Η ιστορία του ΕΥΡΩ μπορεί να είναι μικρή, αλλά
η πορεία του έντονη και αμφιλεγόμενη. Στα 13 χρόνια κυκλοφορίας του, έχει
εξαναγκάσει τους χρήστες του σε βίαιες αλλαγές και συναλλακτικές συνήθειες. Αν
επιχειρηθεί – υπό το πρίσμα της εν εξελίξει οικονομικής κρίσης(παγκόσμιας,
ευρωπαϊκής και ελληνικής) –ένας
απολογισμός του, τότε δημιουργούνται
αντιφατικά συναισθήματα και ιδιαίτερα για τους έλληνες πολίτες αφήνει δυσάρεστη
επίγευση.
Το ΕΥΡΩ-EURO,όπως
είναι η επίσημη ονομασία του, άρχισε να κυκλοφορεί στις χώρες που το υιοθέτησαν
αρχικά, από την 1η Ιανουαρίου 2002. Μεταξύ αυτών των πρώτων χωρών
ήταν και η Ελλάδα. Η απόφαση για την υιοθέτηση του κοινού αυτού νομίσματος
πάρθηκε στις 15 και 16 Δεκεμβρίου του 1995, από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στην
σύνοδο της Μαδρίτης. Σ’ αυτή μάλιστα τη σύνοδο αποφασίστηκε και το όνομα του
νομίσματος, που είναι η αναγραφόμενη στα χαρτονομίσματα διπλή γραφή ΕΥΡΩ-EURO[1]. Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη του ΕΥΡΩ αποφασίστηκε 5 (πέντε)
χρόνια μετά και ειδικότερα στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στη
SANTAMARIADAFEIRA της Πορτογαλίας που έγινε στις 19
και 20 Ιουνίου του 2000[2].
Με βάση αυτά που αναφέρονται ανωτέρω, προκύπτουν δυο καίρια ερωτήματα, που οι
απαντήσεις τους μπορούν να ξεδιαλύνουν τιςδιαστρεβλώσεις που επιδιώκουν «ορισμένοι»
κύκλοι:
- Γιατί πριν από 20 χρόνια (1995) το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στην Μαδρίτη αποφάσισε να ονομάσει το κοινό νόμισμα με τη διπλή ονομασία ΕΥΡΩ-EURO;
- Γιατί μετά 5 χρόνια απ’ αυτή την απόφαση (2000) του Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφασίζει την ένταξη της Ελλάδος στην ζώνη του ΕΥΡΩ;
Οι απαντήσεις είναι προφανείς. Το νέο νόμισμα
για να σταθεί χρειαζόταν μια κοινή ιστορική αφετηρία. Κι αυτό δεν μπορούσε παρά
να γίνει παραπέμποντας τους ευρωπαίους πολίτες στην αρχαία ελληνική μυθολογία-ιστορία.Έτσι
λοιπόν υιοθετήθηκε και η ελληνική γραφή
ως δηλωτικό στοιχείο της κοινής,από αρχαιοτάτων χρόνων,αφετηρίας. Χρειαζόταν
λοιπόν μια ετικέτα ή όπως λέγεται ένα
εμπορικό σήμα, ένα ισχυρό δηλαδή brandname[3].
Αυτό όμως από μόνο του αρκούσε; Όχι βέβαια. Η επιβεβαίωση θα γινόταν μόνο αν
και η Ελλάδα υιοθετούσε αυτό το νόμισμα. Γιατί νόμισμα το οποίο ονομάζεται ΕΥΡΩ
χωρίς την Ελλάδα δε θα «πωλούσε»… Έτσι λοιπόν όλη η φιλολογία που αναπτύσσεται τα
τελευταία χρόνια από τους λεγόμενους Ευρωσκεπτιστές, ότι δλδη Ελλάδα δεν έπρεπε
να μπει στην ευρωζώνη, είναι παραμύθια για βαθειά νυχτωμένους πολίτες. Οι
διευθύνοντες της Ευρώπης ήθελαν πάση θυσία την ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του
ΕΥΡΩ, για να οικειοποιηθούν έτσι την ανεκτίμητη άυλη αξία που θα προσέδιδε αυτή, στο νέο νόμισμα. Αν ο τότε πρωθυπουργός
της χώρας Κώστας Σημίτης ήθελε μια φορά την ένταξη της Ελλάδας στην ζώνη του
ΕΥΡΩ, οι διευθύνοντες της Ευρώπης το ήθελαν εκατό. Όλα τα άλλα ήταν θέμα
«δημιουργικής τακτοποίησης»…
Εδώ και 13 χρόνια που κυκλοφορεί το ΕΥΡΩ στην
Ευρώπη και στη χώρα μας, ο απολογισμός του για τους έλληνες πολίτες είναι
μάλλον περισσότερο δυσάρεστος παρά θετικός. Η μεγάλη ανάπτυξη της χώρας, όπως
ισχυρίζεται ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο στενός του συνεργάτης Γιάννης
Στουρνάρας, σε κοινό τους άρθρο στον Guardian (στις 12/4/2012),επήλθε
την πενταετία
1995-2000[4],
επειδή υπήρχε στόχευση για σύγκλιση με τα κριτήρια που τέθηκαν για ένταξη των
χωρών στην ζώνη του ΕΥΡΩ. Τότε όμως, ας μη ξεχνάμε, νόμισμα της χώρας ήταν η
δραχμή κι όχι το ΕΥΡΩ.
Έκτοτε και μετά την κυκλοφορία του ΕΥΡΩ στη
χώρα μας, διανύσαμε ως πολίτες μια μακρά περίοδο προσαρμογής στον νέο νόμισμα.
Τα προϊόντα ανατιμήθηκαν κάθετα, αφού οι συναλλακτικές συνήθειες χρειαζόταν
αρκετό χρόνο για να κατανοηθούν.
Υπενθυμίζεται ότι η αξία του ΕΥΡΩ
έναντι της δραχμής ήταν 1 ΕΥΡΩ=340,75 δρχ. Όλοι θυμόμαστε ότι το καφεδάκι από δυο κατοστάρικα (200 δρχ.)
έγινε αυτόματα 2 ΕΥΡΩ. Ότι ένα ματσάκι μαϊντανός από 50 δρχ. έγινε αμέσως 50
λεπτά, το κεράκι των 10 δρχ. έγινε αυτόματα 10 λεπτάκ.ο.κ. Η προσαρμογή στο νέο
νόμισμα έγινε βαθμιαία και απαιτήθηκαν αρκετά χρόνια ως που να ισορροπήσει
κάπως. Εκτιμάται ότι η περίοδος αυτή διήρκησε μέχρι την ολοκλήρωση των έργων των
ολυμπιακών αγώνων. Επομένως μέχρι και το 2004 το ΕΥΡΩ πρόσφερε στη χώρα μας,
μιαν άνευ προηγουμένου ανατίμηση των προϊόντων, που ακόμη και σήμερα οι τιμές
τους δεν έχουν εξισωθεί με τις αντίστοιχες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Υποτίθεται ότι από το 2004 μέχρι και το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής
κρίσης το 2008, ζούσαμε στον «ευνοούμενο» αστερισμό του ΕΥΡΩ. Μετά μπήκαμε
βίαια στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, όπου το ΕΥΡΩ γίνεται όχι μόνο το
αίτιο αλλά και ο μοχλός για μια άνευ προηγουμένου εσωτερική υποτίμηση. Κατά την
περίοδο των 6-7 αυτών χρόνων που διανύουμε, βλέπουμε η Ελλάδα και οι πολίτες της
να θυσιάζεται στο βωμό της σωτηρίας του ΕΥΡΩ. Επομένως ο συνοπτικός ο
απολογισμός του ΕΥΡΩ για τους έλληνες πολίτες είναι:
- 2002-2004 προσαρμογή, με κύριο γνώρισμα τις ανατιμήσεις των προϊόντων.
- 2004-2008 περίοδος της «μπρούκλικης» αυταρέσκειας…, με κύριο γνώρισμα την ανάδειξη των ελλειμμάτων και του χρέους.
- 2008-….κι άγνωστο μέχρι πότε, παρατεταμένη οικονομική ύφεση, διόγκωση του χρέους, φτώχεια και εξαθλίωση.
Σήμερα 13 χρόνια μετά την επίσημη κυκλοφορία
του ΕΥΡΩ-EURO, το ζητούμενο δεν είναι αν η Ελλάδα εξαναγκαστεί σ’ ένα GREXIT,
αλλά αν η ενωμένη Ευρώπη μπορεί να προχωρήσει στο μέλλον ακρωτηριασμένη από το «ΕΥΡΩ»
και τις ιστορικές της ρίζες…,περιχαρακωμένη στο «EURO»
της ανιστόρητης νεοφιλελεύθερηςκαι αχαλίνωτης παγκοσμιοποιημένης αγοράς…
Χρήστος Παπαδόπουλος
[1]http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/Euro/Notes-coins/transition.aspx
[2]http://www.europarl.europa.eu/meetdocs/committees/afet/20010208/Microsoft%20Word%20-%2002S2000_EL.pdf
[3]http://translate.google.com/translate?hl=el&sl=en&u=http://en.wikipedia.org/wiki/Brand&prev=search
[4]http://tablet.ethnos.gr/article.asp?catid=24133&subid=2&pubid=63650099
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου