«Τον κόσμο θα τον σώσει η ομορφιά»

Van Gogh,1889

Γράφει η Φοίβη                           

Η ζωή είναι περισσότερο θνητή και απερίγραπτα άλογη, έπαψε να είναι αληθινή και να είναι νόημα σε σχέση με τον άνθρωπο και την ιστορία, όταν νεκρώθηκε η δίψα του κάλλους, που διασώζει τη ζωή από τη ζωϊκή έκπτωση και τη ζωώδη νάρκωσή της. Η ζωή συκοφαντείται ως αβίωτη πραγματικότητα γιατί έχει γυμνωθεί
από το μυστήριο της ομορφιάς. Αν «δεν θέλουμε πια να δεχτούμε την ομορφιά, είναι, γιατί, για να δεχτούμε την ομορφιά, θα έπρεπε πρώτα να αποδεχτούμε τη ζωή».

Ο Ντοστογιέφσκι είπε ένα από τους ωραιότερους λόγους όλων των εποχών: «Τον κόσμο θα τον σώσει η ομορφιά». «Η ομορφιά», γράφει ο Ντοστογιέφσι, «είναι κάτι τρομερό και φοβερό! Είναι τρομερή, γιατί είναι ακαθόριστη και δεν μπορείς να την καθορίσεις, γιατί ο Θεός μονάχα αινίγματα μας έθεσε. Εδώ σμίγουν τα πιο απόμακρα ακρογιάλια, εδώ ζουν όλες μαζί οι αντιφάσεις. Τα μυστήρια είναι πάρα πολλά! Πάρα πολλά αινίγματα βασανίζουν τον άνθρωπο σε τούτη τη γη. Η ομορφιά! Δεν μπορώ να το υποφέρω πως υπάρχουν μερικοί, πολλές φορές μάλιστα μεγαλόκαρδοι και μυαλωμένοι, που `χουν στην αρχή για ιδανικό τους τη Μαντόνα και καταλήγουν να `χουν για ιδανικό τους τα Σόδομα. Πιο φοβεροί είναι κείνοι, που έχοντας πια για ιδανικό τους τα Σόδομα, δεν απαρνιούνται και το ιδανικό της Μαντόνας και η καρδιά τους φλογίζεται για χάρη της, στ'αλήθεια, στ’αλήθεια, φλογίζεται όπως και στα εφηβικά, αγνά τους χρόνια. Αυτό που ο νους το θεωρεί ντροπή, στην καρδιά φαντάζει σαν καθαρή ομορφιά. Στα Σόδομα να βρίσκεται άραγε η ομορφιά? Να`σαι βέβαιος πως, για τη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων, στα Σόδομα ακριβώς είναι θρονιασμένη. Το `ξερες αυτό το μυστικό η όχι? Το τρομερό είναι που η ομορφιά είναι όχι μονάχα φοβερή μα και μυστηριώδης. Είναι ο διάβολος που παλεύει με τον Θεό και το πεδίο της μάχης είναι οι καρδιές των ανθρώπων».

 Επιτέλους, αξίζει να ζούμε αλλά περισσότερο αξίζει να αγαπούμε, όταν όλα μόνο στην άβυσσο της αγάπης είναι ωραία η γίνονται ωραία. «Νομίζω», συνεχίζει ο συγγραφέας, «πως όλοι σε τούτον τον κόσμο πρέπει ν’αγαπήσουν πρώτα απ’όλα τη ζωή. Ν’αγαπήσουν τη ζωή περισσότερο απ’το νόημά της. Αυτό είναι απαραίτητο. Πρέπει να την αγαπήσουν πριν από τη λογική, απαραίτητα πριν από τη λογική, και τότε μονάχα θα καταλάβουν και το νόημα. Το μισό της δουλειάς σου, έγινε πια` το κατέκτησες: αγαπάς να ζεις. Τώρα πρέπει να προσπαθήσεις και για το άλλο μισό και τότε θα`χεις σωθεί. Θα πρέπει ν’αναστήσεις τους νεκρούς σου».