Την 28η Οκτωβρίου οι ταγοί της εξουσίας συνηθίζουν να εκφωνούν διθυραμβικούς λόγους για το ένδοξο «ΟΧΙ». Είναι όλοι αυτοί που στην πολιτική διαδρομή τους ΔΕΝ είπαν ΠΟΤΕ το παραμικρό «ΟΧΙ». Είναι όσοι με τα «ΝΑΙ» τους συμμάχησαν με
τους δυνάστες του ελληνικού λαού και της νεολαίας. Στο σημερινό άρθρο θα σταθούμε στην παραποίηση της ιστορικής αλήθειας για το «ΟΧΙ» του 1940, για το πώς ειπώθηκε και από ποιους.
Για το ρόλο και τα πεπραγμένα του φασίστα– δικτάτορα Ι. Μεταξά έχουμε τοποθετηθεί σε επετειακό άρθρο προηγούμενης χρονιάς.
Συναντώντας την αλήθεια για τον ελληνικό μεσοπόλεμο
Η επίσημη ιστοριογραφία παρουσιάζει την ελληνική ιστορία Δημοκρατική και προοδευτική, μια προωθημένη ρεπουμπλικανική δημοκρατία απαλλαγμένη ,στο σύνολό της, από φασιστικά σταγονίδια. Ακόμη και το καθεστώς Μεταξά «απόφασιστικοποιείται» ως μια τυπική δικτατορία με όρους παραφωνίας. Ακόμη περισσότερο αποκρύπτεται πως ο δρόμος προς τη δικτατορία στρώνεται με τη ψήφο ανοχής ,στην Κυβέρνηση Ι. Μεταξά, και από τα δύο μεγάλα κόμματα της εποχής.
Αξίζει να αναφερθούν τα «στρατιωτικά κινήματα» των χρόνων των δεκαετιών 1920-1930:
- 11 Σεπτεμβρίου 1922, Το Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922 από τους Νικόλαο Πλαστήρα, Στυλιανό Γονατά και Δ. Φωκά.
- 22 Οκτωβρίου 1923, Το Κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη. από τους Λεοναρδόπουλο ,Γαργαλίδη και Ζήρα, αποτυχημένο
- 25 Ιουνίου 1925, Το Κίνημα Πάγκαλου 25ης Ιουνίου 1925, ανάληψη της εξουσίας από τον Θεόδωρο Πάγκαλο.
- 22 Αυγούστου 1926, Το Κίνημα Κονδύλη 22ης Αυγούστου 1926 ανατροπή του Πάγκαλου από τον Γεώργιο Κονδύλη.
- 6 Μαρτίου 1933, Το Κίνημα Πλαστήρα 6ης Μαρτίου 1933 από τον Νικόλαο Πλαστήρα, αποτυχημένο.
- 1 Μαρτίου 1935, Το Κίνημα 1ης Μαρτίου 1935 από τον Νικόλαο Πλαστήρα και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αποτυχημένο.
- 10 Οκτωβρίου 1935, Το Κίνημα Κονδύλη 10ης Οκτωβρίου 1935 από τους Παπάγο, Ρέππα και Οικονόμου που έφερε πίσω τον Γεώργιο Β΄.
- 28 Ιουλίου 1938,Το Κίνημα του 1938,αποτυχημένο.
ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org
Στα παραπάνω μπορούν να προστεθούν τα νόθα δημοψηφίσματα για το πολιτειακό, η αιματηρή καταστολή των λαϊκών αγώνων, οι διώξεις για πολιτικά φρονήματα ως «ιδιώνυμο» αδίκημα, η ρατσιστική πίεση στους πρόσφυγες της Μ. Ασίας (τουρκόσποροι). Είναι χαρακτηριστικές οι αναφορές στα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της εποχής ως στρατιωτικο-πολιτικούς σχηματισμούς!
Μοιάζει να κυριαρχεί η αντίληψη πως το ελληνικό έθνος είναι από τη φύση του δημοκρατικό και αντιστασιακό. Πως ένα γραμμικό ιστορικό συνεχές ενώνει το μεσοπόλεμο, με τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και την εθνική αντίσταση. Για άλλη μια φορά το ελληνικό έθνος ,ως μια απέραντη πλειοψηφία, αντιστάθηκε ομόθυμα εναντίον του κατακτητή, χωρίς ταξικές διαιρέσεις και πολιτικές επιλογές, και βγήκε νικητής με το θαυμασμό της παγκόσμιας κοινότητας! Και φυσικά ουδείς νομιμοποιείται να σπιλώσει το δημοκρατικό και εγγενή αντιφασιστικό του χαρακτήρα, ούτε να αμφισβητήσει αυτή τη βλακώδη ιστορική αφήγηση.
Ας σταθούμε και στις 2 βασικότερες φασιστικές οργανώσεις των μεγάλων πόλεων την περίοδο του μεσοπολέμου, αλλά και στην κατοχική περίοδο.
ΕΝΩΣΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ
Η πρώτη ουσιαστική κίνηση στον χώρο του ελληνικού φασισμού ήταν η δημιουργία της «Ένωσης Ελλήνων Φασιστών» από τον Θεόδωρο Υψηλάντη, γόνο της ιστορικής οικογένειας του ’21. Η οργάνωση χρονικά συστάθηκε λίγο καιρό μετά την κατάληψη της εξουσίας από τον Μουσολίνι στην Ιταλία, τον Οκτώβριο του 1922, στο πολιτικό όμως προσκήνιο εμφανίστηκε μόλις τον Μάρτιο του 1928, όταν ο αρχηγός της οργάνωσης με μια προκήρυξη «…προς τους φασίστας απάσης της Ελλάδος…», καλούσε τον ελληνικό λαό να πυκνώσει τις τάξεις της Ένωσης Ελλήνων Φασιστών.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΕΛΛΑΣ
Η Εθνική Ένωσις «Ελλάς» -περισσότερο γνωστή με τα αρχικά της, ΕΕΕ ή τρία έψιλον- ήταν η σημαντικότερη αντισημιτική και πρωτοφασιστική ή φασιστική οργάνωση της βόρειας Ελλάδας κατά το Μεσοπόλεμο. Ιδρύθηκε το 1927 από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας εμπόρους που αντιμετώπιζαν τον εβραϊκό ανταγωνισμό. Κατά άλλη άποψη, η κύρια ιδεολογία της οργάνωσης ήταν ο αντικομμουνισμός, αλλά επειδή στις κατώτερες τάξεις των Εβραίων ήταν διαδεδομένος ο κομμουνισμός, προέκυψε ο αντισημιτισμός ως δευτερεύουσα ιδεολογία. Ιδρυτής της ΕΕΕ και πρόεδρός της ήταν ο έμπορος Γεώργιος Κοσμίδης, ένας αναλφάβητος τουρκόφωνος πρόσφυγας, γραμματέας της ο τραπεζικός Δ. Χαριτόπουλος, ενώ τη δράση της προπαγάνδιζε ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας "Μακεδονία" της Θεσσαλονίκης, Νίκος Φαρδής.
ΚΑΤΟΧΗ
Πολλοί γνωρίζουν τις τρεις κατοχικές Κυβερνήσεις Τσολάκογλου – Λογοθετόπουλου – Ράλλη. Λιγότεροι όμως γνωρίζουν πως κι οι τρεις είναι γνωστά στελέχη της αστικής «καλής» κοινωνίας, με γνωστές φιλο-γερμανικές απόψεις. Ειδικά ο Γ. Τσολάκογλου είναι άτυπος αρχηγός του Ελληνικού στρατού πριν τη εξευτελιστική συνθηκολόγηση, χωρίς πολιτική εντολή!!!
Την περίοδο της Κατοχής εκτός από τις γνωστές δοσιλογικές οργανώσεις π.χ. «Χ» , Εθνικός Ελληνικός Στρατός, πέραν των Ταγμάτων Ασφαλείας και τις κρατικές κατοχικές διωκτικές αρχές εμφανίζονται και πολιτικά ναζιστικά κόμματα: όπως το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΕΚΕ), η Εθνική-Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση (ΕΣΠΟ), η Οργάνωσις Εθνικών Δυνάμεων Ελλάδος (ΟΕΔΕ) και η Εθνική Ένωσις Ελλάδος (ΕΕΕ).
Μια άγνωστη και ντροπιαστική συνάμα πτυχή της ελληνικής ιστορίας αποτελεί Η «ΚΥΑΝΟΛΕΥΚΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑ», μια σοβαρή προσπάθεια ίδρυσης σώματος εθελοντών μαχητών, πλάι στα γερμανικά στρατεύματα. Εμπνευστής υπήρξε ο υποστράτηγος Γεώργιος Μπάκος, που ήταν ο πιο γερμανόφιλος της κυβέρνησης Τσολάκογλου, ενώ θεωρούσε σχεδόν σίγουρη τη γερμανική νίκη.
Η ιστορική αλήθεια ως όπλο στο σημερινό αγώνα
Όλα τα παραπάνω γράφτηκαν για έναν πολύ απλό λόγο. Για να ορίσουν πως την ΙΣΤΟΡΙΑ την ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ, για να το πούμε και στη διάλεκτο των επετείων τα κατώτερα, τα εκμεταλλευόμενα στρώματα στα πλαίσια του έθνους. Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις ΔΕΝ συγκροτούν αυτόματα την ομαδοποίηση την οποία ονομάζουμε ΛΑΟ. Μέσα από σκληρές ταξικές συγκρούσεις και επιλογές, πολιτικές εντάξεις και διαφοροποιήσεις αρθρώνονται τα ιστορικά υποκείμενα.
Το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου χτίστηκε με τον καθημερινό αγώνα για ψωμί και ελευθερία. Με την αμείλικτη αντιφασιστική πάλη μέσα στη χώρα μας. Το Κιλελέρ και οι αγροτικές εξεγέρσεις, ο Μάης του ’36 και οι ματωμένες απεργίες ήταν η μαγιά του λαϊκού «ΟΧΙ».
Ας μην ξεχνάμε πως σε κάθε ιστορική χρονολογία την οποία τιμούμε με επετείους και παρελάσεις ακολουθεί μια εμφύλια αναμέτρηση!! Και μέσα στα επαναστατικά γεγονότα του 1821-1827, και την περίοδο του «εθνικού διχασμού», και προφανώς αμέσως μετά την κατοχή. Είναι το ιστορικό αποτέλεσμα της διάσπασης της κοινωνίας σε τάξεις και ΟΧΙ η ιστορική καταδίκη της «διχόνοιας» των Ελλήνων.
Κάθε μεγάλο ιστορικό «ΟΧΙ» προϋποθέτει μικρότερες ,επί μέρους, αντιστάσεις, όντας η αφετηρία ώστε να περάσουμε σε θετικό πρόταγμα. Αυτό έγινε με την ΕΑΜική αντίσταση, ως συνέχεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου. Αυτό είναι και το δικό μας χρέος, ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ «ΟΧΙ», αλλά να δώσουμε «σάρκα και οστά» στο δικό μας μεγάλο «ΟΧΙ».
Κλείνουμε με το ιστορικό γράμμα του δεσμώτη κομμουνιστή ηγέτη Νίκου Ζαχαριάδη:
Προς το λαό της ΕλλάδαςΟ φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. 0 λαός τής Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό πού τον διευθύνει ή κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια 'Ελλάδα τής δουλειάς, τής λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ εναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και ή νίκη θα 'ναι νίκη τής Ελλάδας και τού λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
Αθήνα, 31 τού Οχτώβρη 1940.
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής τού ΚΚΕ
Υ.Γ.
Οι απόγονοι των ηττημένων του ’45 ,όπως οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται, θα οργανώσουν κανένα ιστορικό μάθημα για τον Ιταλικό & Ελληνικό φασισμό ή εδώ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ…
Και αυτα τι ειναι;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μετά την κήρυξιν του πολέμου, ο Ζαχαριάδης έγραψε μίαν επιστολήν με ημερομηνίαν 31 Οκτωβρίου 1940 και εκάλει τους Έλληνας κομμουνιστάς «να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη, στον πόλεμον αυτόν, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά». Κατόπιν, την 26 Νοεμβρίου 1940, ο Ν. Ζαχαριάδης ανακαλεί την προηγουμενην επιστολήν του και ισχυρίζεται ότι η Ελλάς κάνει κατακτητικόν πόλεμον!!! Πλέον αυτού του «ανοιχτού γράμματος» ο Ν. Ζαχαριάδης στέλνει και τρίτην επιστολήν (15 Ιαν. 1941) προς τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ όπου χαρακτηρίζει τον πόλεμο φασιστικό, καταχτητικό, ιμπεριαλιστικό από Ελληνικής πλευράς και υποστηρίζει ότι ο Μεταξάς είναι ο ύπ’ αριθμ. 1 εχθρός του λαού και της χώρας!!!
Ο βούλγαρος κομμουνιστής Γ. Δημητρώφ ομιλών την 23ην Αυγούστου 1940 από ραδιοφώνου σχετικώς με το γερμανοσοβιετικόν σύμφωνον είπεν τα εξής ανισόρροπα:
ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ 1
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ και η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ για τα οποία υπερηφανευόταν ο «δικτάτορας» … είναι:
1) Το οκτάωρο: Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν, με το Βασιλικό διάταγμα: 368/24/8/1936 να επεκτείνει την εφαρμογή του 8ώρου και σε άλλες κατηγορίες μισθωτών (ιδιωτικός τομέας).
Ερώτηση: Σήμερα με καθεστώς «δημοκρατίας»: Πόσοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν εξασφαλισμένο το δικό τους 8ωρο;
2) Οι συλλογικές συμβάσεις: Με την εγκαθίδρυση της «δικτατορίας», οι ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ μεταξύ των κεφαλαιοκρατών και των διορισμένων από τη «δικτατορία» συνδικαλιστών, αποκτούν ισχύ νόμου: 2045/7/9/1936 και με τίτλο: «κατώτατον όριον μισθών ιδιωτικών υπαλλήλων και ελάχιστον ημερομίσθιον εργατών βιομηχανίας». Όπως σχολιάζουν αναλυτές της περιόδου, η αύξηση των ημερομισθίων κατά τα έτη: 1935–1940 υπολογίζεται σε 50%. Η ονομαστική δύναμη των μισθών των εργαζομένων ήταν πολύ κάτω από το επίπεδο του 1929, παρά την αύξηση της παραγωγικότητας και την οικονομική ανάπτυξη (Αύξησε τις τιμές των αγροτικών προϊόντων και την περίοδο: 1936–1938 κατασκευάστηκαν 567 νέα εργοστάσια).
Ερώτηση: Σήμερα με καθεστώς «δημοκρατίας»: α) Πόση ισχύ έχουν οι συλλογικές συμβάσεις (αν και όπου υπάρχουν); β) Πόση αύξηση έχουν τα ημερομίσθια; γ) Τι αγοραστική δύναμη έχουν οι μισθοί των εργαζομένων; δ) Πόσο έχει αυξηθεί η παραγωγικότητα; ε) Σε ποια επίπεδα είναι η οικονομική ανάπτυξη; στ) Πόσο αυξήθηκαν οι τιμές των αγροτικών προϊόντων; ζ) Πόσα νέα εργοστάσια κατασκευάστηκαν; η) Πόσα παλιά εργοστάσια λειτουργούν;
3) Η λειτουργία του Ι.Κ.Α.: Σε εφαρμογή του νόμου: 6298/34 ιδρύθηκε το Ι.Κ.Α. την: 1–11–1937 και λειτούργησε από: 1–12–1937 έως το τέλος του χρόνου σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη και από τα τέλη του: 1938 άρχισε η επέκτασή του και στις άλλες πόλεις.
Ερώτηση: Σήμερα με καθεστώς «δημοκρατίας»: Σε ποια ακριβώς κατάσταση βρίσκεται το Ι.Κ.Α.;
4) Η καταπολέμηση της ανεργίας: Την περίοδο: 1936–1939, λόγω της οικονομικής ανάκαμψης και των έργων πολεμικής προετοιμασίας, περιορίστηκε η ανεργία.
Ερώτηση: Σήμερα με καθεστώς «δημοκρατίας»: Σε ποια επίπεδα βρίσκεται η ανεργία;
5) Η ρύθμιση των αγροτικών χρεών: Η «δικτατορία» δημιούργησε έναν μεγάλο σταθμό στην ιστορία της ελληνικής γεωργίας. Ως λύση του αγροτικού προβλήματος, έκανε το νόμο: 677/14/5/1937, για τη ρύθμιση των αγροτικών χρεών και την ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης.
Ερώτηση: Σήμερα με καθεστώς «δημοκρατίας»: α) Σε ποιο ύψος βρίσκονται οι κατασκευασμένες αγροτικές οφειλές προς το «δημοκρατικό» κράτος, δηλαδή τους «δημοκράτες» κρατούντες; β) Πόσες και ποιες αγροτικές μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει προς όφελος των σκληρά εργαζόμενων αγροτών;
6) Έκανε ανοίγματα για ξένες επενδύσεις, με στόχο «ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, το οποίο θα στηριζόταν στην αξιοποίηση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών». Βέβαια δεν έγιναν γεωτρήσεις για άντληση πετρελαίου στο Κατάκολο, αλλά είναι βέβαιο ότι ΕΓΙΝΑΝ έρευνες για εντοπισμό πετρελαίου και εκμετάλλευσης υδροηλεκτρικών, λιγνιτικών και άλλων ενεργειακών αποθεμάτων.
Ερώτηση: Σήμερα με καθεστώς «δημοκρατίας»: α) Πόσα και ποια ανοίγματα γίνονται σε ξένες αγορές και σε ποιες αγορές; β) Ποιο είναι το νέο μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, εκτός από τη ληστρική φορολογία; γ) Γιατί οι πλουτοπαραγωγικές πηγές που βρέθηκαν από τη «δικτατορία» Μεταξά, όχι μόνον δεν αξιοποιούνται αλλά παραμένουν θαμμένες βαθειά στην ελληνική γη και περιμένουν να ξεπουληθούν σε εξευτελιστικές τιμές στους ίδιους ξένους που τότε εισέβαλαν στην Ελλάδα; δ) Γιατί τις ξεπουλούν οι ίδιοι που υποτίθεται ότι ΤΟΤΕ αντιστάθηκαν στους τότε κατακτητές και σημερινούς αφέντες;
ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ 2
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνα με την Αριστερά: «Η τεταρτοαυγουστιανή δικτατορία ήταν η πολιτική έκφραση των συμφερόντων της αστικής τάξης, στο επίπεδο της διακυβέρνησης. Ήταν αναγκαιότητα για τη στήριξη και ενίσχυση του ελληνικού καπιταλισμού, στο πλαίσιο του ιμπεριαλισμού, σε συνθήκες προετοιμασίας ιμπεριαλιστικού πολέμου».
ΔΗΛΑΔΗ: Η καθιέρωση του 8ώρου, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η αύξηση της παραγωγικότητας, η οικονομική ανάπτυξη, η αύξηση των μισθών των εργαζομένων, η αύξηση των τιμών των αγροτικών προϊόντων, η καταπολέμηση της ανεργίας με την κατασκευή 567 νέων εργοστασίων και η ταυτόχρονη δημιουργία μερικών χιλιάδων θέσεων εργασίας, η ρύθμιση των αγροτικών χρεών, η δημιουργία ενός σοβαρού και πανίσχυρου ασφαλιστικού φορέα όπως το Ι.Κ.Α., η προσέλκυση ξένων επενδύσεων, η εξεύρεση πλουτοπαραγωγικών πηγών για μελλοντική ενεργειακή αυτοτέλεια της χώρας, ΔΕΝ εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού αλλά του καπιταλισμού.
Για να σοβαρευτούμε: Η «δικτατορία» του Μεταξά ουσιαστικά κατατασσόταν από σύγχρονους πολιτικούς και οικονομικούς παρατηρητές, ως απροσδιόριστο αλλά ΟΧΙ φιλοφασιστικό καθεστώς. Ο ίδιος ο Μεταξάς απεχθανόταν το Φασισμό και το Ναζισμό και: α) Σε τάχιστο χρόνο πραγματοποίησε την πολεμική προπαρασκευή της Ελλάδος. β) Αιφνιδίασε όλους τους αντιπάλους του Φασιστο – Ναζιστικού Άξονα, με τα πρωτοποριακά για την εποχή μυστικά φύλλα πορείας, επιστρατεύοντας σε 2 – 3 εβδομάδες 200.000 εφέδρους, με απόλυτη μυστικότητα, χωρίς κανείς να το αντιληφθεί. γ) Απέρριψε το Ιταλικό τελεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου 1940, του φασίστα Μουσολίνι, με το περήφανο ελληνικό ΟΧΙ, όταν οι πολιτικοί πρόγονοι των σημερινών κυβερνώντων προέτρεπαν το λαό να μην πολεμήσει εναντίον των Ιταλών. δ) Αν και Γερμανοτραφής (αλλά ΠΟΤΕ Γερμανόφιλος), συντάχθηκε στο πλευρό των συμμάχων, συμβάλλοντας στη συμμαχική νίκη και προσδοκώντας μέσω αυτής της νίκης, την προστασία των Ελληνικών Εθνικών Συμφερόντων.