 |
Ένα παιδί με το γαϊδουράκι του στον δρόμο προς τους μύλους της
Φλώρινας.
(Γαλλική φωτογραφία του 1918)
|
Γράφει ο Δημήτρης Μεκάσης
Αναρωτιέμαι γιατί η λέξη «γαϊδούρι» στα νέα ελληνικά σημαίνει τον
άξεστο και τον αγροίκο άνθρωπο, τον αδιάντροπο και τον αφιλότιμο, αφού αυτά τα
συμπαθητικά τετράποδα ήταν στην υπηρεσία του ανθρώπου επί χιλιετίες. Στα αρχαία
ελληνικά ονομαζόταν «όνος» και από τα πρώτα
γυμνασιακά μας χρόνια μαθαίναμε το
«περί όνου σκιάς». Ίσως στον αρχαίο κόσμο είχαν άλλη άποψη για τα γαϊδουράκια.
Κάποτε στη Φλώρινα, κάθε σπίτι είχε στην υπηρεσία του ένα γαϊδουράκι.
Αν και έκαμναν αστικά επαγγέλματα οι περισσότεροι, το ζώο αυτό ήταν απαραίτητο,
επειδή τότε δεν υπήρχαν ούτε ποδήλατα ούτε μοτοσικλέτες ούτε και αυτοκίνητα.
Καβάλα στον γάιδαρο πήγαιναν στα αμπέλια τους, στην αγορά και όπου αλλού ήθελαν
να πάνε για δουλειές. Τον γάιδαρο φόρτωναν με οτιδήποτε ήθελαν να μεταφέρουν.
Πάντα όμως ήταν προσεκτικοί, καθώς η ράχη του γαϊδάρου άντεχε μέχρι ένα
συγκεκριμένο φορτίο. Απαραίτητος ήταν ο γάιδαρος σε κάθε σπίτι, όπως οι κότες,
οι πάπιες, το γουρουνάκι και η κατσίκα . Ήταν μια εποχή και αυτή, που η Φλώρινα
ήταν ημιαστική.
Ήταν κοντόσωμα τα γαϊδουράκια με συμπαθητικό βλέμμα. Περπατούσαν
κανονικά και δεν κάλπαζαν. Ποτέ δεν βιαζόταν, και όταν σταματούσαν, δεν
ξεκινούσαν, όποτε ήθελε ο νοικοκύρης, αλλά όταν ήθελαν αυτά. Σαν να πείσμωναν
και με καρφωμένα τα τέσσερα πόδια τους δεν κουνιόταν από την θέση τους.
«Πείσμωσε σαν γάιδαρος» έλεγαν για κάποιους. Έκφραση που βγήκε από την
συμπεριφορά των γαϊδουριών.
Ο εξοπλισμός τους ήταν το ξύλινο σαμάρι με στρωματάκι από μέσα, το
καπίστρι από τριχιά και πέταλα πλακέ στις τέσσερις οπλές. Στο σπίτι είχαν ένα
χώρο δικό τους, το αχούρι, όπου αναπαύονταν μασουλώντας χόρτα. Παρόλο που τα
σπίτια ήταν πολύ μικρά τότε στο κέντρο της πόλης, και οι αυλές τους μικρότερες,
πάντα υπήρχε ένας χώρος και για το γαϊδουράκι. Ένας χώρος μικρός, κλειστός και
ζεστός για να προστατεύεται το γαϊδουράκι από τις καιρικές συνθήκες. Όσοι
ήθελαν το σπίτι τους καθαρό, άφηναν τα γαϊδουράκια τους στο χάνι της γειτονιάς
τους. Πλήρωναν βέβαια τον χαντζή για την διαμονή και την τροφή του γαϊδουριού.
Στη πόλη μόνο οι άνδρες και τα παιδιά
καβαλούσαν τα γαϊδούρια. Οι γυναίκες ποτέ. Σε αντίθεση οι γυναίκες των
χωριών ανέβαιναν σε αυτά και πήγαιναν στα χωράφια, αλλά και στη πόλη, όταν
γινόταν το παζάρι. Οι άνδρες της πόλης ήταν πολύ απαιτητικοί από το γαϊδούρι
τους, όσο αφορά τον βηματισμό. Οι νέοι άνδρες ήθελαν γάιδαρο με γρήγορο
περπάτημα, ενώ οι γέροι ήθελαν γερασμένο γάιδαρο, για να περπατάει αργά. Και
όλα αυτά, επειδή όταν τον φόρτωναν, οι άνδρες περπατούσαν δίπλα στον γάιδαρο
κρατώντας το καπίστρι. Ήθελαν να συμβαδίζουν, χωρίς να κουράζονται ούτε να
αργοπορούν.
Άραγε γιατί οι Φλωρινιώτες προτιμούσαν τα γαϊδουράκια και όχι τα άλογα,
που ήταν πιο δυνατά και γρήγορα; Η απάντηση βρίσκεται στα δύσκολα χρόνια της
τουρκοκρατίας. Τότε οι τούρκοι είχαν απαγορεύσει στους χριστιανούς να έχουν
άλογα, και όταν τους επέτρεψαν να έχουν άλογα, οι χριστιανοί ήταν αναγκασμένοι
να κατεβαίνουν από τα άλογα και να προσκυνούν όποιον τούρκο συναντούσαν στον δρόμο. Γι αυτό
οι Φλωρινιώτες προτιμούσαν τα κοντόσωμα γαϊδουράκια. Για να κατεβαίνουν με την
άνεσή τους, κάθε φορά που συναντούσαν τούρκους στο δρόμο τους. Και δεν ήταν
λίγοι οι τούρκοι σε αυτή την πόλη. Τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας είχαν
αλλάξει τα πράγματα. Η συνήθεια όμως να έχουν οι Φλωρινιώτες γαϊδουράκια
παρέμεινε.
Και κάτι άλλο. Οι γάιδαροι ήταν πολύ μελωδικοί. Γκάριζαν συχνά και
ακουγόταν το γκάρισμά τους πολύ μακριά. Φανταστείτε μια Φλώρινα, όπου σε κάθε
αυλή ήταν και ένας γάιδαρος. Τι γκαρίσματα άκουγαν μέρα και νύχτα!
Τα γαϊδουράκια τα δάνειζαν σε γείτονες και φίλους και σε όσους είχαν να
μεταφέρουν αρκετό φορτίο. Όμως κατά την διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, οι
Φλωρινιώτες λάμβαναν μεροκάματα για τα γαϊδουράκια τους, καθώς αυτά, κατά
διαστήματα, τα νοίκιαζε ο γαλλικός
στρατός. Είχαν συγκροτήσει λόχους με τα φλωρινιώτικα γαϊδουράκια και μετέφεραν
τρόφιμα και πυρομαχικά στις προωθημένες μονάδες στα βουνά. Ο γαλλικός στρατός,
η «στρατιά του πλούτου», όπως έλεγαν οι Φλωρινιώτες, πλήρωνε καλά για κάθε
γαϊδουράκι.
Η ζωή όμως άρχισε να αλλάζει μετά το 1920. Ποδήλατα και μοτοσακό μας
άφησε ο γαλλικός στρατός και δεν ήταν λίγοι αυτοί που τα προμηθεύτηκαν. Οι
μηχανές άρχισαν να περνάν στην καθημερινή ζωή. Η νέα τεχνολογία μάγεψε τους
Φλωρινιώτες. Τρένο, λεωφορεία, αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες και ποδήλατα έκαναν την
ζωή πιο εύκολη. Τα γαϊδουράκια αποσύρθηκαν σταδιακά. Είχε τελειώσει η αποστολή
τους. Η νέα τεχνολογία επικράτησε.
Το Φλωρινιώτικο γαϊδουράκι όμως δεν έπρεπε να χαθεί. Υπήρχε χώρος και
γι αυτό στον απέραντο και άδειο Ζωολογικό Κήπο της Φλώρινας. Κρίμα που χάθηκε αυτή η κοντόσωμη ράτσα
γαϊδουριών.
Δημήτρης Μεκάσης
Πέρασαν τα χρόνια Δημήτρη φύγαν τα γαϊδουράκια ήλθαν τα τετράτροχα γαϊδούρια και μας πήραν το κεφάλι βούουουου,ολοι οι κομπλεξικοί απο ενα δυο η και περισσότερα αυτοκίνητα έχουν
ΑπάντησηΔιαγραφήNα υπενθυμήσω στον κ. Μεκάση ότι ο όνος ήταν ιερό σύμβολο του Ηφαίστου σύμφωνα με το αρχαιοελληνικό δωδεκάθεο . Με γαιδουράκι ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ την Κυριακή των Βαίων. Με γαιδουράκι και όχι με πανάκριβα τζίπ 4χ4 ανέβαινε στον Σταυρό του Λόφου Αγίου Παντελεήμονα ο αείμνηστος Αυγουστίνος Καντιώτης την ημέρα Μεταμόρφωσης του Σωτήρα ή στις 14 Σεπτεμβρίου του Σταυρού ....Στην λαική θυμοσοφία υπάρχει η έκφρασις "υπομονή γαιδάρου" που δηλώνει την απεριόριστη υπομονή αντοχή και εργατικότητα του συμπαθές τετράποδου [ μέχρι ο γάιδαρος να γκαρίσει δυνατά και να δώσει μια γερή πισοπεταλιά σε αλογόμυγες και ενοχλητικούς τύπους που το περιτριγυρίσουν και το ενοχλούνε διαρκώς] Μέχρι τα τέλη της δεκαετία; του 60 με αρχές του 1970 όλοι οι αγρότες της περιοχής έρχονταν στο ..βαρόσι εκεί που είναι το κτήριο ΦΣΦ Αριστοτέλης και στο τζαμί όπου γίνονταν η λαική αγορά και είχαν δεμένα στα τότε μικρά δενδράκια τα γαϊδουράκια με τα κοφίνια προκειμένου να πουλήσουν τα ζαρζαβατικά στους αστούς της πόλης...Το τελευταίο συμπαθές τετράποδο γαιδουράκι το είδα κάπου εκεί στο βαρόσι και μάλιστα ήταν μιάς αγρότισσας από την Σκοπιά ..έκτοτε τα τούρμπο 4 επι 4 αγροτικά και τα ντάτσουν αντικατέστησαν τα γαϊδουράκια ...καίνε πολύ πετρέλαιο ή βενζίνη ακόμη και ..μηχανέλαια...άσε μην μιλήσουμε για τα αβάσταχτα τέλη κυκλοφορίας ασφάλιστρα σερβίς κλπ ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνας ειχε ενα γαιδουρι και συχνα του το ζητουσαν δανεικο διαφοροι για διαφορες δουλειες τους. Ξεθεωναν λοιπον το ζωντανο στην δουλεια, και το πηγαιναν στο αφεντικο του, διψασμενο,κουρασμενο,πεινασμενο. Καποια στιγμη αποφασισε ο νοικοκυρης να μην το ξαναδωσει σε κανεναν. Ελα που πηγε ο γειτονας να του το ζητησει. Α λεει ο νοικοκυρης, το πηρε ο ταδε για μια δουλεια. Τοτε για κακη του τυχη ακουστηκε η φωνη του γαιδαρου απο τον σταβλο. Αφου ο γαιδαρος, λεει ο φειτονας, ειναι εδω? Ο νοικοκυρης του απαντα " τωρα εσυ εμενα πιστευεις, η τον γαιδαρο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια και η αναφορά σας κ. Μεκάση αφορά τα συμπαθή αυτά τετράποδα ζώα,-που η παρουσία τους έχει σημαδέψει την ζωή όλων μας και ιδιαίτερα εμάς που η καταγωγή μας είναι από χωριά της Φλώρινας-θέλω να αναδείξω τη συμβολή του ζώου αυτού στο έργο του Εμμανουήλ Ροΐδη. Για τον αιρεσιάρχη, σαρκαστή και ανατροπέα συγγραφέα η παρουσία του όνου στα έργα του είναι το μέσο για να πλήξει καταστάσεις και πρόσωπα, τα οποία συγκέντρωναν, κατά την αντίληψή του, τις περισσότερες από τις ιδιοτροπίες του συμπαθούς τετραπόδου: το φθόνο, το πείσμα, τον εγωισμό, την χαμέρπεια, την ανοησία, την κλοπή κλπ. Θεώρησε τον όνο ότι αναδείκνυε με τον καλύτερο τρόπο, όλα τα κουσούρια των συμπατριωτών του. Μάλιστα είχε αναγγείλει ότι θα έγγραφε κείμενα για «τον όνον πολιτικόν», «τον όνο καθηγητήν», «τον μουσόληπτον όνον», «τον υποψήφιον όνον» (εννοείται Βουλευτής), «τον όνον ομογενή» κ.α
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδιαίτερα τα πυρά του εισέπραξε καθηγητής Σαρίπολος ως «όνος καθηγητής», για τη ακόρεστη επιθυμία του να πλουτίσει «…αλλάσσων φρόνημα κατά τας περιστάσεις, κατόρθωσεν να πλουτήση και ν’ ανεγείρη γοτθικόν πύργον, ον προτίθεται να περιφράξη και δια τάφρου προς πλειοτέραν ασφάλειαν των εκεί φυλασσομένων χειρογράφων και άλλων του θησαυρών» (Ροΐδης, 1978, 119). Αυτό είναι πολύ επίκαιρο, γιατί μου θυμίζει κάποιους «σύγχρονους όνους καθηγητές» που θέλουν να πλουτίσουν με τα παράνομα ιδιαίτερά τους…)
Και αφού η επικαιρότητα εστιάζει στις μίζες των πολιτικών μας: Αν και «πτυόμενοι σπογγίζονται• ουδόλως δε θεωρούνται προσβεβλημένοι, αν οι σύγχρονοι Έλληνες φρονούσι, γράφουσι και κηρύττουσι περί αυτών, ως οι Γάλλοι περί του Μαζαρίνου, ότι γνωρίζουσι εικοσιτέσσαρας τρόπους να προμηθεύοναι χρήματα, εξ ων ο τιμιώτερος είναι η κλοπή» γράφει ο επίκαιρος πάντα Ροϊδης στο άρθρο του «όνοι πολιτικοί». (Ασμοδαίος, 29 Ιουνίου 1875).
Όπως παρατηρεί ο συγγραφέας Νίκος Δήμου, ακόμα και σήμερα οι Νεοέλληνες τρέμουν και φοβούνται τον πάντα επίκαιρο Ροΐδη, εξοβελίζοντάς τον από όλα τα σχολικά βιβλία, προσάπτοντας του το χαρακτηρισμό «αστείος».
«Ναι, η ρετσινιά είναι άλλο προσφιλές όπλο των Νεοελλήνων. Όπλο αμύνης. Γιατί, είναι καιρός να το πούμε, οι Έλληνες φοβήθηκαν το Ροΐδη. Ο τρόμος τους είναι ίδιος με το άγχος του ενόχου που βλέπει τον αστυνομικό να πλησιάζει στην κρυψώνα των κλοπιμαίων. Μια ζωή απάτη, οι «ξύπνιοι’ Έλληνες-και ξαφνικά βρίσκονται μπροστά σ΄ έναν πραγματικά βαθιά έξυπνο, που βλέπει μέσα τους σαν ‘χει στα μάτια του ακτίνες «Χ».Τρόμος, γιατί αυτός καταλαβαίνει, νιώθει, μετράει και μπορεί να αποδείξει την απάτη. Εξουδετερώστε τον!
Πέθανε έχοντας κοντά του την αγαπημένη του γάτα. Που τον ακολούθησε –από την στενοχώρια της- μετά λίγες μέρες…».
Λιμπερτάν, βλέπω ότι εξακολουθείς να επικαλείσαι προτεσταντικές ανθελληνικές κοπριές, τύπου Δήμου: "Η χώρα αυτή είναι βόθρος! Μια χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την Ευρώπη. Κι έχουμε το θράσος να τα βάζουμε με την τρόικα, τη Μέρκελ, τον Ράιχενμπαχ..." Ποιοι; Εμείς, που καμαρώνουμε ότι καταγόμαστε από τους αρχαίους Έλληνες, ενώ στην "πραγματικότητα" δεν είμαστε τίποτε περισσότερο από προϊόντα "τεκνοποιητικών μηχανημάτων", αφού "ο έρωτας των αρχαίων –είτε μας αρέσει είτε όχι– ήταν έρωτας ομοφυλοφιλικός ... Αυτός ήταν ο, κατά κύριο λόγο, έρωτας στην αρχαία Ελλάδα, ενώ η γυναίκα ήταν περισσότερο τεκνοποιητικόν μηχάνημα."
ΔιαγραφήΔιογένης
ΠΩΣ ΤΩΡΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΤΕΤΡΑΠΟΔΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΓΑΊ΄ΔΟΥΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΔΙΠΟΔΟΙ ΓΑ'Ι'ΔΑΡΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολαυστικός ο διάλογος μεταξύ Libertan και Διογένη (νους), που αποκαλύπτει αλήθειες. Όσο κιαν επιχειρείται ή πιο σωστά κιαν έχει γίνει συνήθεια η κάλυψη των σκουπιδιών με τον πιο εύκολο τρόπο, το χαλί, υπάρχουν μάτια που τα βλέπουν. Άλλωστε δεν είναι δύσκολο. Μια γλώσσα που τσακίζει κόκκαλα, όπως αυτή του Ροΐδη, πάντα φοβίζει τον παραβάτη. Και από τέτοιους, δόξα τω Θεώ, έχουμε άφθονους. Πάντως το άρθρο του Δημήτρη Μεκάση έδωσε την ευκαιρία να διαβάσουμε ενδιαφέρουσες απόψεις, όπως αυτές των δύο συνομιλητών που προανέφερα και απέδειξε πως η Φλώρινα διαθέτει ανθρώπους του πνεύματος , αλλά και της αδιαμφισβήτητης λαϊκής θυμοσοφίας. Αγαπητέ, ενδεχομένως και αγαπητή - αδιευκρίνιστο παραμένει το φύλο - Libertan είναι προίκα ζωής το να κτάγεται κανείς από χωριό, χωρίς αυτό να αποτελεί αιχμή κατά των αστικής καταγωγής συμπατριωτών μας. Επιπλέον πρέπει να υπογραμμισθεί πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τέτοιους διαλόγους καθίστανται βήμα συναισθηματικής πληρότητας και παράδειγμα ήθους για όσους βγάζουν, σ' αυτά, τα εσώψυχά τους, επηρεασμένοι από τη βαθειά κρίση της κοινωνίας μας. Σπύρος Παπουτσής
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γεγονός κ. Παπουτσή, ότι καταβάλετε συστηματικά προσπάθεια, ώστε να εμπλακούμε όλοι οι συνσχολιαστές σε ένα γόνιμο και υψηλότερου επιπέδου διάλογο σας τιμά ιδιαίτερα και για αυτό θέλω να σας συγχαρώ ξεχωριστά. Η «κόντρα» που φαίνεται να έχει δημιουργηθεί με το Διογένη δεν είναι τίποτα περισσότερο –από τη συνέχεια αν μου επιτρέπετε- της «κόντρας» μεταξύ των ορθολογιστών και των αντί-ορθολογιστών. Οι ρίζες των απόψεων των δυο αυτών ομάδων ξεκινούν από την αρχαιότητα (αρχαία ελληνική σκέψη) και φτάνουν μέχρι τις μέρες μας, σε διάφορες παραλλαγές. Από τη μια οι δογματικοί (Ίωνες, Ελεάτες, Πλάτωνας, Αριστοτέλης) και από την άλλη οι Σκεπτικοί (Ξενοφάνης, Σοφιστές, Πύρωνας κ.α).Δάσκαλοι του διαφωτισμού και Εκκλησία. Εκσυγχρονιστές (Τρικούπης) και λαϊκιστές (Δεληγιάννης) Ευρωπαϊστές και Ελληνοκεντρικοί. Κάπου στο 1877 και η μεγάλη κόντρα Ε. Ροΐδη με Άγγελο Βλάχο. Με τους εκσυγχρονιστές ο Ροΐδης.
ΔιαγραφήΔε γνωρίζω κατά πόσο η αστική καταγωγή είναι και το «σήμα κατατεθέν», για ύπαρξη και αστικής τάξης. Πιστεύω πως στην Ελλάδα δεν υπήρξε αυθεντική αστική τάξη –πόσο δε μάλλον στην πόλη μας- για το γεγονός ότι δεν δόθηκε τόνος ορθής συμπεριφοράς στους πολίτες της κοινωνίας. Για να γίνω λίγο πιο κατανοητός η αστική τάξη είναι μορφωμένη, είναι κοσμοπολίτικη, έχει υποδειγματική συμπεριφορά, διαμορφώνει ηθικές αξίες, σμιλεύει το χαρακτήρα ενός λαού με αντίστοιχη στάση ζωής. Την απουσία της τη ζήσαμε τα Θεοφάνια. Υπήρξε αστική τάξη να διδάξει υποδειγματική συμπεριφορά στους «απολίτιστους ρομά»; Όχι βέβαια, παρά μια φτηνή πονηριά επαρχιωτισμού, ότι δήθεν θιχθήκαμε. Γράφοντας όλα αυτά ο νους μου κολλάει στον Μπουτάρη, τον οποίο με βάση τα παραπάνω θεωρώ αληθινό αστό. Άνθρωπο του σαλονιού αλλά και του λιμανιού. Άνθρωπο απλό με σεβασμό στο συνάνθρωπο του.
Για να έρθω στο στοχαστή και πάντα επίκαιρο Νίκο Δήμου παραθέτω το σατιρικό κείμενό του: «Ο απότομα αστικοποιηθείς βλάχος είναι το πιο λυπηρό ζώο στην Ελλάδα. Η ζωή του έχει τελείως εκφυλισθεί. Έχασε όλο του το παραδοσιακό πατριαρχικό πλαίσιο –χωρίς να αποκτήσει τίποτα στη θέση του. Ούτε είχε η ελληνική αστική τάξη σημαντική παράδοση, να του την προσφέρει-αλλά κι αν είχε, δεν ήταν δυνατόν μερικές χιλιάδες αστοί να αφομοιώσουν μερικά εκατομμύρια βλάχους, σε μια γενιά».
Κλείνοντας –για να απαντήσω πιο κάτω και στο Διογένη- πιστεύω πως κάποιοι επώνυμοι αξιοποίησαν αρνητικά τη θέση τους, (μίζες, υπεξαιρέσεις κ.α) καταφέρνοντας δυνατό χτύπημα στον ιστό της κοινωνίας. Έτσι βλέπουμε τους συμπολίτες μας αδύναμους να σκεφτούν έστω και ελάχιστα λογικά και να παρασέρνονται από τις σειρήνες που θα τους ξαναγυρίσουν πίσω στην ανέμελη ζωή ή τις σειρήνες που τους υπόσχονται την ευτυχία από την επέλαση του Γ΄ Ράιχ.
Η ύπαρξη της αστικής τάξης τουλάχιστον θα μας είχε σώσει από πιο πάνω μπελάδες.
Κατ’ αρχάς νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη από τον κύριο Μεκάση, ο οποίος, με πολύ όμορφο τρόπο και με ένα θέμα πρωτότυπο, μας ταξίδεψε σε παλαιότερες εποχές, παρουσιάζοντάς μας λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία. Όμως με το σχόλιό μου ίσως φάνηκε ότι τον περιφρόνησα. Δεν είναι αυτό. Απλώς, συγχύστηκα με την αναφορά στον Νίκο Δήμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή το σχόλιο του κυρίου Παπουτσή, θα σας παρακαλούσα να διαβάσετε με προσοχή όσα γράφονται στον υπερσύνδεσμο που ακολουθεί. Όποιος θέλει διαβάζει, κρίνει και βγάζει τα συμπεράσματά του...
Κύριε διαχειριστά, ζητώ συγγνώμη –και από εσάς– και την κατανόησή σας.
Ευχαριστώ, Διογένης
http://neaflorina.blogspot.gr/2013/12/blog-post_9104.html
Ως τρίτος και με - υποτίθεται - ψύχραιμη ματιά δεν θεώρησα κόντρα ή "κόντρα" το διάλογο μεταξύ του Libertan και του Διογένη, αλλά μια συναρπαστική ανταλλαγή απόψεων, γι' αυτό και τον χαρακτήρισα απολαυστικό. Επομένως και ο δυο σας μην αισθάνεσθε πως προκαλείτε τους αναγνώστες. Αντίθετα τους δίνετε την ευκαιρία να ακούσουν απόψεις διαφορετικές και ενδιαφέρουσες, που βαθύτερα αν κάποιος επιχειρήσει να τις εκτιμήσει, θα διαπιστώσει πως έχουν κοινή αφετηρία. Τα υπόλοιπα, που μπορεί να θεωρηθούν ως διαφωνίες, είναι ζητήματα προσωπικής κοσμοθεωρίας. Και ύστερα, μια και αρέσκεστε και σε αναφορρές προσώπων, προκειμένου να ενισχύσετε τα επιχειρήματά σας, ας μου επιτραπεί και σε μένα η επίκληση κάποιων χαρακτηριστικών φράσεων, που αποτελούν αξιώματα και κανόνες για τα όρια του διαλόγου.1. Ο Μαρσέλ Προυστ έχει πει:" Όποιος έχει τρόπους, μπορεί να συμπεριφέρεται όπως θέλει και όποιος έχει τον τρόπο του με τις λέξεις, μπορεί να πει ό,τι θέλει." 2. Και ο Όσκαρ Ουάϊλτ: "Κανείς δεν δυσφημίστηκε με λόγια, εκτός κιαν ήταν τα δικά του". Ο αγαπητός Διογένης, παρότι αυτόκλητα και αυθαίρετα παρεμβαίνω, ας μην ανησυχεί για τις διαθέσεις του Δημήτρη Μεκάση, διότι και το σχόλιό του δεν θίγει πρόσωπα, αλλά και ο Δημήτρης έχει απεριόριστες ικανότητες και πείρα από αντιπαραθέσεις, ώστε να βγάζει σωστά συμπεράσματα. Τέλος αγαπητέ Libertan, μου έδωσες μεγάλη χαρά και τιμή μαζί, που διείδες και εκτίμησες σωστά την αστήρευτή μου προσπάθεια για διάλογο πολιτισμένο και σοβαρού επιπέδου. Είναι ένα προσωπικό μου πάθος για σεβασμό στην ελληνική μας γλώσσα, η οποία αποτελεί πολιτισμικό μας στοιχείο, αλλά και σε μια συμπεριφορά με ήθος, το οποίο στις μέρες μας πλήττεται βάναυσα. Πρέπει να υπογραμμίσω, ώστε να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις μια και όλοι μας έχουμε προσβληθεί από υπόνοιες και καχυποψίες, πως εγώ δεν έχω ενδυθεί τον μανδύα κάποιας σοβαρής προσωπικότητας. Είμαι καθημερινός άνθρωπος του καφενείου, της αγοράς, ακόμη και του γηπέδου. Όλα, όμως, μπορεί να συνυπάρχουν και αυτό το θεωρώ μια υγιή στάση για κάθε πολίτη. Διότι, πολλοί παριστάνουν τους απελευθερωμένους, χωρίς να γνωρίζουν ούτε τον όρο, αλλά και ούτε τα στοιχεία εκείνα, τα οποία σε καθιστούν απελευθερωμένο. Σπύρος Παπουτσής Υ. Γ. Μακάρι οι αναγνώστες να ανεχθούν το ... μονοπώλειο των τριών μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞανά τα λέμε κ. Παπουτσή. Οι εργασίες του χωριού, που σου φέρνουν και μια σχετική κούραση και το γεγονός ότι μοιράζεσαι το Η/Υ με άλλα μέλη του σπιτιού, καμιά φορά καθιστούν την πρόσβαση στο διαδίκτυο δύσκολη να μη πω και απαγορευτική. Εν πάση περιπτώσει η τελευταία σας κουβέντα περί «απελευθέρωσης» μου «δίνει πάσα» να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας. Δε γνωρίζω για εσάς τι σημαίνει «απελευθέρωση», για μένα πάντως όχι την «απελευθέρωση» από την τρόικα ή το ΝΔΤ ή την κακιά Μέρκελ που φαντάζεται η πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Τους βλέπω απεναντίας ως φίλους, συμμάχους ή τέλος πάντων ως συν -ανθρώπους μας που μας έτειναν χέρι στήριξης και δεν μας άφησαν στη τύχη μας να πέσουμε στον γκρεμό. Το ότι απεναντίας θέλουμε να πάμε στις -κακές μέχρι πριν από λίγα χρόνια – αγορές με εκπλήσσει και μου φέρνει γέλιο. Πως είναι δυνατό να δανείζεσαι με 1% επιτόκιο από την Τρόικα και να θεωρείς επιτυχία ότι θα βγεις στις αγορές με επιτόκιο 8%. Τι παραλογισμός και αυτός;
ΔιαγραφήΕπειδή δεν υπάρχει εχθρός στη οικογένεια της Ευρώπης, δεν ομιλώ για τη γνωστή «απελευθέρωση» που μας έμαθαν στα σχολεία. Επομένως προεκτείνω την σκέψη μου σε κάτι πιο γενικό, από το οποίο ενδεχομένως θα ζητούσα να απελευθερωθώ. Σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να είναι η παράδοση ή τα πάθη του εαυτού μου. Πιστεύω ότι από τα δυο αυτά είναι δύσκολο κάποιος να απελευθερωθεί και να δηλώσει απελευθερωμένος ή ελεύθερος. Τώρα ήρθα και στην υπόστασή μου: Libertan παραλλαγή του Liberty ελευθερία. Αυτό είναι το υψηλότερο ιδανικό για το οποίο πρέπει κάποιος να μοχθεί και να αγωνίζεται. ¨Όλα τα άλλα δικαιοσύνη, ισότητα έπονται. Η ελευθερία πάντα μπροστά. Επανέρχομαι στο θέμα. Η παράδοση κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους σε ανορθολογικές καταστάσεις. Έτσι η μουσουλμανική παράδοση θέλει τις γυναίκες τυλιγμένες στην μπούρκα σε θερμοκρασίες 40 βαθμούς και πάνω. Τι μαρτύριο και αυτό. Το ότι κάποιες πετάνε την μπούρκα, εμείς αυτές που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την παράδοση τις λέμε «απελευθερωμένες γυναίκες». Βέβαια κάτι αντίστοιχο συνέβαινε ή συμβαίνει και με τη δική μας παράδοση. Να μην κοινωνούνε οι γυναίκες που έχουνε περίοδο, ή να μην πάνε με παντελόνια στη εκκλησία. Το ότι κάποιες το τολμούν λέμε ότι είναι απελευθερωμένες. Δυστυχώς η παράδοση εμφανίζεται περισσότερο δεσμευτική για τις γυναίκες.
Η ελευθερία ή «απελευθέρωση» από το πάθος είναι εξίσου σημαντική. Το ότι ο τρελός του χωριού νομίζει ότι είναι ο Θεός δεν σημαίνει ότι είναι ελεύθερος, γιατί άφησε το πάθος της μεγαλομανίας του να επιβληθεί στο λογικό του. Ή το ότι ο ζηλόφθονος σύζυγος υποψιάζεται χωρίς να έχει αποδείξεις τη γυναίκα του ότι τον απατά, άφησε το πάθος του να υποδουλώσει τη σκέψη του. Οι μισοί συμπολίτες μας 33% επίσημα δηλώνει ότι μας ψεκάζουν και ένα μεγάλο ποσοστό ότι ενδεχομένως να συμβαίνει αυτό, που σημαίνει ότι παραδοθήκανε στην φαντασιοπληξία τους. Να μην αναφέρω και τις υποψίες μας για συνωμότες –που είσαι Διογένη να μας πεις και ονόματα- που σημαίνει ότι το πάθος της συνομωσιολογίας μας υποδουλώνει τη λογική μας.
Συνοψίζοντας ο «απελευθερωμένος» ξέρει πώς να σταθεί στην κοινωνία, Ξέρει πώς για να ελέγχει το περιβάλλον του πρέπει να το καταλαβαίνει, και πως η ψευδαίσθηση της δύναμης που προσφέρουν οι μύθοι δεν είναι καλύτερη από την οίηση ενός μέθυσου καυχησιάρη. Του χρειάζεται ανεξαρτησία από τους συνανθρώπους του, από τις δικές του προλήψεις – μια δύσκολη αυτοπειθαρχία. Και πρέπει να ατενίζει τον κόσμο που θέλει να καταλάβει με καθαρό μάτι, που θα του επιτρέπει να τον δει χωρίς παραμορφώσεις.
Κύριε Παπουτσή ο απελευθερωμένος άνθρωπος όπως τον περιέγραψα πιστεύουμε ότι είναι ένα επιθυμητό μέλος της κοινωνίας μας ή ότι αποτελεί απειλή για ότι θεωρούμε παραδοσιακό (ελληνοχριαστιανικός πολιτισμός) ή θεωρούμε ιερό (πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία) ;
Είσαι απίστευτος! Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Που θα το είχα κάνει προ πολλού, έλα όμως που σε διαβάζουν κι άλλοι...
ΔιαγραφήΞέρεις τι μου θυμίζεις; Τους "μέντορές" σου, οι οποίοι δεν έχουν αλλάξει και πολύ...
http://olympiada.files.wordpress.com/2012/01/ceb2ceb7cebcceb1-cf84ceb1ceb3cebcceb1cf84ceb1-ceb1cf83cf86ceb1cebbceb5ceb9ceb1cf83.jpg
http://olympiada.files.wordpress.com/2011/02/ceb1ceb8ceb7cebdceb1cf8acebaceb1-cebdceb5ceb1.jpg
http://1.bp.blogspot.com/-7GXWdcRFwIk/TfaUrJ5LvYI/AAAAAAAABhw/Ig9YJsQXEV8/s1600/Untitled.jpg
Και δεν χρειάζεται να με "δικαιολογείς" με τον πολιτισμένο, ευγενικό, αστικό τρόπο σου (παρ ό,τι χωρικός).
Καληνύχτα, λιμπερτάν, όνειρα γλυκά και –προπαντός– απονήρευτα... (Θεωρώντας ότι δεν είσαι πονηρός...)
Για τους υπόλοιπους, που δεν τα ξέρουν όλα...
Ας μου εξηγήσει κάποιος, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά που παρουσιάζονται στα βίντεο που ακολουθούν.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=k7tV8GpSGsU
http://psekasmata.blogspot.gr/2013/06/blog-post_14.html
http://notrailscontrailschemtrails.blogspot.gr/
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Af_y2LVDvuk
http://www.youtube.com/watch?v=mzc60zl70Gk
Κατασκευασμένα είναι αυτά τα βίντεο; Εγώ λέω ότι είναι κατασκευασμένα. Και αυτά είναι κατασκευασμένα;
http://aeropsekasmostripolisarcadias.blogspot.gr/2013/02/200.html
Και κάποιες άλλες χιλιάδες βίντεο και φωτογραφίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο, όλα "μούφες" είναι;
Αυτό, πάλι, τι είναι;
http://www.youtube.com/watch?v=f_Cqt2sPWmQ
Το βρήκα! Μοντάζ!...
Τώρα, για ποιον λόγο πραγματοποιούνται οι αεροψεκασμοί είναι άλλο θέμα. Πάντως, απειροελάχιστες είναι οι πιθανότητες να πραγματοποιούνται μόνο για λόγους Γεωμηχανικής. Η εξήγηση της Γεωμηχανικής διαδόθηκε ευρέως τα τελευταία χρόνια για τη συγκάλυψη των άλλων λόγων. Ποιοι μπορεί να αυτοί οι λόγοι; Στο διαδίκτυο είστε, γράφετε "αεροψεκασμοί" και "chemtrails", διαβάζετε, κρίνετε, τα συνδυάζετε και με τα υπόλοιπα περίεργα που συμβαίνουν στον πλανήτη και βγάζετε τα συμπεράσματά σας.
Διογένης
Λιμπερτάν, αυτός είναι ο υψηλού επιπέδου διάλογος; Σύνελθε!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, εσύ έχεις κάθε δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεσαι και να κατατάσσεσαι όπου θέλεις. Εγώ δεν κατατάσσομαι –και δεν θέλω να καταταχθώ– σε καμία ομάδα. Εκπροσωπώ τον εαυτό μου και μόνον αυτόν, ανήκω μόνο σε αυτόν και στον Θεό. Κατάλαβες;
Λες "η αστική τάξη είναι μορφωμένη, είναι κοσμοπολίτικη, έχει υποδειγματική συμπεριφορά, διαμορφώνει ηθικές αξίες, σμιλεύει το χαρακτήρα ενός λαού με αντίστοιχη στάση ζωής." Ακριβώς αυτά, λιμπερτάν, είναι που μας έχουν καταστρέψει! Είναι μορφωμένη για να κάνει τι; Να απαιτεί ανταμοιβή για την μόρφωσή της; Ποια μόρφωση; Τη μόρφωση του ψυχολόγου και κοινωνιολόγου παπαρολόγου; Τη μόρφωση του γιατρού ή του μηχανικού, που νομίζει ότι επειδή –στην κυριολεξία, αλλά στην ουσία χωρίς ιδιαίτερο λόγο– βασανίστηκε, έχει το δικαίωμα να πίνει το αίμα αυτών που έχουν την ανάγκη του; Μπορεί έτσι να νομίζουν κάποιοι, αλλά πάντα ξεχνούν, οι άθλιοι, να μας πουν πώς θα αποκτούσαν τις ιδιότητές τους αν δεν υπήρχαν λ.χ. οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι. Η αστική τάξη, λες, είναι κοσμοπολίτικη. Κοσμοπολίτικη σαν τον θλιβερό ΓΑΠ; Έχει υποδειγματική συμπεριφορά. Υποδειγματική σαν αυτήν του χαμερπούς Σαμαρά ή του ξετσίπωτου Βαρδινογιάννη; Διαμορφώνει ηθικές αξίες, σμιλεύει το χαρακτήρα ενός λαού με αντίστοιχη στάση ζωής. Όπως κάνουν οι ελεεινοί αστοί του MEGA, του ΔΟΛ και οι λοιποί δοσίλογοι προπαγανδιστές και διαφθορείς των συνειδήσεων;
Λιμπερτάν, αν δεν κάνω λάθος, κι άλλη φορά έχεις προβάλει τον Μπουτάρη σαν πρότυπο αστού. Δίκιο έχεις. Γνήσιος σιχαμερός αστός είναι ο Μπουτάρης. Κι επιμένεις με τον γλοιώδη αστό Δήμου! "Ούτε είχε η ελληνική αστική τάξη σημαντική παράδοση, να του την προσφέρει." Τι να προσφέρουν τα σιχάματα, που νόμισαν ότι, επειδή μιμήθηκαν τους τραγικούς γάλλους μεγαλοαστούς, κάτι έκαναν;
Και είπαμε, φτύσε επιτέλους την καραμέλα με τους Ναζί! Διάβασε, μήπως και ξεστραβωθείς: Κινδυνεύουμε από τους «ναζί»;
http://redskywarning.blogspot.gr/2014/01/blog-post_8924.html
Διογένης