Λίγες σκέψεις για την Επανάσταση της 25ης Μαρτίου

Γράφει ο Βασίλης Τζώτζης 

Με αφορμή τις παρελάσεις και τους εορτασμούς για την Επανάσταση της 25ης του Μάρτη θα γίνει μια προσπάθεια στο κείμενο να βγουν συμπεράσματα για το ΣΗΜΕΡΑ, καθώς και να απαντηθούν στο βαθμό του δυνατού Ιστορικά ψεύδη και παραποιήσεις από την επίσημη Ιστοριογραφία.

Η ημερομηνία της Εξέγερσης:

Μοιάζει πραγματικά αστείο αλλά την 25^η του Μάρτη του 1821 στην Αγία Λαύρα ΔΕΝ θα βρισκόντουσαν ούτε οι άνθρωποι που κανονικά ΕΠΡΕΠΕ να ήταν εκεί, γιατί απλά συμμετείχαν στα επαναστατικά γεγονότα που συνέβαιναν από μέρες πριν. Πολύ περισσότερο απουσίαζαν οι πρωταγωνιστές της Επανάστασης αφού οι Μανιάτες αναλαμβάνουν δράση από τις 17 του Μάρτη, η Καλαμάτα απελευθερώνεται από τον Κολοκοτρώνη την 23^η του μήνα, ενώ στις 25 τα επαναστατικά στρατεύματα μπαίνουν στην Πάτρα.

Βεβαίως, τα χρονικά όρια έναρξης κοινωνικο-ιστορικών γεγονότων είναι συμβατικά πολύ περισσότερο γεγονότων που πιστοποιούν τις κοινωνικές επαναστάσεις.

Η ημερομηνία εορτασμού ,των επαναστατικών γεγονότων που συντάραξαν τη Βαλκανική από τα μέσα του Μάρτη του 1821, αποφασίστηκε με βασιλικό διάταγμα του 1838 την ημέρα του ευαγγελισμού με προφανείς σκοπούς να θεωρηθεί η επίσημη εκκλησία ως ιδεολογικός φορέας της.

Ο ρόλος της επίσημης εκκλησίας στην Επανάσταση:

Η ηγεσία της εκκλησίας, το Πατριαρχείο και η Ιεραρχία, όχι μόνο ΔΕΝ ευνόησε αλλά καταδίκασε την Επανάσταση, στοιχιζόμενη με το Οθωμανικό καθεστώς στην ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ της.

Το Πατριαρχείο, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, όχι μόνο διατήρησε την εξουσία του, αλλά ο Σουλτάνος, μέσω του συστήματος των μιλιέτ (θρησκευτική κοινότητα), αναβάθμισε τα οικονομικά και διοικητικά προνόμιά του. Η εκκλησία μετατράπηκε σε αναπόσπαστο τμήμα των οθωμανικών φεουδαρχικών δομών εξουσίας, επιφορτισμένη με συγκεκριμένα καθήκοντα, εξουσίες και αρμοδιότητες. Ενδεικτική είναι η σάτιρα που υφίσταται στην Ελληνική Νομαρχία και στο «Ρωσοαγγλογάλος» (βλέπε Γιάννης Κορδάτος «Ιστορία της νεώτερης Ελλάδας»).

Ίδια στάση κράτησε και προηγούμενα με ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ & ΑΠΟΚΗΡΥΞΕΙΣ για τους μετέχοντες στα Ορλωφικά και την εξόντωση των κλεφτών του Μοριά, για τις εξεγέρσεις του 1807-08, τους Σουλιώτες κ.α.. Είναι γνωστή η στάση της απέναντι τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης «αθεΐας λίμπερα».

Αυτό δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στη στάση του κατώτερου κλήρου και μεμονωμένων ανώτερων ιεραρχών π.χ. Άνθιμος Γαζής, Θεόκλητος Φαρμακίδης, Γρηγόριος (Δίκαιος) Παπαφλέσσας) κ.α..

Ο τίτλος του «εθνομάρτυρα» για τον Γρηγόριο Ε΄ λόγω του απαγχονισμού του μετά από διαταγή του σουλτάνου ΔΕΝ μπορεί να κρύψει το ιστορικό γεγονός της αποκήρυξης της Επανάστασης. Ο θάνατός του  συνδέεται με την αποτυχία του να την αποτρέψει και σε ραδιουργίες άλλων μητροπολιτών που ήθελαν να πάρουν τη θέση του.

Συμπερασματικά η στάση της εκκλησίας πρέπει να εξηγηθεί με βάση την κοινωνική της θέση στο οθωμανικό κοινωνικό καθεστώς και όχι με όρους «εθνικής προδοσίας» ή να αναχθεί στο  ΓΕΝΙΚΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ της εκκλησία ως θεσμού του κράτους με συγκεκριμένη θεώρηση για τα πράγματα.

Γιατί χρειάστηκαν 400 χρόνια σκλαβιάς;

Εδώ τα πράγματα «ζορίζουν» για τις εθνικιστικές κορώνες και τις φυλετικές και θρησκευτικές προσεγγίσεις.

Η «παλιγγενεσία» χρειάστηκε 4 αιώνες κυοφορίας; ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ! Χρειάστηκαν τετρακόσια χρόνια για να συντελεστούν οι κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που συγκρότησαν το «χριστιανικό γένος» στο έθνος των Ελλήνων! Ποιες ήταν αυτές:

Ο λόγος στον Καρλ Μαρξ:

«Σε μια ορισμένη βαθμίδα της εξέλιξής τους, οι υλικές παραγωγικές δυνάμεις έρχονται σε αντίφαση με τις υπάρχουσες σχέσεις παραγωγής ή - πράγμα που αποτελεί μονάχα τη νομική γι' αυτό έκφραση - με τις σχέσεις ιδιοκτησίας, μέσα στις οποίες είχαν κινηθεί ως τώρα. Από μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων οι σχέσεις αυτές μεταβάλλονται σε δεσμά τους. Τότε έρχεται μια εποχή κοινωνικής επανάστασης. Με την αλλαγή της οικονομικής βάσης ανατρέπεται, αργότερα ή γοργότερα, ολόκληρο το τεράστιο εποικοδόμημα. Όταν εξετάζουμε τέτοιες ανατροπές, πρέπει να κάνουμε πάντα τη διάκριση ανάμεσα στην υλική ανατροπή, στους οικονομικούς όρους της παραγωγής, που μπορούμε να τους διαπιστώσουμε με ακρίβεια φυσικών επιστημών και στις νομικές, πολιτικές, θρησκευτικές, καλλιτεχνικές ή φιλοσοφικές, κοντολογίς τις ιδεολογικές μορφές μέσα στις οποίες οι άνθρωποι συνειδητοποιούν αυτή τη σύγκρουση και παλεύουν ως τη λύση της.

 «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας», πρόλογος)

Ενδεικτική αναφορά στην άνθηση της Ναυτιλίας μαζί με την αναγκαία ναυπηγική υποδομή, την ακμάζουσα ελληνόφωνη παροικία σε σειρά χωρών (Ουγγαρία, Ρωσία κ.α.), την ανάπτυξη βιομηχανίας (ισχυρή για την εποχή και την περιοχή) σε κλάδους όπως υφάσματα - σαπωνοποιία - νηματουργία σε περιοχές όπως Αμπελάκια - Πήλιο - Χίος κ.α..

Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, η συνθήκη Κιουτσούκ - Καϊναρτζή, η αναδίπλωση της Βενετίας στη μεσόγειο και η μετατροπή της κλειστής οικονομίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας σε εμπορευματική δίνουν τον οικονομικό τόνο της εποχής.

Πλάι στα παραπάνω η διάδοση των ιδεών του Διαφωτισμού, οι φλόγες της Γαλλικής Επανάστασης, το πολιτικό πρόγραμμα του Ρήγα Φεραίου για ξεσηκωμό των βαλκανικών λαών απέναντι στο δεσποτισμό του Σουλτάνου μετατρέπουν τους λαούς και τα γένη της Βαλκανικής σε έθνη που μάχονται για την εθνική - κρατική τους υπόσταση, σε αρμονία και όχι αντιπαραθετικά με τον Καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

«Είτε στον αγώνα - είτε στην υποταγή ΠΟΤΕ όλοι οι Έλληνες ΔΕΝ ήταν μαζί»

Κλείνοντας ας προβληματιστούν όσοι μιλούν για πανεθνικές γιορτές των Ελλήνων πως μετά τα ιστορικά γεγονότα που τιμούν οι παρελάσεις ακολουθούν αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις, συγκρούσεις που αντανακλούν τον ΤΑΞΙΚΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ του έθνους και τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα στα πλαίσιά του.

Τιμώντας την 25^η του Μάρτη θέλοντας και μη πρέπει να αναγνωρίσουμε πως όταν η ζωή ΔΕΝ βρίσκει κανένα δρόμο για να προχωρήσει, όταν όλα μοιάζουν να έχουν βαλτώσει, όταν οι επιλογές ΔΕΝ υπάρχουν ο μόνος δρόμος για τους κολασμένους είναι αυτός του αγώνα με όλα τα μέσα και τις μορφές.

Ας σκούζουν οι δυνάστες περί «νόμου κ τάξης»  ,τότε και τώρα, το δίκαιο εμφανίζεται με τη μορφή της Ιστορικής τομής, με την ανατροπή των δεδομένων, με χιλιάδες κ χιλιάδες ραγιάδων που γίνονται αυτοί που κινούν τον τροχό της Ιστορίας σμπαραλιάζοντας «όλα τα φονικά ρηγάτα / θεμελιωμένα στην ψευτιά», όπως λέει ο Βάρναλης στον «Οδηγητή».

Τζώτζης Βασίλης

http://www.facebook.com/tzotzis.vasilis