Όμορφη καρτ ποστάλ του πάρκου και της πλατείας του σιδηροδρομικού σταθμού της Φλώρινας, όπως ήταν προς το τέλος της δεκαετίας του 1950. Το πάρκο κατασκευάσθηκε επί Δημαρχίας του αειμνήστου Δημάρχου Φλωρίνης Παντελή Παπαθανασίου (1885-1976), ο οποίος είχε διατελέσει
Δήμαρχος για δύο συνεχείς τετραετίες (1951-1959), πραγματοποιώντας πολλά και σημαντικά έργα.
Δήμαρχος για δύο συνεχείς τετραετίες (1951-1959), πραγματοποιώντας πολλά και σημαντικά έργα.
Αριστερά του πάρκου, ο χώρος όπου από την δεκαετία του 1960 λειτουργεί το Δημοτικό αναψυκτήριο και δεξιά ο χώρος (δεν φαίνεται στην φωτογραφία), όπου την ίδια περίπου εποχή ανεγέρθηκε το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας.
Στο βάθος αριστερά, το ωραίο κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού, το οποίο ανεγέρθηκε αμέσως μετά τον πόλεμο. Στην θέση του υπήρχε το παλιό κτίριο του σταθμού, που είχε κατασκευασθεί τα έτη 1929-1931 και καταστράφηκε την 28-7-1944, όταν, κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, συμμαχικά αεροπλάνα βομβάρδισαν την συγκεκριμένη περιοχή της Φλώρινας, όπου ευρίσκοντο γερμανικά στρατεύματα. Το σημερινό κτίριο διατηρείται σε άριστη κατάσταση, δυστυχώς όμως εδώ και λίγο καιρό έχει σταματήσει η λειτουργία του τρένου.
Η σιδηροδρομική σύνδεση της Θεσσαλονίκης με το Μοναστήρι, που η έναρξή της χρονολογείται από τον Ιούνιο του έτους 1894, δεν συμπεριέλαβε την πόλη μας. Η επέκταση της γραμμής από Αρμενοχώρι (Μεσονήσι) προς Φλώρινα, έγινε το έτος 1931 επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου (1864-1936) και μετά από μακροχρόνιες ενέργειες του συμπολίτη μας, παλιού πολιτικού και Υπουργού, προσωπικού φίλου του Βενιζέλου, αειμνήστου Γεωργίου Μόδη (1887-1975).
Σύμφωνα με εκτενές πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της γνωστής εφημερίδας της εποχής «ΤΟ ΦΩΣ» Θεσσαλονίκης της 16-5-1931, που έχω στο αρχείο μου, το πρώτο τρένο έφθασε στην Φλώρινα την Παρασκευή 15 Μαΐου 1931 και την ίδια ημέρα έγιναν με λαμπρότητα τα εγκαίνια της νέας γραμμής, παρουσία πολλών επισήμων και πλήθος κόσμου. Για την ιστορία αξίζει να γράψουμε, ότι μέχρι τότε, οι Φλωρινώτες που ήθελαν να ταξιδεύσουν με το τρένο, πήγαιναν
στον σταθμό του Μεσονησίου με τις άμαξες της εποχής, τα περίφημα λαντώ.
Για την σιδηροδρομική σύνδεση Θεσσαλονίκης-Μοναστηρίου και την διακλάδωσή της με την Φλώρινα, ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες δημοσιεύονται στο θαυμάσιο βιβλίο του συγγραφέα Δημητρίου Παπαδημητρίου, που έχω στην βιβλιοθήκη μου, με τον τίτλο «ΟΙ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΙ ΣΤΟΝ ΒΟΡΕΙΟΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ» (1871-1965), που εκδόθηκε από το Μουσείο Φωτογραφίας «Χρήστος Καλεμκερής» του Δήμου Καλαμαριάς, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, σελ. 214-253, Θεσσαλονίκη 2005.
Ευχόμαστε, να αρχίσουν σύντομα και πάλι τα δρομολόγια του τρένου, ειδικά στην σημερινή δύσκολη οικονομική κατάσταση που περνάμε, για να εξυπηρετούνται καθημερινά εκατοντάδες συμπολίτες μας, φοιτητές, αλλά και ταξιδιώτες από διάφορα άλλα μέρη.-
Θανάσης Βογιατζής
Πηγή: Εφ. ΕΘΝΟΣ
Πολύ σημαντική φωτογραφία. Δείχνει την ανάγκη για ανάπλαση στην περιοχή, οταν καταφέρουμε την επαναδρομολόγηση. Η πόλη (χωροταξικά) να αγκαλιάζει το τρένο και όχι να του γυρίζει την πλάτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΎ ΚΑΛΌ ΘΑΝΆΣΗ , ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΆΣΕΙ Ο δήμαρχος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για το σημαντικό αυτό άρθρο. Ένα άρθρο οραμάτων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟραμάτων απο τα οποία πρέπει να εμπνεόμαστε ολοι μας, είτε σαν εκλεγμένοι εκπρόσωποι είτε σαν απλοί πολίτες και δημότες αυτής της πόλης.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Συν Αθηνά και χείρα κίνει"
Χρήστος
Μπραβο φιλε απο τα παλια Θαναση.Αυτα να τα βλεπουν οι σημερινοι και προηγουμενοι διοικουντες αυτη την πολη που την καταντησαν και επιμενουν σε αυτο, χωρις τρενο και τσιμεντουπολη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Θανάση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε η πόλη μας έμοιαζε με ζωγραφιά. Κάποτε υπήρχαν άνθρωποι με οράματα και έργα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γειτονιά μου δεν μοιάζει πια με καρτ ποστάλ. Το τρένο δεν σφυρίζει πια και η γύρο περιοχή ένας απέραντος σκουπιδότοπος!
Χρυσούλα
Φλώρινα Τότε ανάπτυξη αίγλη ακμή Σήμερα υποβάθμιση ασχήμια ΠΑΡΑΚΜΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια κύριε Βογιατζή για την πολύ σημαντική φωτογραφία.Άν και πολύ νεώτερος νιώθω θλίψη που φτάσαμε στην ΚΑΤΑΝΤΙΑ να αναπολούμε την Φλώρινα των παππούδων των γιαγιάδων των πατεράδων των παιδικών μας χρόνων Θλίψη γιατί οι σημερινοι μας κατάντησαν μέχρι και το σταθμό του σιδηροδρόμου σε άλλο ένα σκουπιδότοπο σε ένα κρανίου τόπο όπως σχεδόν όλη η πόλη να μήν κρυβόμαστε.Δέν ελπίζω πλέον εμείς οι νεώτεροι ούτε οι κατοπινοί να ζήσουμε ότι έζησαν οι προγενέστεροι Ισως γιατί αυτήν η Φλώρινα μας "αξίζει" με αυτούς που ορίζουν τις τύχες μας για εμάς ΧΩΡΙΣ εμάς.Και μάλιστα έφτασαν στο επαίσχυντο σημείο κάποιοι καρδινάλιοι να μας κατηγορούν για αυτό , επικαλούμενοι τα "υπαρξιακά" μας τα υπαρξιακά μιάς πόλης που χάνεται στα χιονισμένα σύνορα στην άκρη της Ελλάδος.Όχι δέν ¨συστρατεύομαι¨" με την παρακμή τους ούτε ελπίζω πλέον να έρθει το τραίνο απο παντελώς επεικώς ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ .
Η Φλώρινα παρακμάζει αργοπεθαίνει και εμείς οι νοσταλγοί της αναπολούμε τις παλαιές της δόξες.. .Το τραίνο ήταν μόνο η αρχή Έπονται και χειρότερα...Ξυπνήστε.