Το άλλοθι

 Henri Matisse,1937

Γράφει η Φοίβη

Ποιοι είστε? Πως θα περιγράφατε τον εαυτό σας? Για να απαντήσετε σ’αυτά τα ερωτήματα, το πιο πιθανό είναι να αναφερθείτε στην προσωπική σας ιστορία, σ’ένα παρελθόν που έχετε ζήσει, με το οποίο όμως είστε αναμφίβολα δεμένοι και από το οποίο θεωρείτε δύσκολο να ξεφύγετε. Ποιες είναι οι αυτοπεριγραφές σας? Μήπως αυτές οι μικρές ξεκάθαρες ετικέτες που συσσωρεύσατε μία ολόκληρη ζωή?

Βέβαια είναι πιο εύκολο να περιγράψετε τον εαυτό σας παρά να τον αλλάξετε. Ίσως να αποδίδετε τα αίτια των χαρακτηρισμών σας στους γονείς σας η σε άλλους ανθρώπους που άσκησαν επιρροή στην παιδική σας ηλικία. Αποδίδοντάς τους ευθύνες γι’αυτό που είστε σήμερα, τους παραχωρείτε ένα βαθμό ελέγχου στη ζωή σας, εξυψώνοντάς τους σε ανώτερη θέση από σας και, έξυπνα, δημιουργείτε ένα άλλοθι για να παραμείνετε σ’αυτή την άγονη κατάσταση. Πράγματι πρόκειται για ξεκάθαρο μικρό τίμημα, που σας εξασφαλίζει από το να εκτεθείτε σε κίνδυνο. Αν φταίει η ‘κουλτούρα’ που αποκτήσατε αυτά τα ‘είμαι’, τότε εσείς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε.

Είμαστε πεπεισμένοι πως η ενέργεια και η καλή θέληση ενός ανθρώπου είναι κάτι ασήμαντο μπροστά στα περιστατικά της ζωής, που μας φαίνονται, κυρίως, τυχαία και μοιραία. Εκείνος ο χείμαρρος των γεγονότων που συνεχώς μας πλημμυρίζει, είναι πολύ συγκεχυμένος και πολυποίκιλος για να μπορέσουμε να τον προβλέψουμε, και πολύ ανώτερος από τις δυνάμεις μας για να σκεφτούμε ότι θα μπορούσαμε ακόμη και να τον καθοδηγήσουμε.

Στη ζωή, οι ψυχικές μας καταστάσεις μπορούν να μας οδηγήσουν στην ήττα η να μας στέψουν νικητές, να μας κάνουν φτωχούς η πλούσιους, να μας αρρωστήσουν η να μας θεραπεύσουν. Η μελέτη του εαυτού μας, η αυτοπαρατήρηση είναι το εργαλείο για να τις γνωρίσουμε. Η αυτοπαρατήρηση και μόνο, μας χαρίζει μεγαλύτερη ευφυϊα.

Δεν υπάρχει αυτό που λέγεται ανθρώπινη φύση. Η φράση καθαυτή σκοπό έχει να ταξινομεί τους ανθρώπους και να δημιουργεί προφάσεις. Είστε το αποτέλεσμα των επιλογών σας και κάθε «είμαι» που αποθησαυρίζετε θα μπορούσε να επαναχαρακτηριστεί ως: «διάλεξα να είμαι». Το παρελθόν ενός καθημερινού ανθρώπου που ακόμα δεν έχει κάνει ούτε τα πρώτα βήματα προς την ενότητα του Είναι, παραμένει διεσπαρμένο με προσχήματα. Αυτά τον γραπώνουν στην παραμικρή του προσπάθεια να διεισδύσει και να πραγματοποιήσει αλλαγές...

Όποιος γνωρίζει να δημιουργεί ηθελημένα μέσα του, έστω και την παραμικρή εξύψωση του Είναι, μπορεί να μετακινήσει βουνά και στον εξωτερικό κόσμο θα φαίνεται σαν ένας γίγαντας. Επεμβαίνοντας στις ψυχικές μας καταστάσεις, στην ποιότητα των σκέψεών μας, στους τρόπους διαίσθησης, στα αρνητικά συναισθήματα, υποσιτίζοντας μερικά και τροφοδοτώντας άλλα, όχι μόνο τροποποιούμε τη στάση μας, άρα τη σχέση μας με τα γεγονότα που έρχονται από τον έξω κόσμο, δηλαδή τον τρόπο που αντιδρούμε, αλλά και την ίδια τη φύση των συμβάντων που επακολουθούν μέρα με τη μέρα. Η πρώτη εργασία που καλούμαστε να εκτελέσουμε είναι: η  αυτοπαρατήρηση, η παρατήρηση των σκέψεών μας και των καταστάσεων του Είναι. Το έργο που πρέπει να γίνει είναι να ‘δούμε’ ότι, κατ’αρχάς πίσω από τα γεγονότα και έπειτα πίσω από τις ψυχικές καταστάσεις, βρισκόμαστε πάντα εμείς. Από οποιαδήποτε λύση προηγείται η δική μας αλλαγή.

Τροποποιώντας τις καταστάσεις του Είναι, μπορείς να ανατρέψεις τα γεγονότα που, προορίζεται να τα βρεις μπροστά σου. Να πως ο άνθρωπος μέσα από μια μελέτη του εαυτού του, τροποποιώντας τον τρόπο που σκέφτεται και αισθάνεται μπορεί να μετατρέψει την οριζόντια, εφήμερη, ύπαρξή του. Η μεγαλύτερη απάτη του ανθρώπου είναι ότι μπορεί να αλλάξει τις εξωτερικές συνθήκες, ότι μπορεί να τροποποιήσει τον κόσμο. Εμείς μόνο τους εαυτούς μας μπορούμε να αλλάξουμε, να επέμβουμε στις διαθέσεις μας, να τροποποιήσουμε τις αντιδράσεις μας, να μην εκφράσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που νοιώθουμε.

Το σύμπαν είναι τέλειο έτσι ακριβώς όπως είναι. Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είσαι εσύ!