Το μονοπάτι της ψυχής

Γράφει η Φοίβη

Μέσα στον καθημερινό αγώνα του, ο άνθρωπος ελπίζει να βρει φώτιση και κάποιο είδος ανακούφισης. Ο Γιούγκ δίδασκε ότι αυτά τα δυο, η anima και το animus, έχουν έρθει εις γάμου κοινωνία, αποτελούν μια θεϊκή ένωση,
τον Ιερό Γάμο. Όμως αυτός ο γάμος δεν μπορεί εύκολα να πραγματοποιηθεί. Το πνεύμα έχει την τάση να απομακρύνεται στις δικές του φιλοδοξίες και απάτητες κορφές ενώ η ψυχή σκαλώνει σε σχέσεις που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, σε μονομερείς ενασχολήσεις. Για να γίνει ο γάμος, θα πρέπει το ένα να εκτιμάει το άλλο και να επηρεάζεται από αυτό. Η κίνηση προς αυτή την ένωση είναι κάτι για το οποίο ο άνθρωπος θα πρέπει να προσπαθήσει, να εργαστεί και να ταξιδέψει διασχίζοντας και εξερευνώντας τα πολλά μονοπάτια της ψυχής

 ...«Και αυτό είναι καλά.

Η κρυμμένη πηγή της καρδιάς σας πρέπει να υψωθεί και να τρέξει κελαρίζοντας στη θάλασσα.

Και ο θησαυρός του απείρου βάθους σας θα ήθελε να αποκαλυφθεί στα μάτια σας.

Αλλά ας μην υπάρχει ζυγαριά για να ζυγίσετε τον άγνωστο θησαυρό σας.

Και μην ερευνάτε τα βάθη της γνώσης σας με ραβδί η πετονιά.

Γιατί ο εαυτός σας είναι μια θάλασσα απέραντη και απροσμέτρητη.»...

                                                         Χαλίλ Γκιμπράν

 Ποιοι είστε? Πως θα περιγράφατε τον εαυτό σας? Για να απαντήσετε σ’αυτά τα δυο ερωτήματα, το πιο πιθανό είναι να αναφερθείτε στην προσωπική σας ιστορία, σ’ένα παρελθόν που έχετε ζήσει με το οποίο όμως είστε αναμφίβολα δεμένοι και από το οποίο θεωρείτε δύσκολο να ξεφύγετε. Ποιές είναι οι αυτοπεριγραφές σας?

Ένας άνθρωπος μπορεί να θεραπεύσει οτιδήποτε από το παρελθόν του εάν έχει την ικανότητα να «παρατηρήσει τον εαυτό του». Η αυτοπαρατήρηση επιτρέπει σ’έναν άνθρωπο να δει όλα αυτά που τον κρατούν κολλημένο στον ‘κυλιόμενο διάδρομο’ του κόσμου: ξεπερασμένες σκέψεις, αισθήματα ενοχής, προκαταλήψεις, αρνητικά συναισθήματα, καταστροφικές προφητείες...Αλλά,

                  

Μόνο ένα φάντασμα κυλιέται στη λάσπη του παρελθόντος του

ερμηνεύοντας τον εαυτό του με αυτοπεριγραφές,

που βασίζονται σε μια περασμένη ζωή.

Είστε αυτό που διαλέξατε να είστε σήμερα

κι όχι αυτό που είχατε διαλέξει άλλοτε.

Ίσως να μην είναι και τόσο σωστό να μιλάμε για το μονοπάτι της ψυχής. Πρόκειται περισσότερο για ένα μαίανδρο, για μια περιπάνηση. Το μονοπάτι της ψυχής είναι χαραγμένο από νευρωτικές τάσεις αλλά και από υψηλά ιδανικά, από άγνοια αλλά και από γνώση, από την καθημερινή ζωή με σάρκα και οστά αλλά και από υψηλά επίπεδα συνειδητότητας.

 ...«Και μη λέτε, «Βρήκα την αλήθεια», αλλά «Βρήκα μια αλήθεια».

Μη λέτε, «Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής». Λέτε μάλλον, «Συνάντησα την ψυχή να βαδίζει στο μονοπάτι μου».

Γιατί η ψυχή βαδίζει σε όλα τα μονοπάτια.

Η ψυχή δε βαδίζει σε γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι.

Η ψυχή ξεδιπλώνεται σαν ένας λωτός με αμέτρητα πέταλα.

                                                     Χαλίλ Γκιμπράν

Προς το τέλος του έργου του: «Αναμνήσεις, όνειρα και σκέψεις» ο Γιούγκ γράφει: «Η πρόκληση απευθύνεται στον άνθρωπο ως όλον κι εκείνος μπαίνει στη μάχη με όλο του το είναι. Μόνο τότε μπορεί να ολοκληρωθεί και μόνο τότε μπορεί να γεννηθεί ο Θεός». Όπως έχομε ξαναπεί η ύστατη ένωση του πνεύματος και της ψυχής, -animus και anima, – είναι το πάντρεμα του ουρανού και της γης, των υψηλότερων ιδανικών και φιλοδοξιών με τις ταπεινότερες παθολογίες και παράπονα.