Ευρωεκλογές, τα συμπεράσματα της Κάλπης

Γράφει ο Βασίλης Τζώτζης

Με ποιο κριτήριο κρίνουμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα;

Οι εκλογές καταγράφουν τις απαντήσεις που δίνει ο ελληνικός λαός σε επιτακτικά ερωτήματα που κρίνουν ,ως ένα βαθμό, τη γενική πορεία της χώρας.

Ένα αποτέλεσμα αποτιμάται με το κριτήριο αν μπορεί να αποτελέσει τη βάση, το εφαλτήριο για κλιμάκωση της αναμέτρησης των παραγωγών του πλούτου με όσους καρπώνονται τα αποτελέσματα της εργασίας τους, των «κάτω» με τους «πάνω». 

Είναι προφανές ότι το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών της 25^ης Μαΐου ΔΕΝ είναι ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Καταγράφει τάσεις της ελληνικής κοινωνίας, δείχνει την κίνηση υπαρκτών δυνάμεων μαζί με τα «πολιτικά όρια» αυτών των δυναμικών.

Βασικές παρατηρήσεις, μακριά από προσθαφαιρέσεις ποσοστών:

Οι εκλογικοί συσχετισμοί δείχνουν τη θετική τοποθέτηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού να ζήσει καλύτερα, να μπει ένα φρένο -ένα οποιοδήποτε φρένο- στην επελαύνουσα βαρβαρότητα των Μνημονίων.

Σε αντιπαράθεση με τα «θέλω» οι αυταπάτες, ότι τα παραπάνω μπορούν να υλοποιηθούν (σε οποιονδήποτε βαθμό) χωρίς τη σύγκρουση με τις γενεσιουργές τους αιτίες. Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει την ξεκάθαρη επιλογή περί «μη σύγκρουσης» του ελληνικού λαού με την Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. - ΝΑΤΟ και τους υπόλοιπους υπερεθνικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με την οικονομική εξουσία των πολυεθνικών.

Οι μεγάλοι αγώνες που αναπτύχθηκαν το δίχρονο των καταιγιστικών μέτρων 2010 - 12 έφεραν τεράστιες αλλαγές στους εκλογικούς συσχετισμούς, γενικότεροι ιστορικοί παράγοντες καθόρισαν το εύρος της αλλαγής των πραγματικών πολιτικών συσχετισμών.

Εξηγούμαι, οι πραγματικοί συσχετισμοί αποτυπώνουν το κομμάτι του ελληνικού λαού το οποίο προσεγγίζει το πρόβλημα της χώρας στη βάση του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Το κομμάτι του ελληνικού λαού που υιοθετεί απαντήσεις περί ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ του ΧΡΕΟΥΣ και όχι παζαρέματος με ποιο μίγμα πολιτικής θα το αποπληρώσουμε, η απάντηση ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ για το ΕΥΡΩ και όχι «το ΕΥΡΩ αποτελεί το ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ της ΧΩΡΑΣ», η αναμέτρηση με την Ε.Ε. - Ε.Κ.Τ. - ΝΑΤΟ και όχι τα παλιά & νέα «ανήκομεν εις την δύσιν», η προώθηση του οράματος για μια διαφορετική οργάνωση ολόκληρης της κοινωνίας μακριά από τον καπιταλιστικό μονόδρομο και τις προφορικές εξετάσεις στο ΣΕΒ τρεις μέρες μετά τις κάλπες.

Συντηρητικοποίηση. Η βασική πολιτική τάση σήμερα

Η πρόσθεση ως μαθηματική πράξη έχει μια ιδιαιτερότητα, απαγορεύει την άθροιση ανόμοιων αντικειμένων, οδηγώντας αναγκαστικά τις αθροίσεις σε απάντηση πολιτικών ερωτημάτων. Π.χ. με βάση το αποτέλεσμα το 93% του ελληνικού λαού ψηφίζει κόμματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υιοθετούν τη θέση ΥΠΕΡ της Ε.Ε.. Σε αυτή όμως την πράξη αθροίσαμε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ με αυτό της Χρυσής Αυγής.

Όπως όμως και αν αναγνώσει κανείς το εκλογικό αποτέλεσμα ΔΕΝ μπορεί να μην σταθεί στα παρακάτω:

• Το άθροισμα των κομμάτων της Δικομματικής Κυβέρνησης παραμένει ισχυρό, παρόλη τη φθορά που υφίσταται. Είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν λαϊκά στρώματα που στηρίζουν Ν.Δ. & Πα.Σο.Κ. με ανοιχτό ιδεολογικό κριτήριο (π.χ. «είναι δεξιός τι να ψηφίσω») την ώρα που χάνουν χιλιάδες ΕΥΡΩ από την πολιτική τους. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει να μελετηθεί η στήριξη στο Πα.Σο.Κ. ως εξακολουθητική «υποχρέωση» για τα μαζικά φαινόμενα διαφθοράς - εξαγοράς με τα οποία χρόνια δηλητηρίαζε τις συνειδήσεις όσων το στήριζαν.
• Η φυσιολογική δυσκολία να σταθεί πολιτικά ο χώρος που ονομάζεται ΚΕΝΤΡΟ. Σε μια περίοδο κατά την οποία η κοινωνία πολώνεται, χιλιάδες άνθρωποι χάνουν την ικανότητά τους να συντηρούνται από τις μικροϊδιοκτησίες τους, μαζική ανεργία κτλ απαντήσεις ίσων αποστάσεων στην κυριολεξία «χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους». Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της ΔΗΜΑΡ.
• Τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής αποδεικνύουν πως το ναζιστικό δηλητήριο ΔΕΝ αντιμετωπίζεται με δικαστικά - γραφειοκρατικά μέτρα. Όσο το εργατικό - λαϊκό κίνημα ΔΕΝ ανασυγκροτείται χιλιάδες άνθρωποι οδηγούνται σε αρρωστημένες εκδηλώσεις της διαμαρτυρίας τους.

Φυσικά όσοι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή ΔΕΝ είναι ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΔΕΝ έχουν όμως ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ να ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΔΗΛΩΜΕΝΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ - ΦΑΣΙΣΤΕΣ, με ότι και αν αυτό μπορεί να σημαίνει.

Αυτός ο μετεωρισμός ΔΕΝ θα κρατήσει αιώνια. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής ή θα σηκωθούν να φύγουν ή θα μετατρέπονται σε θύλακες μεταφοράς του ναζιστικού - ρατσιστικού δηλητηρίου σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Η πολιτική αντιμετώπισή τους σχηματικά περιγράφεται  από την άποψη περί «χαμένων (ταξικά) αδερφών».

Πρέπει να αναλυθεί και να αξιολογηθεί η ιδεοληψία ότι «Η Χρυσή Αυγή θα τους δείξει, θα τους δείρει για να βάλλουν μυαλό για αυτά που κάνουν κτλ». Την ώρα που επιλέγεται μια ακραία αντιδραστική δύναμη για εξτρεμισμούςαναπαράγεται Ο ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΜΟΣ και η ατομική απραξία. ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΓΩ Ο ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ, φυσικά αυτός ο ψηφοφόρος τόσα χρόνια στήριζε τα κόμματα που «μας έφτασαν ως εδώ», πολύ περισσότερο που αντί να κοιταχθεί αυτοκριτικά στο καθρέφτη, ρίχνει το δήθεν αντισυστημικό χαρτί των Ναζιστών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η «άνοδος της Αριστεράς»

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλεγεί από τον ελληνικό λαό ως η επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Συμπληρωματικά σε όσα ειπώθηκαν παραπάνω σχολιάζουμε:

• Στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί ανοιχτά απόψεις περί κοινών συμφερόντων εργατών - βιομηχάνων όπως στη συνέλευση του ΣΕΒ, δηλώνει πίστη στο ΕΥΡΩ - Ε.Ε. και «ανήκομεν εις την δύσιν» καλπάζοντας προς την Κυβερνητική εξουσία θα μετατρέπεται στην «αριστερή πτέρυγα» της συντηρητικοποίησης που συντελείται. Σε μια αυστηρά στριμωγμένη επιλογή «εντός των τειχών».
• Καθένας πρέπει να σκεφτεί πόσο πίσω έχει πάει το λαϊκό κίνημα η αναμονή για την επικείμενη αριστερή κυβέρνηση. Ο ελληνικός λαός περιμένει στους τηλεοπτικούς δέκτες το πότε θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να ρίξει την παραπαίουσα Κυβέρνηση, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ την πρόσφατη εμπειρία του γκρεμίσματος της Κυβέρνησης Παπανδρέου το 2011 με τις τεράστιες απεργίες και λαϊκές εκδηλώσεις. Ο τρόπος με τον οποίο θα αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ θα βαρύνει εξαιρετικά στην ικανότητα του λαού να πάρει οτιδήποτε πίσω από όσα έχασε τα τελευταία χρόνια της Μνημονιακής θύελλας.
• Συμπολίτες μας για πρώτη φορά ψηφίζουν Αριστερά (ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ) και αυτό «κέντρισε» και το προεκλογικό σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς ΔΕΝ μπορεί να αδιαφορήσει για τις τεράστιες διεργασίες συνείδησης που έχουν συντελεστεί σε χιλιάδες ψηφοφόρους, ώστε τελικά να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με τον παλιό δικομματισμό και να ψηφίσουν κάτι που πριν την κρίση ΔΕΝ θα μπορούσαν να το διανοηθούν. Υπάρχει όμως η αρνητική (έως τραγική) εμπειρία του Πα.Σο.Κ. της δεκαετίας του ΄80, όπου με πολύ ριζοσπαστικότερα αιτήματα από το σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΞΕΠΟΥΛΗΘΗΚΕ το ίδιο αλλά ενσωμάτωσε επί χρόνια αγωνιστές εκμαυλίζοντας συνειδήσεις και επιβάλλοντας συμπεριφορές. Επιτακτική ανάγκη να βαθύνει η αλλαγή εκλογικής επιλογής με διαφορετική τοποθέτηση στις στρατηγικές επιλογές για την πορεία της χώρας.
•  Όποιος λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ θα λάβει εντολή ΔΕΝ βλέπει πέρα από τη μύτη του. Είναι κορυφαίο ζήτημα όμως αν θα λάβει «λευκή επιταγή» με το λαό ανοργάνωτο να περιμένει σωτήρες ή αν θα υπάρξει αγωνιστική ανάταση που σήμερα έχει πολιτικό όριο μια αριστερή κυβέρνηση, δημιουργώντας προϋποθέσεις για πολλά περισσότερα αύριο. Είναι κορυφαίο ζήτημα αν θα λεηλατηθεί πολιτικά η αριστερά που υιοθετεί απόψεις αναμέτρησης με τις αιτίες όσων βιώνουμε ή αν θα περιθωριοποιηθεί για να επελάσει ένας κυβερνητισμός που αύριο θα επιχειρήσει να επιβάλει «κοινωνικό σιωπητήριο» για να μην επιστρέψουν οι Μνημονιακοί. 

Κλείνοντας

Η ζωή και το μέλλον είναι μπροστά μας, στο χέρι μας είναι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων για να βάλλουμε και εμείς το δικό μας λιθαράκι στο τεράστιο οικοδόμημα που μπορούμε και πρέπει να χτίσουμε, οικοδόμημα που φτάνει όπως έλεγε ο Μπελογιάννης στην απολογία του «στο μπόι των ανθρώπων».

Τζώτζης Βασίλης