μισή ή μια ώρα ο σταθμός έκλεινε. Το 1967 περίπου σε αυτήν την βραδινή εκπομπή άρχισαν να ακούγονται τα τραγούδια του «Νέου Κύματος», που ήταν τραγούδια της νεολαίας. Κάθε βράδυ στο ραδιόφωνο ακουγόταν ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Καίτη Χωματά,  ο Γιώργος Ζωγράφος, η Αρλέτα, ο Μάνος Λοϊζος και άλλοι. Επίσης ακουγόταν  τα τραγούδια των ελληνικών συγκροτημάτων της ποπ μουσικής, αλλά και άγρια μουσική και τραγούδια των ξένων συγκροτημάτων, που τα άκουγαν οι νέοι.  Οι μεγαλύτεροι περίμεναν να ακούσουν την φωνή του Νίκου Γούναρη, του Φώτη Πολυμέρη, της Σοφίας Βέμπο και άλλων. Να ακούσουν τραγούδια άλλων εποχών.

Μετά το 1972 τα περισσότερα προγράμματα αναμεταδίδονταν από τους μεγάλους σταθμούς, που συνδεόταν με τον τοπικό μας σταθμό. Τα δημοτικά τραγούδια και οι εκπομπές του Στρατού Ξηράς, της Αεροπορίας και του Ναυτικού ακουγόταν πολύ συχνά, επειδή ο σταθμός είχε συνδεθεί με το δίκτυο ενημέρωσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Το τοπικό πρόγραμμα είχε περιοριστεί σε κάποιες τοπικές ανακοινώσεις. Την περίοδο αυτή όμως οι ακροατές απολάμβαναν την αναμετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων κάθε Κυριακή απόγευμα, πολύ καθαρά από τον τοπικό μας σταθμό, ο οποίος συνδεόταν με τους στρατιωτικούς σταθμούς των μεγάλων αστικών κέντρων.

Η πρώτη τοπική ανοιχτή και ζωντανή εκπομπή ήταν η εκπομπή «Φλώρινα Καλημέρα» με τον Βασίλη Χατζή, την Τίνα Πόνη και τον Σάκη Γεωργόπουλο, που άρχισε να μεταδίδεται στις 3 Σεπτεμβρίου του 1987. Από την πρωινή αυτή εκπομπή που μεταδιδόταν από της 9 μέχρι της 12, ακούστηκαν όλοι οι πολιτιστικοί φορείς, οι πολιτικοί, οι καλλιτέχνες, τα επαγγελματικά σωματεία, και για πρώτη φορά μαζί στο ίδιο τραπέζι οι βουλευτές Γιώργος Λιάνης και Χαράλαμπο Παπαθανασίου. Στην εκπομπή αυτή ακούστηκαν για πρώτη φορά τηλεφωνικά οι φωνές ακροατών, κατευθείαν και χωρίς κανένα έλεγχο στο τηλεφωνικό κέντρο. Το 1989 έκαναν ζωντανή εκπομπή 18 ωρών, στις Φωτιές των Χριστουγέννων. Το 1989 για πρώτη φορά έγινε τηλεφωνική σύνδεση με την Γερμανία, όπου βρισκόταν ο υπουργός Στέλιος Παπαθεμελής, και με την Αυστραλία, όπου βρισκόταν ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης, και ενημέρωσαν τους ακροατές για την εξέλιξη των εθνικών μας θεμάτων. Σε όλη την διάρκεια της αυτή η εκπομπή είχε κάθε πρωί σύνδεση με την Μετεωρολογική Υπηρεσία, η οποία μετάδιδε ένα μικρό τοπικό δελτίο καιρού, και σύνδεση με το Αστυνομικό Τμήμα, από όπου ακουγόταν τα συμβάντα του εικοσιτετραώρου στην πόλη. Αλλά και για τα χωριά της περιφέρειας ενημέρωνε η εκπομπή, η οποία κάλυπτε τις εκδηλώσεις των πολιτιστικών συλλόγων και άλλα γεγονότα. Η εκπομπή «Φλώρινα Καλημέρα», η πρώτη ζωντανή και ανοιχτή εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού της πόλης μας, κράτησε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1990, επειδή άλλαξε η κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα με την εκπομπή «Φλώρινα Καλημέρα», άρχισε και η αθλητική εκπομπή του Ηλία Βίτκα «Εντός και εκτός έδρας, τα αθλητικά νέα πριν και μετά τους αγώνες». Η αθλητική αυτή εκπομπή καλύπτει όλα τα αθλητικά γεγονότα του νομού μας, με ενημέρωση και σχόλια.

Η επόμενη ζωντανή πρωινή εκπομπή ήταν «Εντός και εκτός των τειχών της Φλώρινας», με το Τηλέμαχο Κόκκο, την Αλεξία Κίζου, τον Μιχάλη Ρωμανίδη και την Ασπασία Μίσκα. Η εκπομπή αυτή ασχολήθηκε με την τοπική επικαιρότητα και ενημέρωση μέχρι το τέλος του 1993, που είχαμε αλλαγή κυβέρνησης.

Από το 1994 η πρωινή ανοιχτή εκπομπή «Στον παλμό της Φλώρινας» με τον Χρήστο Κωνσταντινίδη, την Μιράντα Γκούμα, την Χρύσα Σαπαλίδου, την Ασπασία Μίσκα και μετά την Δανάη Παπαδοπούλου, τον Στέφανο Ζέγα, την Τόμυ Αδάμου και τον Σάκη Γεωργόπουλο.  

Η πρωινή ανοιχτή εκπομπή «Καλημέρα με την ΕΡΑ», η οποία σχολιάζει την τοπική επικαιρότητα, άρχισε τον Ιανουάριο του 2003, με τον Θανάση Γεωργούλα και τον Γιώργο Περιβολάρη στην αρχή και μετά ο Θανάσης Γεωργούλας η Θωμαή Αδάμου.

Ήταν και οι μουσικές εκπομπές, όπως οι «Μουσικές περιπλανήσεις» , με την Λένα Ελευθερίου και την Σοφία Σούφρα, το «Μουσικό Κοκτέιλ», με την Λένα Ελευθερίου και τον Μιχάλη Ρωμανίδη, η εκπομπή «Δυο και δυο στο ραδιόφωνο», με την Λένα Ελευθερίου και τον Περικλή Μούλη, η εκπομπή «Είμαστε ακόμη ζωντανοί» με την Λένα Ελευθερίου, η εκπομπή «Καλημέρα Φλώρινα» με την Λένα Ελευθερίου,  η μουσική εκπομπή «Από την δισκοθήκη της ΕΡΑ Φλώρινας» με την Λένα Ελευθερίου, η εκπομπή «Τι ακούει η Φλώρινα» με τον Περικλή Μούλη, η εκπομπή «Μέρα μεσημέρι…», με τον Περικλή Μούλη, η μουσική εκπομπή «Musik Break», με τον Περικλή Μούλη, και άλλες.

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Φλώρινας, η ΕΡΑ Φλώρινας εκπέμπει από το Βίτσι στα 96,6 FM, με ισχύ 10 KW, από τον Σταυρό στα 99,1 FM, με ισχύ 200 W, και από την κεραία του πυροβολικού στους 1278 χιλιοκύκλους στα μεσαία κύματα. Από την 23^η Δεκεμβρίου 2010 πέρασε και στ Διαδίκτυο στην διεύθυνση ert.gr/Florina.

Από την ίδρυση του Ραδιοφωνικού Σταθμού Φλώρινας και μέχρι σήμερα, διευθυντές του σταθμού ήταν οι παρακάτω: Τάκης Σαχινίδης, Δημήτριος Μπαζόπουλος, Δημήτριος Τσούλος, Βασίλειος Πέτρου, Κωνσταντίνος Βοζινίδης, Τηλέμαχος Κόκκος και Ηλίας Βίτκας.

Συνεχίζεται…

Δημήτρης  Μεκάσης