Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Αρκούδα: Πρόκληση για την ανάκτηση της χαμένης μας αξιοπρέπειας

Ξαφνικά μας προέκυψε Αρκούδα στο ποτάμι, η αρκούδα του πολιτισμού, η αρκούδα της ελευθερίας, η αρκούδα του τέλους της βιομηχανικής εποχής, η αρκούδα εν τέλει της φύσης, η αρκούδα του φερέλπιδος καλλιτέχνη Γιώργου Μπαρδάκα.
Όπως κάθε αρκούδα έτσι και η δική μας αρκούδα, του Βιτσίου, σαν άγριο ζώο είναι ανυπότακτο, υπερήφανο, ελεύθερο και ιδιαίτερα κοινωνικό σε σχέση με το άμεσο περιβάλλον του. Η στοργή και η αυτοθυσία της μητέρας αρκούδας είναι εκπληκτική και
έχει τροφοδοτήσει την τοπική παράδοση της Φλώρινας με πάρα πολλούς μύθους. Η αρκούδα και ο τρόπος ζωής της, στο φυσικό της περιβάλλον, υπενθυμίζει στον άνθρωπο την ίδια του την φύση, την «πρώτη φύση», την τόσο καταπιεσμένη και αλλοτριωμένη από την περίφημη «Δευτέρα Φύση» της κοινωνίας και του πολιτισμού. Η καφέ αρκούδα του Βιτσίου προσομοιάζει του ανθρώπου, και δη του κατοίκου της περιοχής μας και ως προς την «εκπαίδευση» και την συμμόρφωση προς τας υποδείξεις των, κάθε λογής, αρκουδιάρηδων. Μετά από την άσκηση εντονότατης βίας (καθημερινός ξυλοδαρμός, χρήση υπερθερμασμένου ταψιού κλπ) αλυσοδεμένη  «μαθαίνει» να χορεύει στο ρυθμό που  παίζει ο κάθε αφέντης και «σωτήρας» της.      Αυτήν την αρκούδα, επέλεξε ο φίλος μας Γιώργος Μπαρδάκας, σαν αντικείμενο-υποκείμενο της πτυχιακής του εργασίας με το , υπέροχης σύλληψης και κατασκευής,  έργο του. Το εξαίσιο αυτό γλυπτό (κριτής ενός έργου είναι πάντα ο χρήστης του και όχι  οι δήθεν ειδήμονες) σε συνδυασμό με την φαεινή ιδέα της τοποθέτησής του στην κοίτη του ποταμού Σακουλέβα, ανέδειξαν, αυτόματα και χωρίς υστεροβουλίες, το έργο σε ΣΥΜΒΟΛΟ της πόλης και της περιοχής.
Εμείς, όλοι οι Φλωρινιώτες, που αγαπάμε πραγματικά την πόλη μας- και δεν είμαστε  περαστικοί «φίλοι» της- πιστεύουμε ακράδαντα ότι η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΡΚΟΥΔΑ του Γ.Μπαρδάκα μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ενωτική και χειραφετητική αρχή για να αποτινάξουμε τις διάφορες εξαρτήσεις του παρελθόντος και σπάζοντας τις αλυσίδες της δουλικότητας, μαζί με την αρκούδα, να καταστήσουμε τον εαυτό μας και την πόλη μας υπερήφανους και πραγματικά ελεύθερους. Να αφήσουμε στο μακρινό παρελθόν και στην λήθη την συνήθειά μας να τιμάμε με προτομές και αγάλματα όλους όσους κατά καιρούς έχουν ασελγήσει σε βάρος των κατοίκων της Φλώρινας.
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΜΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Αυτό είναι το πραγματικό παλλαϊκό αίτημα που εκδηλώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν μας έπιασε καμιά τρέλα με την πράγματι ωραία αρκούδα του  Γ.Μπαρδάκα.
 Ενστικτωδώς, κυρίως η νέα γενιά, αντιλήφθηκε ότι αυτό το, πολλαπλών συμβολισμών, έργο τέχνης που θα λειτουργήσει διττά : στο εσωτερικό της κοινωνίας απελευθερωτικά και σε πανελλαδικό και διεθνές επίπεδο σαν ενωτικό σύμβολο της παρελθούσας λαμπρής καλλιτεχνικής δημιουργίας της Φλώρινας, του σημερινού πολιτιστικού οργασμού και προβολή της μελλοντικής πολιτιστικής δημιουργίας από ελεύθερους ανθρώπους για ελεύθερους χρήστες. Σύντομα, η αρκούδα του πολιτισμού της Φλώρινας, η ελεύθερη αρκούδα της φύσης μας   θα αναδειχθεί  πανελλήνια σε σύμβολο και πόλο έλξης τουριστών και θα συμβάλλει αποφασιστικά στην άρση της πολιτιστικής και κοινωνικής μας απομόνωσης. Ταυτόχρονα  θα ενισχύσουμε την προφανή αλήθεια ότι η οικολογία για να είναι πραγματική οικολογία πρέπει να συμπεριλαμβάνει τον άνθρωπο, δεν είναι «φιλανθρωπία» και παροχή ελεημοσύνης προς την φύση.
ΑΡΚΟΥΔΟΦΙΛΟΙ ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΕΣ 
         

3 σχόλια:

  1. Στα γειτονικά κράτη δεν έχουν την ίδια άποψη ...Αντι για αρκούδες και άλλα όμορφα ζωάκια έχουν γεμίσει αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Φιλίππου ...΄΄Ελεος δεν έχει καμία αρκουδα την ίδια αξία με αυτους ...Μην υποτιμάτε την νοημοσύνη μας ούτε με αρκούδες ούτε με παρόμοιους αγαπητους συμβολισμούς του ζωικου βασιλείου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ύπεκτιμηθηκε σε σημείο υπερβολής ένα έργο ενός φοιτητή που σε δέκα χρόνια θα αγνοηθεί και ο ίδιος και το έργο του...απλά εγιναν της μόδας οι αρκούδες και πουλάν αρκετά στην ντόπια κοινωνία για ντόπιους λόγους ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι, η αρκουδα υπερεκτιμήθηκε, υπερπροβλήθηκε, έχει σχεδόν "καεί" πλέον. Και είναι κρίμα γιατί είναι ένα πολύ αξιόλογο έργο. Αλλά το αν ο ίδιος θα αγνοηθεί σε δέκα χρόνια είναι κάτι που είναι στο χέρι του και δεν είναι στην δικαιοδοσία κανενός να προτρέξει επ' αυτού. Ο καλλιτέχνης συνολικά κρίνεται από την πορεία του σε βάθος χρόνου και όχι από ένα έργο. Ένα έργο μπορεί να είναι ή να μην είναι αριστούργημα χωρίς όμως αυτό να λέει απολύτως τίποτα για την μελλοντική εξέλιξη του ανθρώπου που το έκανε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή