Απλά αλλά Τελικά Μέτρα

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Τον τελευταίο καιρό λαμβάνονται ορισμένα δημόσια μέτρα (πχ. απαγόρευση καπνίσματος, φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα) που στοχεύουν στη βελτιώση της ποιότητας ζωής των πολιτών, όπως όμως φαίνεται τελικά αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση

σταγόνα στον ωκεανό των κοινωνικών προβλημάτων, καθώς έχουν περιορισμένο αποτέλεσμα και κυρίως δεν αλλάζουν τη βασική νοοτροπία των πολιτών.

Οποιαδήποτε πολιτική ακολουθείται πρέπει πρωτίστως να μετατρέπει την ευρεία λαϊκή μάζα σε νοήμονες πολίτες οδηγώντας υποσυνείδητα στο σωστό δρόμο και όχι να επιβάλεται με τη βία χωρίς να είναι συμβατή με την ανθρώπινη φύση. Τόσο παλαιότερα, όσο και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια δεν εκδόθηκε καμία απολύτως διάταξη που να βοήθησε στην προαγωγή υγειών θεσμών, κοινωνικής συνοχής και ανθρωπιστικής συμπεριφοράς, αντίθετα όλες εξυπηρετούν μόνιμα δύο ταυτόχρονους σκοπούς: τη διεθνή και εγχώρια οικονομική εκμετάλλευση και την καταστολή της λαϊκής αντίδρασης με την τεχνική της "στάχτης στα μάτια".

Από την ιστορική εμπειρία όμως και με μια προσαρμογή στα σημερινά δεδομένα γνωρίζουμε την ύπαρξη συγκεκριμένων μέτρων που είναι εντελώς δωρεάν και αν εφαρμοστούν θα επιφέρουν πραγματική επανάσταση σε κάθε επίπεδο. Ενα παράδειγμα είναι η σύσταση του Πλάτωνα, οι πολιτικοί να απασχολούνται σε εθελοντική βάση χωρίς μισθό καΙ ιδιωτική περιουσία παρά μόνο τα ελάχιστα για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους. Η θέση του πολιτικού είναι τρομακτικά ευαίσθητη και ζωτικής σημασίας για την κοινωνία και πρέπει να εξαλειφθεί και η ελάχιστη δυνατότητα εκμετάλλευσης για ιδίους σκοπούς, όπως εκτεταμένα γίνεται σήμερα. Ενα άλλο μέτρο είναι η προβολή στα δημοφιλή ΜΜΕ και ιδιαίτερα την τηλεόραση ανθρωπιστικών και επιστημονικών ιδεών μέσω της εμπλοκής ελεύθερων και όχι "αγορασμένων" πνευματικών ανθρώπων με σκοπό τη βελτίωση του μορφωτικού και πνευματικού επιπέδου της μάζας. Ένα εξίσου απαραίτητο μέτρο είναι η αλλαγή του τραπεζικού και πιστωτικού καθεστώτως και συγκεκριμένα η ανάληψη της κοπής νομίσματος από δημόσια αρχή και όχι από ιδιωτικά ιδρύματα. Το τελικό όμως βήμα που θα εξαλείψει δια παντός κάθε κοινωνική ανισορροπία και συμβαδίζει με την ίδια την ανθρώπινη φύση είναι ο περιορισμός της ιδιωτικής κατοχής αποκλειστικά και μόνο σε εκείνο το κεφάλαιο στο οποίο ο ιδιοκτήτης απασχολείται ή χρησιμοποιεί ο ίδιος (λέγεται και σύστημα Συνεργατικής Λειτουργίας). 

Τα παραπάνω μέτρα, όπως και άλλα παρόμοια, μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα με μηδαμινό κόστος αλλά τεράστιο όφελος, προφανώς όμως δεν είναι προς το συμφέρον του κλειστού κυκλώματος που αποτελεί το "σύστημα" και εκμεταλλεύεται την ημιμάθεια και τη σύγχυση του κόσμου. Ο πλούτος της ολιγαρχίας και ταυτόχρονα η φτώχια της κοινωνίας δεν είναι πρωτίστως υλική αλλά γνωσιακή, για την αέναη συντήρηση της οποίας έχει στηθεί ένα καλά οργανωμένο θέατρο.