Χάρτης διαφυγής

Henri Matisse, The Circus 1947

Γράφει η Φοίβη

Η στήλη αυτή είναι ένας χάρτης, ένα σχέδιο φυγής.

Σκοπός της είναι να σας δείξει τη διαδρομή που ακολούθησε ένας καθημερινός άνθρωπος για να ξεφύγει από την υπνωτική υποβολή του κόσμου, από τη μεμψίμοιρη και όλο 

κατηγόριες περιγραφή της ύπαρξης, να αποδράσει από την πορεία μιας ήδη προδιαγεγραμμένης μοίρας.

Η μεγάλη νόσος των ημερών μας, που εμπλέκεται σε όλα μας τα προβλήματα και μας επηρεάζει σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο, είναι η «απώλεια της ψυχής». Το να παραμελούμε την ψυχή δε σημαίνει ότι μπορούμε να παραβλέψουμε την ύπαρξή της. H νόσος εμφανίζεται μέσω παθολογικών συμπτωμάτων με ιδεοληψίες, εθισμούς, βία και απώλεια νοήματος στη ζωή. Έχουμε την τάση να απομονώνουμε τα συμπτώματα αυτά η να προσπαθούμε να τα εκριζώνουμε ένα προς ένα, όμως το βαθύτερο πρόβλημα είναι ότι έχουμε χάσει τη γνώση μας για την ψυχή, ακόμη και το ενδιαφέρον μας γι’αυτή.

Όλα αυτά που βλέπουμε, αγγίζουμε κι αισθανόμαστε, η πραγματικότητα σε όλη της την πολυμορφία, δεν είναι τίποτε άλλο από την προβολή ενός αόρατου σύμπαντος που υπάρχει πάνω από τον κόσμο μας και είναι η αληθινή του αιτία.

Δύσκολα συνειδητοποιούμε ότι το αόρατο μας περιβάλλει, ότι ζούμε σε ένα κόσμο που πηγάζει από το «όνειρο» και αυτό που μετράει και είναι αληθινό σε έναν άνθρωπο, είναι αόρατο. Όλες μας οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι επινοήσεις είναι αόρατα. Η ψυχή υπάρχει αλλά δεν φαίνεται. Οι ελπίδες μας, οι φιλοδοξίες μας, τα μυστικά μας, οι φόβοι μας, οι αμφιβολίες μας, οι ανασφάλειές μας, οι αβεβαιότητές μας, κι όλα μας τα προαισθήματα, οι έλξεις, οι επιθυμίες, οι αγάπες και τα μίση, οι αντιπάθειες, ανήκουν στον ανεπαίσθητο, αμυδρό, αλλά πραγματικό κόσμο του Είναι.

Εάν παρατηρήσετε από κοντά την κατάσταση του ψυχικού βάθους, θα δείτε ότι συνδέεται με τη ζωή σε όλες της τις εκδηλώσεις – με το καλό φαγητό, την ευχάριστη συζήτηση, με τους πραγματικούς φίλους και τις εμπειρίες που διαρκούν στη μνήμη και αγγίζουν την καρδιά. Η ψυχή αποκαλύπτεται στη συμπάθεια, στην αγάπη και στην επικοινωνία με τους άλλους, καθώς επίσης και στη συγκαταβατικότητα, λόγω της βαθειάς ψυχικής επαφής και της οικειότητας που δημιουργείται.

Η στήλη αυτή είναι η ιστορία της «αναγέννησης» ενός καθημερινού ανθρώπου, επιτομή μιας ανθρωπότητας σε παρακμή, ηττημένης. Το ταξίδι επιστροφής στην ύπαρξη, είναι ένα παράθυρο για να φωτίσει το σκοτάδι στο δρόμο της αναζήτησης της χαμένης ακεραιότητας.

Πρωταρχική προϋπόθεση για να ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι είναι η συνειδητοποίηση της δικής μας κατάστασης ως κατάσταση σκλαβιάς. Για να αλλάξει η μοίρα του ανθρώπου πρέπει να αλλάξει η ψυχολογία του, το σύστημα των πεποιθήσεών του και τα πιστεύω του. Θα πρέπει να ξεριζωθεί από τα βάθη της η τυραννία μιας νοοτροπίας αντιμαχόμενης, εύθραυστης, θανάσιμης.

Μεταστοφή ζωής. Αλλαγή τρόπου σκέψης. Υπέρτατη απόδειξη ελευθερίας. Πέταγμα. Απογείωση από τα δεσμά μιας καταναγκαστικής μετριότητας. Μιας ρουτίνας που δεν ελπίζει στο απραγματοποίητο. Μιας πειθαναγκαστικής αποδοχής των δεσμών. Ενός βάρβαρου διαζύγιου μεταξύ της χαράς και της ζωής. Μιας μίζερης αποδοχής της απώλειας του όλου, της ακεραιότητας του Είναι.

Καμμιά πολιτική, θρησκεία η φιλοσοφικό σύστημα δεν μπορεί να μετατρέψει την κοινωνία από έξω προς τα μέσα. Μονάχα μια προσωπική επανάσταση, μια ψυχολογική αναγέννηση, μια θεραπεία του Είναι, από άνθρωπο σε άνθρωπο, από κύτταρο σε κύτταρο, θα μπορέσει να μας οδηγήσει σε μια παγκόσμια ευημερία, σε μια κοινωνία πιο ευφυή, πιο αληθινή, πιο ευτυχισμένη.