Πάντα φταίνε… οι άλλοι!

Θα αρχίσω  με  ένα  περιστατικό  που   έγινε    στο  γυμνάσιο  Κλεινών,  όπου  είχα  την  τιμή  για  αρκετά    χρόνια  να  ασκώ  καθήκοντα  διευθυντή.

Τα  παιδιά  στο  διάλλειμα  ζήτησαν  μια  μπάλα  από  τον  συνάδελφο  γυμναστή  για  να  παίξουν.  Παρακολουθώ  το  παιγνίδι  τους,  αλλά  ξαφνικά  η  μπάλα  σπάει  τη  τζαμαρία.  Είδα  βεβαίως  ποιος  ήταν 

ο  «δράστης»!  Ευτυχώς δεν   είχαμε  κανένα  τραυματισμό!  Και  ρωτάω  τον  «δράστη»:  Θάνο,  ποιος  τα  κατάφερε;  Για  να  εισπράξω  την  απάντηση:  - Δεν  ξέρω  κύριε ,  δεν  είδα,  οι  άλλοι,  αυτοί  που  έπαιζαν  κύριε!

Πάντα , μα  πάντα  θα  φταίει,  θα  έχει  την  ευθύνη  κάποιος  «άλλος»!  Η  μη  ανάληψη  των  ευθυνών  μας,    μας  κυνηγά    από  την  παιδική  ηλικία!

Όταν  ο  μαθητής τον  Ιούνιο  προάγεται  στη  επόμενη  τάξη  λέει  με  χαρά:  Πέρασα!  Όταν  απορριφθεί  λέει:  Με  έκοψαν!  Πάλι  οι  «άλλοι»!   Δεν  λέει,  ότι  δεν  διάβαζα  κτλ,  αλλά  τις  ευθύνες  τις  φορτώνει  στους  «κακούς»  καθηγητές!

Δεν  πάμε  καλά ,   αλλά  φταίνε     οι  πολιτικοί!    Δε    βλέπουμε,  ότι  έχουμε  τον   «διάολο»   μέσα  μας! 

Δεν  κόβεις  λχ  αποδείξεις  ή  δεν  ζητάς  απόδειξη  μετά  από  τη  γνωστή  συμφωνία,   αλλά  πάντα  κλέβουν  οι  καρχαρίες,  οι  «καπιτάλες»,  οι  εφοπλιστές,  όχι  ότι  αυτοί  είναι  αθώες  περιστερές,  αλλά  τι  κάνουμε  εμείς  οι  απλοί  άνθρωποι! 

Θα  σας  θυμίσω  για  λίγο  τον  Αίσωπο  με  τους  μύθους  του.

 «ανθρώπων έκαστος πήρας δύο φέρει…….».

Ας  ερμηνεύσω :  Κάθε  άνθρωπος  κουβαλάει  δυο  σάκους  στους  ώμους  του,  ο  ένας  μπροστά κι  ο  άλλος  πίσω.  Ο  μπροστινός  είναι  γεμάτος  με  τα  λάθη,   τις  ευθύνες,  τις  κακίες  των  « άλλων »  ενώ   ο  δεύτερος  τα  λάθη  και  τα  στραβά   αυτού    του  ίδιου! 

Γι  αυτό  βλέπουμε  όλα  τα  στραβά  των  άλλων,  ενώ  τα  δικά  μας  δεν  τα  βλέπουμε!

Συχνά  πυκνά  λέμε  λίγο  πολύ  όλοι   μας  τη  φράση :  Θέλημα  Θεού  ή  ο  Θεός  ξέρει   κτλ,  κτλ.  Ουσιαστικά  τι  κάνουμε,  προσπαθούμε  να  κάνουμε  συνεργό  στα  λάθη  και  τις  ανεπάρκειές  μας  ακόμα  και  το  Θεό!  Προσπαθούμε  δηλ,  να  μετατοπίσουμε  τις  ευθύνες  μας  στο  Θεό!  Τόσο  αθεόφοβοι  και  ασεβείς   γινόμαστε  όταν  πρόκειται   να  αποφύγουμε    τις  ευθύνες  μας!

Όχι  μόνο  οι  απλοί   άνθρωποι  αλλά  και  οι  πολύ  ψηλά  ιστάμενοι  κάνουν  χρήση  της  πιο  σίγουρης  κάλυψης.   Ακόμα  και  γιατροί   όταν    βγουν   από  μια  βαριά  περίπτωση  επέμβασης,   λένε στους  συγγενείς    του  αρρώστου  που  δεν  είναι  σε  θέση  να  αντιληφθούν  τη  δυσκολία  της  επέμβασης:   τώρα  είναι  στα  χέρια  του  Θεού!  Ποιος  θα  τολμούσε  να  αμφισβητήσει  το   « θέλημα»    του  Θεού!

Οι  καημένοι  οι  πολιτικοί    μας!  Τα  καλύτερα ,  τα ευκολότερα   εξιλαστήρια  θύματα!  Χωρίς  αυτό  να  σημαίνει  ότι  αυτοί  δεν  είναι   καμιά  φορά  χειρότεροι  από  μας  τους  απλούς  πολίτες!  Εξάλλου  είναι  σαρξ  εκ  της  σαρκός  μας!  Γιατί  απορείτε  όταν  ένας  πολιτικός  είναι  μακροχέρης;  Μη  παρεξηγηθώ  δεν  εννοώ  μόνο  βουλευτές,  αλλά   θα  μπορούσαν  να  είναι    Δήμαρχοι ,  Νομάρχες  και  τελικά  όσοι  θεωρείται,  ότι  έχουν  και  ασκούν  κάποιας  μορφής  εξουσίας!  Πάει  λοιπόν  ο  πελάτης – ψηφοφόρος   στο  γραφείο  του  και  τον  πιέζει,    να  πιέσει  τον  γιατρό  να  τον  βγάλει  τυφλό,  ή  καρδιακό,  ή  τον  υπάλληλο  στη  νομαρχία  ή  στο  Δήμο  να  τακτοποιήσει  την  υπόθεσή  του  με  τις  επιδοτήσεις  ζώων  ή  αγροτικών  προϊόντων!

  Πόσες  φορές  δεν  δήλωσες  φίλε  αγρότη  πολλαπλάσια  στρέμματα  καλαμπόκι  απ΄ όσα  πράγματι  είχες!  Η  με  τα  πρόβατα  κτλ, κτλ,  για  να  πάρεις  πιο  παχυλή  επιδότηση!  Δεν  νομίζω,  ότι  τα  τακτοποιούσε  μόνος  του  ο  υπάλληλος  επειδή  έτσι  του  ήρθε!  Μη  ξεχνάμε  τα  προνοιακά  επιδόματα!  Δε  μας  είναι  άγνωστη  η  στιχομυθία:

 -Διόρισε  με  ή  το  γιό  μου   στον  ΟΤΕ  , στη  ΔΕΗ  κτλ,    τόσο  καιρό  σε  ψηφίζουμε  και  μάλιστα  πολλοί  ψήφοι!  - Μα  είναι  ήδη  παντού  υπεράριθμοι,  έλα  βρε  αδερφέ,  τι  θα  γίνει  με  έναν  παραπάνω!  Άραγε  πόσοι  ευθύνη  έχουμε  όλοι  μας,  όχι  μόνο  οι  πολιτικοί,  για  τις  χιλιάδες   υπεραρίθμων   υπαλλήλων  παντού!  Έχουμε  δημιουργήσει  ένα  κράτος  υπαλλήλων ,  αλλά  δεν  φταις  εσύ   (κι  εγώ )  που  πίεζες,  ούτε  οι  πολιτικοί,  αλλά  κάποιοι  άλλοι,  ξένοι,  ίσως  η  Μέρκελ  ή  ο  Ομπάμα,  ίσως ……. κι  ο  Θεός!  Και  είναι  η πιο    καλή  περίπτωση!  Ποιος  θα  τολμούσε  να  αμφισβητήσει  το  θέλημα  του  Θεού!

Οι  συνδικαλιστές  μας!  Κάποιοι  συγκυβερνούν   ή   προσπαθούν   να    ασκούν   συνδιοίκηση,  άλλοι  έχουν  προσωπικά  οφέλη ,  λχ  στους  εκπ/κούς  ο  πρόεδρος,  αντιπρόεδρος,  γραμματέας  των  ΕΛΜΕ,  έχουν  μειωμένο  ωράριο,  κάποιοι  στη  ΔΕΗ  κάτι  παρόμοιο  ή  μάλλον  πολύ  χειρότερα!  Όταν  ήμουν  Νομάρχης  έπαιρνα  και  το  μισθό  του  Νομάρχη  και   της  ΔΕΗ !    Αλλά  κατά  τ΄  άλλα  αναρωτιόμαστε :  -βρε  πως  ΦΤΑΣΑΝΕ  εδώ  τη  χώρα  μας!   Όχι  βέβαια  εμείς  όλοι  μαζί,  αλλά  κάποιοι  άλλοι,  ίσως  Αμερικανοί,  Γερμανοί ,   όπως  βολεύει  τον  καθένα,   αλλά  ποτέ  εμείς!!  Είχαμε  και  ίσως  έχουμε  ακόμα  γυμνάσια  με  συνολικό  αριθμό μαθητών    15,  25  35  και  δεν  λέγαμε  να   ανασταλεί  η  λειτουργία  τους   έστω  και  προσωρινά,  μολονότι  γνωρίζαμε,  ότι  η  λειτουργία  του  ήταν  τόσο  αντιπαιδαγωγική  όσο  και  αντιοικονομική,  αλλά  όλοι  μας  « σιγή  ιχθύος »!   Τελικά  οι  πληγές  δεν  έχουν  τελειωμό! Κι  όμως  όλοι  μας  καταβάλλουμε  προσπάθειες  να  αποποιηθούμε  των  ευθυνών  μας,  ή τουλάχιστον  το  μερίδιο  που  μας  αναλογεί!  Όλοι  όμως  λέμε:  Τι,   εγώ;  τι  φταίω  εγώ;  εμένα    με  πίεζαν,  αλλά  φυσικά  δεν  αντέδρασες  λχ  με  καταγγελία  ή  παραίτηση! 

Έτσι  μας  έμαθαν  οι  πολιτικοί!   Πάντα  φταίνε  κάποιοι  άλλοι!

Εσύ  δεν   πίεζες-έπειθες  τον  αρμόδιο  υπάλληλο  να  τακτοποιήσει  την  υπόθεσή  σου!

Δεν  φταίει  το  χέρι  του  φονιά,  αλλά  το  μαχαίρι  που  ήταν  «καλά  ακονισμένο »!!   Πάντα  κάποιοι  άλλοι!

Όποιο  τομέα  κι  αν  αγγίξουμε  θα  βρούμε  βρωμιά,  μόνο  που  τη  βρωμιά  αυτή  την  κάναμε  εμείς ,  ή  τουλάχιστον  τη  γνωρίζαμε  όλοι  ,  αλλά  κανείς  δεν  μιλούσε και  τώρα  κάνουμε  τις  μωρές  παρθένες!

Πάντα  φταίνε  οι  πολιτικοί  μας,  η κυβέρνηση,  ο  Καραμανλής  ο  Παπανδρέου,  ο  Θεός  ,  αλλά  ποτέ  εγώ,  εσύ , αυτός!

 Όλοι  βρίζουμε  το  δημόσιο  και  τους  δημ  υπαλλήλους,  αλλά  όλοι  θέλουμε  να  μπούμε στο  δημόσιο,  άραγε  γιατί;  Όλοι  ξέρουμε   το  γιατί  κι  ας  μη  το  μαρτυράμε  ούτε   καν  στον  εαυτό  μας!

Η  δημιουργία  ενός  προλεταριάτου  ανέργων  πτυχιούχων  δεν  είναι  έργο  μόνο  των  πολιτικών  μας,  αλλά  όλων  μας! Βολεύει  τους  εκπ/κούς  δευτεροβάθμιας  για  τη  δημιουργία  πολλών  τμημάτων  άρα    και  θέσεων  εργασίας,  βολεύει  την   «αύξηση »   της    παραπαιδείας  ακόμα   και   στα  ΑΕΙ  και  ΤΕΙ,  αλλά  κανένας  δεν  μιλούσε  τότε  εκτός  ελάχιστων,    τώρα  που  φτάσαμε εδώ ,  όλοι  ωρύονται!  Λες  και  δεν  τα  γνωρίζαμε,  αλλά  τότε  μας  βόλευε!

Θα  τολμήσω  να  θίξω  το  σημερινό  δράμα  της  χώρας  μας!

Όλοι  έχουμε  ευθύνες,  βεβαίως  επιμεριστικά,  στο  μερίδιο  που  αναλογεί  στον  καθένα!  Άλλοι  μικρό  ή  πολύ  μικρό  και  άλλοι  πολύ  μεγαλύτερο!  Η  αδιαφορία  μας  για  τα  κοινά,  ο  ωχαδερφισμός  μας  και  το  κοντόφθαλμο  συμφέρον μας ,  τα  μακριά  χέρια  μας,   κτλ,  κτλ,  μας έφτασαν   ως  εδώ!

Τα  αίτια  είναι  σ΄ όλους  μας  γνωστά,  αλλά  μας  βολεύει  να  «ποιούμε  την  νήσσαν»!   Όλα  μπορούν να  αναστραφούν  αρκεί  να  αλλάξουμε  κι  εμείς  συμπεριφορές  και  τρόπο  σκέψης!  Ο  Μακρυγιάννης  έλεγε «  εμείς  πολεμήσαμε,  εμείς  νικήσαμε  κτλ,  δεν  έλεγε  εγώ…!   Επίσης  έλεγε:  «……όλοι  προσπαθούν  να  μας  φάνε,  αλλά  πάντα  μένει  μαγιά…»!  Υπάρχει  ελπίδα!

 Ας  σταματήσουμε    να  γκρινιάζουμε  κι  ας  κάνουμε  κατ’  αρχή  την  αυτοκριτική  μας!

Ξέχασες  όταν  από  το  φαρμακείο  της  γειτονιάς  έπαιρνες  κολόνιες  αντί  φάρμακα,  αλλά  τώρα  κλαίγεσαι,  γιατί;  Θα  μου  πεις,  αν  το  ήξερα,  σωστά!  Στερνή  μου  γνώση…. Ποτέ  δεν  είναι  αργά,  πάντα  υπάρχει  χρόνος  και  τρόπος  να  τα  αλλάξουμε  ,  αλλά  πρώτα  πρέπει  να  αλλάξουμε  εμείς!

Ένας  φίλος  μου  είπε  υποτιμητικά:    Θεόφιλε,  λαός  είμαστε  εμείς,  οι  μισοί    κλέφτες  και  οι  υπόλοιποι  εν   δυνάμει  κλέφτες,  κάποιοι  λίγοι  είναι  εκτός   των  δυο  κατηγοριών  λόγω….άγνοιας!  Δεν  συμμερίζομαι  αυτή  την  άποψη,  φαντάζομαι  και  εσείς!

 Έτσι  για  να  πάρουμε  « φωτιά »,  αλλά  και να   χαριτολογήσουμε,  θα  αναφέρω  μερικές  περιπτώσεις.

Πάντα  φταίνε  οι  πολιτικοί  και  ποτέ  οι ……..πολίτες!

Η  ΟΛΜΕ  καταγγέλλει  την  παραπαιδεία  λες  και  οι  οικοδόμοι  κάνουν  ιδιαίτερα!

 Οδηγός  τζιπ  καταγγέλλει  το  χάος  του  παρκαρίσματος  και  ίδιος  παρκάρει  πάνω  στο  πεζοδρόμιο.

Μαλώνει   η   κυρία  τον  πελάτη  της  καφετερίας   επειδή   καπνίζει   ,  αλλά  δεν  λέει  λέξη  για  το  άνδρα  της  που  μετά  από  λίγο  ανάβει  τσιγάρο.

 Η  μπάλα  δεν  μπαίνει  στα  δίκτυα  ο  παίκτης  βρίζει  τη  μπάλα.

Χτίζουμε  αυθαίρετα  και  η  πολιτεία  δεν  μας  δίνει  ρεύμα,  « κακούργα  πολιτεία »!

 Ο  δρόμος  είναι  όλο  στροφές  και   ξεφεύγεις,  βγαίνεις    από  το    από  δρόμο,  φταίει  ο  δρόμος  με  τις  στροφές  του,  αλλά  καθόλου  εσύ  που  έτρεχες  με  100  αντί  50  την  ώρα.  Λέει  ο  πατέρας:  Ν΄ακουμπάς  θυρίδα………..,  μετά  πως  γίναμε  χώρα  υπαλλήλων!

Η  λέξη  αυτοκριτική,  μας   είναι  τελικά  άγνωστη!

Σίγουρα  δεν   συγκρίνονται  καν  οι  μεγάλες  κλεψιές  και  ρεμούλες    της   Siemens  ,  των  υποβρυχίων  κτλ,  με  τις    απάτες-συντάξεις  μαϊμού κτλ,  αλλά  είναι  ένα  δείγμα,   για  το   πως  φτάσαμε  ως  εδώ!

Συχνά  πυκνά  λέμε  δικαιολογώντας  τους  πάντες:  Έλα  μωρέ  κανείς  δεν  είναι  τέλειος!  Μόνο  που  από  αυτή  τη  ρύση  εξαιρούμε  τον  εαυτό  μας!

Ας  κάνουμε  λοιπόν  την  αυτοκριτική  μας  κι  ας  αναλάβουμε,  έστω   το  ελάχιστο  μερίδιο  ευθύνης  που  μας  αναλογεί!  Θα  αλλάξουν  τα  πράγματα  προς  το  θετικότερο,  όταν  ειλικρινά  αλλάξουμε  εμείς,  όταν  δούμε  το  Δημόσιο  σαν  δική  μας  περιουσία,  σα  δικό  μας  σπίτι!

Πριν  2.500  χρόνια  ο  Ισοκράτης  στο  λόγο  του   Περί  ειρήνης,  γράφει,  «,  ανθρώπους  που  γνωρίζουμε,  ότι  είναι  φαύλοι ,   ανίκανοι,  κλέφτες,   που  ποτέ  δεν  θα  τους  αναθέταμε  την  επίλυση  κάποιας  προσωπικής  υπόθεσης,  επειδή  είναι  τέτοιοι,    τους  …ψηφίζουμε  και   τους   εκλέγουμε  στα  ύπατα  της  πόλης  αξιώματα »!  Μετά  όταν  αποδειχθεί,  ότι  έκαναν    αυτά  ή  τα  άλλα  σκάνδαλα  κτλ,  βρίζουμε  και  διαμαρτυρόμαστε!

 Η  μη  συμμετοχή  μας,  η  αδιαφορία  μας ,    στα  κοινά,  δεν  μας  απαλλάσσει  από  τις  ευθύνες  ως  μέλη  της  κοινωνίας

Θα  κλείσω  με  λίγο  χαμόγελο!

Ο  Καραγκιόζης  είναι  κατηγορούμενος  στο  δικαστήριο,  διότι  πουλούσε  τριμμένο  κεραμίδι,  ως  φάρμακο  για  κοριούς!   Το  ρωτά  ο  δικαστής  :  Τι  έχεις  να  πεις;    και  απαντά:  Κύριε  πρόεδρε,  το  φάρμακο  ήταν  καλό,  αυτοί  δεν  εκτελούσαν  καλά  τη  συνταγή μου,  που  έλεγε:  πιάνουμε  έναν  έναν  κοριό,  του  ανοίγουμε  το  στόμα,  ρίχνουμε  το  φάρμακο  μέσα  να  ψοφήσει! 

 Πρόεδρος:  Αθώος  ο  κατηγορούμενος!    Τελικά,  ποιος  ήταν  ένοχος;

Θεόφιλος Πανίδης