Την Τρίτη 21 Ιουνίου 2011 και ώρα 10.39 π.μ. πρωτοδημοσιεύθηκε στο παρόν bpog, με τίτλο: "ο Γ. Σουρής γράφει για σήμερα", το ποίημα του εν λόγω ποιητή, που είναι επίκαιρο περισσότερο από κάθε άλλη χρονική περίοδο, με μόνη - ίσως - εξαίρεση την εποχή που γράφτηκε. Από την ημέρα της πρώτης δημοσίευσής του μέχρι σήμερα αναγνώσθηκε από πάρα πολλούς αναγνώστες του blog και σχολιάστηκε από ικανό αριθμό αναγνωστών. Ακριβώς τέσσερις ημέρες αργότερα, Σάββατο 25 Ιουνίου 2011 την ίδια περίπου ώρα (10.36 π.μ.), προφανώς επηρεασμένος από την όποια απήχηση είχε το ποίημα στους αναγώστες, το αναδημοσιεύει σαν δικό του ο υπεύθυνος της τοπικής εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ". Μάλιστα με τρόπο πονηρό και ύπουλο, δηλαδή, ως ένα από τα φύλλα της εφημερίδας του. Δεν είμαι δημοσιογράφος οπότε δε γνωρίζω τον άγραφο περί δεοντολογίας νόμο του κλάδου, αλλά έχω κάποιους ενδιασμούς για το δεοντολογικό χαρακτήρα της παραπάνω πράξης. Προσωπικά, θα ζητούσα δημόσια συγγνώμη και θα προέβαινα στην "αποκαθήλωση" αυτής της σελίδας της εφημερίδας (αν ήταν δική μου), ως ελάχιστη ένδειξη δημοσιογραφικής δεοντολογίας (όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι) και κοινωνικής αξιοπρέπειας. Αυτή θα ήταν η δική μου αντίδραση αλλά δεν είμαι δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης, διευθυντής, εκδότης εφημερίδας.
Την Τρίτη 21 Ιουνίου 2011 και ώρα 10.39 π.μ. πρωτοδημοσιεύθηκε στο παρόν bpog, με τίτλο: "ο Γ. Σουρής γράφει για σήμερα", το ποίημα του εν λόγω ποιητή, που είναι επίκαιρο περισσότερο από κάθε άλλη χρονική περίοδο, με μόνη - ίσως - εξαίρεση την εποχή που γράφτηκε. Από την ημέρα της πρώτης δημοσίευσής του μέχρι σήμερα αναγνώσθηκε από πάρα πολλούς αναγνώστες του blog και σχολιάστηκε από ικανό αριθμό αναγνωστών. Ακριβώς τέσσερις ημέρες αργότερα, Σάββατο 25 Ιουνίου 2011 την ίδια περίπου ώρα (10.36 π.μ.), προφανώς επηρεασμένος από την όποια απήχηση είχε το ποίημα στους αναγώστες, το αναδημοσιεύει σαν δικό του ο υπεύθυνος της τοπικής εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ". Μάλιστα με τρόπο πονηρό και ύπουλο, δηλαδή, ως ένα από τα φύλλα της εφημερίδας του. Δεν είμαι δημοσιογράφος οπότε δε γνωρίζω τον άγραφο περί δεοντολογίας νόμο του κλάδου, αλλά έχω κάποιους ενδιασμούς για το δεοντολογικό χαρακτήρα της παραπάνω πράξης. Προσωπικά, θα ζητούσα δημόσια συγγνώμη και θα προέβαινα στην "αποκαθήλωση" αυτής της σελίδας της εφημερίδας (αν ήταν δική μου), ως ελάχιστη ένδειξη δημοσιογραφικής δεοντολογίας (όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι) και κοινωνικής αξιοπρέπειας. Αυτή θα ήταν η δική μου αντίδραση αλλά δεν είμαι δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης, διευθυντής, εκδότης εφημερίδας.
ΑπάντησηΔιαγραφή