Δεκέμβριος ! ο τελευταίος μήνας της χρονιάς. Ο μήνας του ετήσιου απολογισμού για τον καθέμα ή καθεμία αλλα και ο μήνας των αναμνήσεων όσων έχουν περάσει. Ο μήνας των παραμυθιών που μας διηγόταν η γιαγιά δίπλα στην σόμπα,
μέχρι να έρθει ο Αγιος Βασίλης με τα δώρα ή η νέα χρονιά .
Ο παππούς δούλευε στο καφενείο απ το πρωί μέχρι αργά το βράδυ .Οι γονείς στο σπίτι στόλιζαν το Χριστουγεννιάτικο δένδρο με την φάτνη στην βάση και τις πολύχρωμες μπάλες η γιρλάντες στα κλαδιά .Οι γιαγιάδες μαζί με τις νύφες ετοιμάζαν το εορτινό τραπέζι , στρώναν το καλό σερβίτσιο, ετοιμάζαν πίτες , σαλατικά, σούπες, το φαγητό μέχρι και κουραμπιέδες, μελομακάρονια και άλλα γλυκά ως επιδόρπιο.
Ανήμερα των Χριστουγέννων το πρωί μετά την εκκλησία ο πατέρας με πήγε για πρώτη φορά στο καφενείο του παππού να του πώ τα κάλαντα. Το καφενείο ήταν γεμάτο κι άλλους παππούδες και πατεράδες.Καθώς έψελνα τα κάλαντα πετάχθηκε τρέχοντας ανάμεσα στα πόδια μου ένα ....κουρδιστό ποντικάκι .Μόλις σταμάτησε να τρέχει στο δάπεδο του καφενείου η τρομάρα μετατράπηκε σε χαρά. Ήταν το πρώτο δώρο του παππού που μου είχε χαρίσει μαζί με ένα αναψυκτικό να πιώ. Σινάλκο κόλα ! έγραφε στην ετικέτα του γυάλινου μπουκαλιού . Η πρώτη ανάμνηση , μακρυνή σαν όνειρο , απ το καφενείο του παππού.
Στο εορταστικό τραπέζι το μεσημέρι είχαμε μαζευτεί όλη η οικογένεια παππούς, γιαγιά, ο πατέρας η μητέρα η αδερφή και ο θείος.Η γιαγιά ξεδίπλωσε όλη την ζαχαρομαγειρική της Τέχνη που είχε σπουδάσει στην Οικοκυρική Σχολή νωρίτερα. ¨Όλα έλαμπαν , όλα ευωδίαζαν στο εορτινό τραπέζι οικεγενειακή ζεστασιά .Τ α φαγητά , τα σαλατικά μέχρι και το γλυκό ήταν όλα φτιαγμένα απ την χρυσοχέρα την γιαγιά μας. Αξέχαστες οι σιροπιαστές φλογέρες και οι πατροπαράδοτες πίτες που έφτιαχνε με τα χεράκια της. Οι «φλογέρες» ήταν σιροπιαστό τυλιγμένο ( σαν τσαλακωμένο πούρο ) φύλλο μπακλαβά με γέμιση αμύγδαλα η καρύδια , κανέλα και άλλα μυστικά συστατικά , κάτι ανάλογο με το «Γιαννιώτικο μπακλαβά» αλλα σε μεγαλύτερο μέγεθος. Τις φλογέρες και πίτες έφτιαχνε η γιαγιά μας , μέχρι τα βαθιά γεράματα της κάθε φορά που έρχονταν Χριστούγεννα .Μετά το εορτινό τραπέζι μου χάρισε ένα σακουλάκι καραμέλες σε διάφορα χρώματα. Οι σοκολάτες και καραμέλες την εποχή εκείνη ήταν ακριβή απόλαυση . Το σακουλάκι έγραφε ...«O-MAMY» γραμμένο στα Αμερικάνικα .Ήταν το πρώτο δώρο της γιαγιάς κι από τότε την προσφωνούσαμε όλοι «O-MAMY» - ΒIG MAMY. Ήταν η μεγάλη αρχόντισσα της οικογένειας μας, ήταν η Μεγάλη Μητέρα μου με καταγωγή από την πανέμομορφη Καστοριά.
Επειδή όμως είχα προηγουμένως ζαχαρώσει από τις ανεπανάπλητες φλογέρες σαν αθώο παιδάκι που ήμουν δεν ήθελα καραμέλες αλλα ...παγωτό ! Με είχε πιάσει το ινάτι να μου φέρουν παγωτό και παρά την κατανόηση των μεγαλυτέρων εγώ χτυπιόμουν να μου φέρουν παγωτό. Το μοναδικό ζαχαροπλαστείο στην γειτονιά της εποχής εκείνης δεν έφτιαχνε παγωτό Χριστουγεννιάτικα όπως ήταν φυσικό αλλα κουραμπιέδες ή μελομακάρονια σε περιορισμένες ποσότητες. Όπως είπαμε ήταν Δεκέμβριος, Χριστούγεννα με πολλά χιόνια και πάρα πολύ κρύο.Τι να κάνουν οι γονείς το παιδάκι ήθελε παγωτό ...Οι γονείς μου διακριτικά είπαν ότι ήρθε η ώρα να φύγουμε από το σπίτι του παππού και της γιαγιάς . Εγώ δεν ήθελα με τίποτα , χτυπιόμουν, ήθελα ...παγωτό!
Και πάλι η μεγάλη μου μητέρα , η βουνίσια η γιαγιά μου, είχε βρεί την ... «μαγική συνταγή» για να με καθυσηχάσει. Μου είπε στ αυτί ότι "το παγωτό θα το φέρει την νύχτα ο ...Αγιος Βασίλης μαζί με τα δώρα" !!!! Κάπως ησύχασα και με την επλίδα ότι θα γίνει έτσι .Την επομένη από νωρίς τα χαράματα ξεσήκωσα τους πάντες στο σπίτι και πήγαμε ξανά στην γιαγιά και τον παππού όπου στην κουζίνα με περίμενε ένα μεγάλο μπολάκι παγωτό που φυσικά είχε φτιάξει η χρυσοχέρα η γιαγιά μου . Φυσικά εγω σαν αθώο μικρό παιδάκι όπως ήμουν ενθουσιασμένος το ..πίστεψα ότι μου έφερε από την καμινάδα της σόμπας , την προηγούμενη νύχτα των Χριστουγέννων , ως δώρο ο Αγιος ο Βασίλης μαζί με τα ελαφάκια και τα ξωτικά , ανάμεσα στο τσουβάλι με τα παιχνίδια και τα δώρα του το ...παγωτό για το οποίο είχα ψιλοχαλάσει το εορταστικό κλίμα την προηγούμενη ημέρα.Δεκέμβριος 1970.Ήταν σαν όνειρο , σαν παραμύθι, σαν μια γλυκιά ανάμνηση τα πρώτα Χριστούγεννα της ζωής μου στο σπίτι της γιαγιάς και το καφενείο του παππού .Σήμερα δεν υπάρχει πιά το σπίτι εκείνο , ανεγέρθηκε πολυκατοικία .
Αν και χρόνια πολλά πέρασαν από τότε δεν σβήνουν, μένουν ανεξήτηλες οι αναμνήσεις Σήμερα όλα σχεδόν έχουν αλλάξει. Οι γιαγιάδες οι μαμάδες , όχι όλες, αγοράζουν έτοιμα γλυκά από τα ζαχαροπλαστεία, έτοιμα εδέσματα σαλατικά φαγητά από τα διάφορα ιντερνασιονάλε σούπερ μάρκετς ( ακόμη και παγωτά καταχείμωνο !)
Τα παραμύθια της γιαγιάς δίπλα στην σόμπα γίναν πολύχρωμα παραμύθια στις τηλεοράσεις,στα κομπιούτερς , στα σινεμά , σε ιλουστρασιόν βιβλιοεκδόσεις μέχρι κινούμενα σχέδια του λύκου με την κοκκινοσκουφίτσα μέσα από τηλέφωνα κινητά.
Τα κάλαντα των παιδικών μας ονείρων γίναν ξενόφερτες τυποποιημένες γκλαμουρους χορεσπερίδες η μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις για διάφορα ...φιλανθρωπικά. Τις εορτές των Χριστουγέννων η της Νέας Χρονιάς ο καθένας γιορτάζει ξεχωριστα στο σπίτι του και ξωμένουν πίσω μονάχοι - λυπημένοι οι γεροντότεροι στα σπιτικά τους Σκληρή η αποξένωση μεταξύ συγγενών και φίλων που δεν γυρίζουν πίσω .. Κρίση ανθρώπων όχι μόνο οικονομική και νοσταλγικά παραμύθια σαν εκείνο το ..Χριστουγεννιάτικο παγωτο !
Άλλες εποχές εκείνες άλλα παραμυθια φλούδες ελπίδες, ψευτικα γλυκά όνειρα για το Νέο Έτος, ίδια και απαράλλακτα από τότε που είμασταν μαζεμένοι σαν τα παγωμένα σπουργίτια γύρω από την σόμπα της γιαγιάς η στο καφενείο του παππού για να μας λέει διάφορα παραμύθια , ιστορίες του χτές , αναμνήσεις από τα παλιά , μακρινά αλλά γλυκά χρόνια όταν ήμασταν αθώα μικρά παιδιά ...Αναμνήσεις! που δέν θα τις ξαναζήσουμε με τίποτα στο μέλλον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου