Ο Γουτεμβέργιος της Φλώρινας

Αθεράπευτα ρομαντικός ο Γρ. Αλεξίου, επιμένει

να παίζει με το αντιμόνιο και τη μελάνη

και να αποφεύγει τη σύγχρονη τεχνολογία

Αγάπησε την τυπογραφία µε την πρώτη µατιά µόλις στα 14 του. Μικρό παιδί ακόµη πήγε στην εφηµερίδα «Εθνος» της Φλώρινας για να µάθει µια τέχνη.

Όταν του ζήτησαν να στοιχειοθετήσει το όνοµά του, ο έρωτας αποδείχθηκε

κεραυνοβόλος. Η τυπογραφία έγινε το επάγγελµά του για µια ζωή.

Ο Γρηγόρης Αλεξίου, 37 χρόνια τυπογράφος στη Φλώρινα, συνεχίζει ακόµα και σήµερα, την εποχή της τεχνολογίας και της ταχύτητας, που η παραδοσιακή τυπογραφία έχει εκλείψει, να κάνει στοιχειοθεσία µε κινητά µεταλλικά στοιχεία, τοποθετώντας τα υποµονετικά το ένα δίπλα στο άλλο µε τη µέθοδο που χρησιµοποιούσε ο Γουτεµβέργιος.

Μυστικά

Μολύβι, αντιµόνιο, κασσίτερος, µελάνη, η καθηµερινή του συντροφιά. Σήµερα συνεργάζεται µε την Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπιστηµίου ∆υτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα, όπου σε ένα µικρό εργαστήριο τυπογραφίας -το οποίο οραµατίστηκε ο αείµνηστος πανεπιστηµιακός, ποιητής και συγγραφέας Μίµης Σουλιώτης- µεταδίδει στους νεοτέρους τα µυστικά της τυπογραφίας και στοιχειοθετεί εργασίες των φοιτητών, συµβάλλοντας µε τον τρόπο του στο µάθηµα της βιβλιολογίας.

Ο Γρηγόρης Αλεξίου ξεκίνησε το 1974 από το «Εθνος» της Φλώρινας. Χρειαζόταν µία εβδοµάδα για να περάσει από τα χέρια του όλη η εφηµερίδα, στοιχείο στοιχείο, ώστε να είναι έτοιµη να τυπωθεί στα χειροκίνητα πιεστήρια και να κυκλοφορήσει κάθε Σάββατο.

Τις εφηµερίδες τις αγάπησε. Ξεκίνησε από τη στοιχειοθεσία και πέρασε από όλη τη διαδικασία, το στήσιµο, τη σελιδοποίηση, την εκτύπωση.

Το 1985 άρχισε τη συνεργασία του µε την «Κοινή Γνώµη», διευθυντής σύνταξης της οποίας ήταν ο Μίµης Σουλιώτης, και το 1993 ξεκίνησε το δικό του τυπογραφείο. Ως το 2000 τρεις εφηµερίδες περνούσαν από εκεί, προτού το offset µπει και στη ζωή της περιφέρειας. Στη συνέχεια οι δραστηριότητές του περιορίστηκαν στο καλλιτεχνικό κοµµάτι (προσκλητήρια γάµων, µπλοκ) και σταδιακά το επάγγελµά του, που άλλοτε ήκµαζε, µπήκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Τότε εµφανίστηκε και πάλι στη ζωή του ο Μίµης Σουλιώτης, που οραµατίστηκε ένα παραδοσιακό τυπογραφείο στους κόλπους του Πανεπιστηµίου ∆υτικής Μακεδονίας, το οποίο θα κρατούσε ζωντανή την παραδοσιακή τυπογραφία. Μόλις πέρυσι το µικρό εργαστήρι ξεκίνησε να λειτουργεί.

«Τριάντα επτά χρόνια δουλεύω στην τυπογραφία, µε τον παραδοσιακό τρόπο. Η τεχνολογία µού είναι ξένη. ∆εν έχω κινητό, δεν έχω ανοίξει ποτέ υπολογιστή, δεν οδηγώ» σηµειώνει χαρακτηριστικά ο Γρηγόρης Αλεξίου στη «δηµοκρατία», θέλοντας να δείξει πόσο η παράδοση µεταφέρθηκε από τη δουλειά και στην υπόλοιπη ζωή του. Σύµφωνα µε τον κ. Αλεξίου, η δουλειά του τυπογράφου θέλει υποµονή και µεράκι, ακρίβεια και αγάπη. Ο τυπογράφος µάλιστα γνωρίζει από πρώτο χέρι τις αναποδιές της ζωής, αφού στη στοιχειοθεσία τα στοιχεία µπαίνουν ανάποδα.

Ο ίδιος τονίζει ότι η παραδοσιακή τυπογραφία πρέπει να στηριχθεί από τις τοπικές Αρχές, έστω ως µουσειακό είδος, αφού κουβαλά µέσα της µια τέχνη που πρέπει µε κάποιον τρόπο να γίνει γνωστή και στις επόµενες γενιές.

Ρεπορτάζ: Μαρία Μαθιοπούλου

Πηγή: Εφ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»