Ξεκινώντας ως απλή προοπτική και περνώντας από πολλά στάδια μετεξέλιξης , η Συνθήκη της Λισαβόνας ίδρυσε στην ουσία της την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε). Διατηρώντας τον σκοπό της προκατόχου της , δηλαδή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση μια κοινής αγοράς με ανοιχτά σύνορα και ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων , αγαθών , υπηρεσιών , εργασιών και κεφαλαίων . Αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι η Ε.Ε ιδρύθηκε για να εξασφαλίσει την ευημερία και την καλύτερη ποιότητα ζωής των πολιτών των επιμέρους κρατών –μελών και δεδομένου της σημερινής κατάσταση πολλών από τα κράτη-μέλη , μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα διακρίνουμε δύο σενάρια για τους λόγους ύπαρξης της Ε.Ε.
Σενάριο πρώτο : η δημιουργία της Ε.Ε αποτέλεσε την υλοποίηση οικουμενικών σκοπών και προσδοκιών . Θέλησε να θέσει τέρμα στη απομόνωση των κρατών , να διαλύσει τα οικονομικά μονοπώλια αγαθών και κεφαλαίων , να διευκολύνει την μετακίνηση υπηκόων ενός κράτους – μέλους στο έδαφος άλλου κράτους – μέλους , να εξαλείψει τις νομισματικές και δασμολογικές διαφορές, ακόμα δε να χαράξει κοινή Εξωτερική πολιτική .Έχοντας τα δικά της όργανα και τη δική της δικαστική αρχή , θέλησε να προωθήσει τη συνεργασία και την ειρήνη μεταξύ των κρατών , παίρνοντας πρωτοβουλίες ακόμα και σε ευαίσθητα εθνικά (έως τότε) θέματα με την έκδοση πράξεων κανονιστικού περιεχομένου (π.χ οδηγίες, κανονισμούς , μνημόνια κτλ).Εδώ η Ε.Ε αντιμετωπίζεται αισιόδοξα ως μία πρωτοβουλία οικουμενικής ευημερίας .
Σενάριο δεύτερο : Κοινή πολιτική των κρατών-μελών , σημαίνει εξ αντιδιαστολής ανυπαρξία εθνικής πολιτικής . Άρα , συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας , υποταγή της εσωτερικής βούλησης του κράτους στην βούληση της Ε.Ε(που ακόμα αντιμετωπίζει θέματα σχετικά με το αν διαθέτει νομιμοποίηση), ουσιαστικά άρνηση αυτοδιοίκησης. Κανείς δεν αντιλέγει στο ότι η Ε.Ε προσέφερε ασφάλεια στα κράτη. Πρακτικά όμως καμία οικονομία κανενός κράτους δεν βελτιώθηκε αντίθετα πολλά από αυτά είναι αιχμάλωτα υπέρογκων δανεισμών και τόκων.. Η Ε.Ε φαίνεται έτσι να «καπέλωσε» τα κράτη. Εξελίχθηκε σε ένα υπερ -κράτος ,που αφομοιώνοντας τα μέλη απέκτησε ότι και ένα πρωτογενές κράτος :όργανα, δικαστική αρχή, δυνατότητα έκδοσης πράξεων και επιβολής κυρώσεων. Εδω είναι αρκετό να πούμε πως για να γίνει ένα κράτος ετεροδιοικούμενο και αδύναμο να αποφασίζει για τα θέματα του χρειάζονται τα εξής :1)επέμβαση στη οικονομία(βλ.Δ.Ν.Τ) 2)Επέμβαση στη νομοθετική του λειτουργία(είναι γεγονός ότι η Ε.Ε αδιαφορεί για τις προβλέψεις των εθνικών συνταγμάτων και εκδίδει πια δικούς της «νόμους» ).3)κατάργηση συνόρων και αλλαγή νομίσματος (βλ. ελεύθερη διακίνηση και ευρώ, αντίστοιχα).Εξειδικεύοντας τα παραπάνω επέμβαση γίνεται σε ασφαλιστικό , εργασιακό και παιδεία .
Το όραμα της ήταν ιδεατό. Ο στόχος της όμως πιο από τα δύο σενάρια υπηρετεί? Στη καθημερινή ζωή των ανθρώπων πολλές είναι οι εικόνες που θυμίζουν κατοχή….η κρίση για το πόση είναι η απόσταση από τη φράση laissez faire, laissez aller.,laissez passer εως την αντίστοιχη « Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» ανήκει στη κρίση ημών , των «Ευρωπαίων» πολιτών.
Ελισσάβετ Παναγιωτίδου
Συντακτική ομάδα FLORINE@
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου