Που βρίσκονται όλα πριν γίνουνε ζωγραφική;
Θεωρώ ότι μια εικόνα έχει ενδιαφέρον όταν δημιουργεί μια αφήγηση. Αλήθεια, που βρίσκονται όλα πριν γίνουνε ζωγραφική? Ερώτημα πολύ βασικό καθώς το χέρι από μόνο του δεν αποφασίζει ποτέ
και για τίποτε, απλά αναλαμβάνει να κάνει την βρόμικη δουλειά...υπαίτιος και πίσω από όλα είναι πάντα ο εγκέφαλος αυτός ο σκληρός δίσκος με την τεράστια μνήμη καθώς και ικανότητα να κάνει εύρεση αρχείων και να φέρνει στην επιφάνεια εργασίας στοιχεία τα οποία δημιουργούνε ερεθίσματα αρχικά αλλά και ζυμώσεις οι οποίες σιγά σιγά οπτικοποιούνται. Διαδικασία βιωματική αλλά και χρήσιμη διότι έτσι ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας. Βιωματική ήταν ανέκαθεν και η σχέση μου με τον φόβο σε οποιαδήποτε εκδοχή του. Πρόκειται για μια ιστορία που πάει χρόνια πίσω από τις πρώτες μου μνήμες, θέλοντας λοιπόν να διαχειριστώ τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχω με την αφεντιά μου τους εκθέτω, δημιουργώντας διάφορες εκδοχές όπου κάθε εικόνα είναι προέκταση μιας άλλης κ.ο.κ. Δεν ξέρω εάν ισχύει και στη ζωγραφική ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση και αυτό διότι ο τρόπος γραφής που διαλέγω είναι έντονα χειρονομιακός, έτσι λοιπόν με τρόπο οργάνωσης της σύνθεσης της ζωγραφικής επιφάνειας που κυρίαρχο ρόλο έχουν οι διαγώνιες με στοιχεία χρωματικών εντάσεων, αλλά και οξύτατων γραφών που άλλοτε λειτουργούν σαν ρωγμές και άλλοτε σαν άγρια τηλέφωνα μέσα στη νύχτα με εκθέτω, κάποιες φορές πιο φανερά και κάποιες όχι αλλά πάντα με τον ίδιο αρχικό στόχο να δημιουργήσω μιαν αφήγηση η οποία δεν θα λέει απαραίτητα την ίδια ιστορία με την δική μου στο καθένα αλλά ίσως και να μην έχει τόση σημασία, άλλωστε το έργο πρέπει να το ολοκληρώνει πάντα ο θεατής.
Θωμάς Μακινατζής
Το να επιδιορθώνεις μια φόρμα είναι σα να αθετείς αυτό που συμβολίζει.
Η επιδιόρθωση της συλληφθείσας φόρμας είναι μια παραμελημένη, ελάχιστα κατανοημένη διαδικασία αλλά πάρα πολύ σημαντική πτυχή της εργασίας του εικαστικού.
Οι εικαστικοί που μπορούν να κατασκευάζουν και να επιδιορθώνουν τις φόρμες κατέχουν τον τρόπο που τους επιτρέπει να βλέπουν πέρα της στοιχειοθέτησης, την συνολική επιδίωξη και συνοχή της εικαστικής σκέψης. Η γνώση αυτή είναι η ζώσα νοημοσύνη, αλάθητα εναρμονισμένη με τις πραγματικές περιστάσεις της ζωής.
Επινοείς κατασκευάζεις τις φόρμες της ζωγραφικής για να παγιώσεις τα μέρη ενός συνεχούς. Παγιώνοντας τα πράγματα φτάνουμε να καταλάβουμε πως λειτουργούν, πως δουλεύουν.
Ο Θωμάς Μακινατζής εντοπίζει το θέμα του παραδείγματος χάρη ένα γερασμένο σκύλο με ένα σωρό σύμβολα. Η παγίωση θα αποκαταστήσει το γεγονός που εμπλέκεται ο σκύλος στην προηγούμενη του κατάσταση. Αυτή θα μπορούσε να ονομαστή στατική επιδιόρθωση, τέτοια έχουμε λόγου χάρη όταν αντικαταστούμε την καμένη ασφάλεια μιας τοστιέρας. Αυτό δεν ενδιαφέρει τον Θωμά. Δεν είναι ο ζωγράφος του σκύλου. Μια δυναμική επιδιόρθωση θα αλλάξει την παρούσα μορφή. Η σπασμένη αντίσταση στην τοστιέρα αντικαταστάται από μεγαλύτερη αντίσταση και η τοστιέρα τώρα ψήνει και κουλουράκια. Σε ένα πιο περίπλοκο επίπεδο η δυναμική επιδιόρθωση πολύ πιθανόν να συνεπάγεται ένα άλμα σε άλλη επικράτεια της απόκρισης μιας δυναμικής συνομιλίας με τα γεγονότα φθοράς της φόρμας. Μέχρι την τελική αφομοίωση της από απίστευτες γραμμές, από τους θανατηφόρους κεραυνούς χρώματος ο Θωμάς κυκλοφορεί το χρώμα σε όλη την επιφάνεια της ζωγραφικής του χύνοντας τις ξέφρενες φόρμες με επιδεξιότητα, επιδιορθώνοντας τον ανθρωπογενή εύπιστο σχεδιαστικό φορμαλισμό του πολιτισμού τουλάχιστον εδώ και τρεις αιώνες.
Αυτό που επιδιορθώνει συστηματικά ο Θωμάς είναι τα κακοχυμένα σύμβολα που χρησιμοποιήσαμε όλοι!
Κοντοσφύρης Χάρης
3 Μαρτίου 2012
Φλώρινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου