Η μοίρα της ιστορίας

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Τα ιστορικά φαινόμενα που συνοδεύουν τον άνθρωπο και την κοινωνία ανά τους αιώνες γεννούν το ίδιο και σταθερό φιλοσοφικό ερώτημα: Γιατί; Ποιος ήταν ο βασικός λόγος που οδήγησε στη συγκεκριμένη εξέλιξη, ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν στα γεγονότα και γιατί τέλος πάντων 

συνέβησαν όσα συνέβησαν. Πρόσφατα παραδείγματα που μας αφορούν άμεσα είναι η μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, η επιφανειακή οικονομική ευμάρεια που βιώσαμε τα τελευταία 10-15 χρόνια καθώς και η κατακόρυφη πτώση των τελευταίων τριών. Γενικότερα και ευρύτερα ερωτηματικά αποτελούν η ακμή συγκεκριμένων πολιτισμών σε διάφορες ιστορικές στιγμές (πχ ο αρχαίος αιγυπτιακός και ελληνικός, η αναγεννησιακή Ευρώπη και τον περασμένο αιώνα το αμερικανικό έθνος). Ενα τελευταίο είναι η ίδια η προσωπική ζωή του καθενός με τα προγραμματισμένα και απρογραμμάτιστα γεγονότα που συμβαίνουν κατά τη διάρκειά της.

Η απάντηση στο αιτιολογικό ερώτημα των φαινομένων έχει προσεγγιστεί από διάφορες φιλοσοφικές σχολές, η κάθε μία εκ των οποίων επιδιώκει να δώσει μια λογική και πειστική εξήγηση, σχεδόν πάντα όμως με μειονεκτήματα και ελλείψεις, για αυτό και καμία δεν έχει τύχει καθολικής ισχύος και αποδοχής. Μία εξήγηση των πραγμάτων βασίζεται στη λεγόμενη Ανθρωπική αρχή κατά την οποία η λειτουργία του σύμπαντος και όλα τα φαίνομενα που συμβαίνουν σε αυτό έχουν ως στόχο τη δημιουργία και συντήρηση του ανθρώπινου πνεύματος. Η παραπάνω διατύπωση όμως αποτελεί ταυτολογία, αφού χωρίς τον άνθρωπο δεν θα υπήρχε νοήμον ον για να συλλάβει και να κατανοήσει τα φαινόμενα, συνεπώς κάθε φαινόμενο προϋποθέτει αλλά δε στοχεύει στην ύπαρξη του πνεύματος. Σε κάθε περίπτωση δεν προσφέρει πρακτικές και ουσιαστικές πληροφορίες.

Στην πραγματικότητα οδηγός των γεγονότων της παγκόσμιας ιστορίας αποτελούν το ή τα ηγετικά έθνη και πολιτισμοί που τυχαίνει να ακμάζουν κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ετσί, σήμερα πίσω από τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων φαινομένων, την εξέλιξη των δυτικών τουλάχιστον κοινωνιών και το επίπεδο του παγκόσμιου πολιτισμού κρύβεται το σύνολο των ιδρυμάτων που ενώνονται σε μορφή "έθνους" και αποτελούν το διεθνές "τραπεζικό σύστημα". Στο σημείο αυτό τίθεται το ερώτημα γιατί σε αυτήν την ιστορική περίοδο έτυχε να αναπτυχθεί η πιστωτική επέκταση των κοινωνιών. Η απάντηση σε αυτό όπως και στο αντίστοιχο ερώτημα κάθε κραταιού πολιτισμού βρίσκεται στη λεγόμενη "μοίρα της ιστορίας" η οποία είναι αυτή αναθέτει την ηγεσία της κόσμου. Μια σειρά ασαφών κοινωνικών, τεχνολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων καθιστά κάθε φορά μια συγκεκριμένη ολιγομελή ομάδα οδηγό της διεθνούς κυριαρχίας. Η τρέχουσα πνευματική παρακμή των λαών λοιπόν, οδήγησε στην εύκολη λύση του δανεισμού και επέτρεψε σε τοκογλύφους να καταλάβουν τον πλούτο και να απαιτούν τώρα γη και ύδωρ για αντάλλαγμα. Μόνο κατά τους αρχαίους χρόνους ο πολιτισμός ήκμασε πραγματικά γιατί η τότε Ελλάδα προσέφερε τον πνευματικό της παλμό, ενώ σήμερα όσοι έχουν αναλάβει τα ηνία δυστυχώς τον οδηγούν στον κατήφορο της απανθρωπιάς.