Η ίδρυση ενός Μουσείου απαιτεί μεγάλες δαπάνες για την εύρεση
κατάλληλων χώρων και την συγκέντρωση αντικειμένων. Αντίθετα ένα Μουσείο
ψηφιακών φωτογραφιών συγκροτείται σε μια μικρή αίθουσα, όπου τοποθετείται ένας
ηλεκτρονικός υπολογιστής με μεγάλη οθόνη. Απλά είναι τα πράγματα και με πολύ
μεράκι και μηδενικό κόστος μπορεί να συγκεντρωθεί μεγάλος αριθμός παλιών και
νέων φωτογραφιών και να γίνει μια εξαιρετική συλλογή.
Πολλές είναι οι φωτογραφίες από την
οικογενειακή ζωή. Φωτογραφίες από
εκδηλώσεις θρησκευτικές, αθλητικές και πολιτιστικές. Υπάρχουν και οι ιστορικές
φωτογραφίες και οι πολιτικές. Χιλιάδες είναι οι φωτογραφίες από τις γειτονιές
και τα σπίτια τους. Οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες με τοπικά θέματα. Φωτογραφίες
από τα διάφορα επαγγέλματα και την αγροτική ζωή, και τόσα άλλα θέματα.
Το Μουσείο ψηφιακών φωτογραφιών που θα στεγάζεται σε μια αίθουσα με
καρέκλες θα μπορεί να δέχεται επισκέπτες, ιδιώτες ή σχολεία, που θα μπορούν να
βλέπουν στην οθόνη, ότι επιθυμούν. Πρόσωπα και γειτονιές, ιστορικές και
αθλητικές φωτογραφίες κλπ.
Όποιος θέλει, να μπορεί να φέρει τις οικογενειακές του φωτογραφίες, οι
οποίες θα σαρώνονται, και θα επιστρέφονται τα πρωτότυπα. Κάθε οικογένεια θα
έχει τις φωτογραφίες της με κάποια σχόλια, αποθηκευμένες στον υπολογιστή του
Μουσείου. Με την πάροδο του χρόνου, οι περισσότερες οικογένειες της πόλης θα
καταγραφούν, χωρίς κανένα κόστος και χωρίς να δεσμευτούν τα πρωτότυπα των
φωτογραφιών τους.
Υπάρχουν τόσες πολλές γαλλικές φωτογραφίες, αλλά και φωτογραφίες των
Φλωρινιωτών φωτογράφων, όπως του Νικολαΐδη, του Καλίντση, του Κοΐδη, του
Μανιώτη, του Γραζιώτη και άλλων. Γάλλοι και Έλληνες φωτογράφοι, φωτογράφισαν
την πόλη μας, από τις αρχές του 20ου αιώνα και μετά. Από αυτούς
γνωρίζουμε την παλιά πόλη, όλοι εμείς οι νεότεροι. Ακολουθούν όμως και άλλοι
πιο νέοι από εμάς. Μια σχολική τάξη, θα μπορούσε να κάνει κάποια μαθήματα στην
αίθουσα του Μουσείου, βλέποντας στην οθόνη τις φωτογραφίες των παλιών γειτονιών
και συγκρίνοντας τες με φωτογραφίες μεταγενέστερες και σύγχρονες.
Αλλά και οι γεροντότεροι θα ήθελαν να βλέπουν φωτογραφίες φίλων και
γνωστών από τα νιάτα τους. Το Μουσείο θα μπορούσε να γίνει τόπος συνάντησης και
συζητήσεων για αυτούς που έχουν πολλές αναμνήσεις στις περασμένες δεκαετίες.
Μια μικρή ομάδα εθελοντών, θα μπορούσε να συγκροτήσει το ψηφιακό
Μουσείο, στους χώρους κάποιου συλλόγου της πόλης. Όμως η συμμετοχή όλων είναι
απαραίτητη για να συγκεντρωθεί όσο γίνεται μεγαλύτερος αριθμός φωτογραφιών. Και
κάτι άλλο, που είναι βασικό. Ένα και μόνο ένα ψηφιακό Μουσείο στην πόλη. Αν
στην πόλη συσταθούν περισσότερα ψηφιακά Μουσεία, ο κατακερματισμός τής συλλογής
μειώνει την επιτυχία του. Επομένως στην πόλη ένας σύλλογος θα μπορούσε να έχει
στους χώρους του το Μουσείο, και οι άλλοι σύλλογοι να ενισχύουν αυτήν την
προσπάθεια.
Παλιές φωτογραφίες υπάρχουν και είναι πάρα πολλές. Όμως αυτές
καταστρέφονται, όταν περάσουν τα χρόνια, από συγγενείς των εικονιζόμενων, που
τις θεωρούν περιττές. Μεγάλες συλλογές φωτογράφων χάθηκαν. Μερικές από αυτές τις
φωτογραφίες σώθηκαν από κάποιους συλλέκτες. Και είναι βέβαιο ότι θα χαθούν
πολλές παλιές φωτογραφίες, αν δεν καταχωρηθούν στο ψηφιακό Μουσείο.
Ο Σύλλογος για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό «Το Βαρόσι», κατάφερε
και συγκέντρωσε πλήθος οικογενειακών φωτογραφιών, εκδηλώσεων και φωτογραφίες
των σπιτιών της γειτονιάς. Αυτές εκτέθηκαν, πριν από χρόνια στο κτήριο
«Γούναρη», με μεγάλη επιτυχία. Μια παρόμοια προσπάθεια θα μπορούσε να γίνει και
σε άλλες γειτονιές. Θα γινόταν μια μεγάλη συλλογή που θα κάλυπτε όλη την πόλη.
Συμπληρωματικά θα βοηθούσε και η δική μου προσπάθεια. Έχω καταγράψει όλη την
Φλώρινα των μονοκατοικιών στο βιβλίο μου «Οι γειτονιές της παλιάς Φλώρινας».
Δεν έχει εκδοθεί το βιβλίο, επειδή δεν υπάρχουν χρήματα. Σε αυτό το βιβλίο
υπάρχει η ιστορία κάθε γειτονιάς και ποιοι κατοικούσαν στις μονοκατοικίες.
Έχω επίσης μια αξιόλογη συλλογή φωτογραφιών. Φωτογράφιζα την πόλη της
Φλώρινας επί 20 χρόνια (1987-2007). Το θέμα μου ήταν: «Η Φλώρινα που αλλάζει».
Είναι μια συλλογή από 4.000 φωτογραφίες περίπου, με όλες τις γειτονιές της
Φλώρινας. Πολύ θα ήθελα η συλλογή αυτή να υπάρχει σε ένα ψηφιακό Μουσείο και να
την απολαμβάνουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Το παράδειγμά μου θα ήθελαν να το
ακολουθήσουν και άλλοι, επειδή γνωρίζω ότι πολλοί ζωγράφοι και γλύπτες και
άλλοι ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφοι, κατά καιρούς, φωτογράφισαν την
πόλη και διαθέτουν αξιόλογες φωτογραφίες. Η Φλώρινα των μονοκατοικιών υπάρχει
μόνο στις φωτογραφίες. Αυτές πρέπει να συγκεντρώσομε και να τις σώσομε. Ας
ευχηθούμε να γίνει κάποτε αυτό το Μουσείο ψηφιακών φωτογραφιών, μια
παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές.
Δημήτρης
Μεκάσης
Η πρόταση του Δ. Μεκάση είναι εξόχως επίκαιρη και χρήσιμη. Για την προφανή και εξώφθαλμη ωφελιμότητα δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς - σημειώνω μονάχα τους μαθητές και το εκπαιδευτικό έργο που μπορεί να ευδοκιμήσει γύρω από αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από μερικά χρόνια είχε γίνει προσπάθεια να στηθεί στο παλιό αλλά ανακαινισμένο σχολείο του Αγίου Βαρθολομαίου ένα Μουσείο Φωτογραφικής Μνήμης και είχε αγοραστεί ακριβός εξοπλισμός (υπολογιστές macintosh, προβολέας, σκάνερ, εκτυπωτής) με χρήματα του Δήμου (Περάσματος τότε, αν δεν κάνω λάθος). Όμως, η πρόθεση ψηφιοποίησης φωτογραφικού υλικού έμεινε στο ράφι και ο εξοπλισμός στα τραπέζια να περιμένει το τέλος του. Απ' όσο γνωρίζω, ο Δήμος (Περάσματος και έπειτα Φλώρινας) δεν προχώρησε γιατί δεν υπήρχε προσωπικό.
Ποτέ δεν είναι αργά. Ας γίνει η πρόταση του Δ. Μεκάση αφορμή για την αξιοποίηση του υπάρχοντος εξοπλισμού στην προσπάθεια ψηφιοποιήσης του τοπικού πολιτισμικού και ιστορικού αποθέματος. Και ας δει ο Δήμος την προοπτική στελέχωσης με ανθρώπινο δυναμικό – δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα από δύο άτομα – με βάση την ανταποδοτικότητα της λειτουργίας μιας τέτοιας ψηφιακής συλλογής.
Επίσης, με αφορμή την είδηση ότι ο Δ. Μεκάσης έχει γράψει βιβλίο με τίτλο «Οι γειτονιές της παλιάς Φλώρινας» αλλά η έκδοσή του είναι αδύνατη λόγο κόστους, ας δει ο Δήμος και το ζήτημα της δημιουργίας ενός τμήματος εκδόσεων γύρω από την τοπική ιστορία και τον πολιτισμό.
Εξαιρετική και τεκμηριωμένη πρόταση και, όπως αναλύει το θέμα ο Δημήτρης Μεκάσης, φαίνεται πως η υλοποίησή της δεν συναντά τεράστιες δυσκολίες. Η συλλογικότητα, σε τέτοιες πρωτοβουλίες εξασφαλίζει τη διάδοση της τοπικής μας ιστορίας. Και οι φωτογραφίες είναι αδιαμφισβήτητα πειστήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρος Παπουτσής
Και γιατί απαραίτητα ένα κτήριο ..... Μουσείο ; Μία σοβαρά δομημένη και διαρκώς ανανεώσιμη ιστοσελίδα με όλο το αρχειακό φωτογραφικό υλικό που αφορά την Φλώρινα αρκεί για να γίνει προσπελάσιμη από όλο τον κόσμο; Ας εκμεταλευτούμε τις Νέες Τεχνολογίες και ειδικά το διαδίκτυο για να προβάλουμε με ακόμη "μηδενικότερο κόστος" την Φλώρινα μας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια αίθουσα φέρνει κοντά τους ανθρώπους και δημιουργεί σχέσεις και φιλίες. Οι άνθρωποι γίνονται κοινωνικοί, όταν συζητούν με παραγματικούς ανθρώπους. Το διαδύκτιο απομονώνει. Σε περιορίζει σε μια οθόνη. Επίσης το Μουσείο προσδίδει μια σοβαρότητα, αλλά και διαφύλαξη των έργων των δημιουργών. Αντίθετα το διαδύκτιο σαρώνει τα πάντα και τα μετατρέπει σε ευτελεί ανώνυμα προϊόντα.
ΔιαγραφήΓια να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος θα περιηγηθεί σε 4000 φωτογραφίες ενός μόνο ανθρώπου, πολύ γρήγορα θα βαρεθεί. Ποιος θα ταξινομήσει αυτές τις φωτογραφίες και τις φωτογραφίες τόσων άλλων επώνυμων και ανώνυμων. Ποιος θα τις αξιολογήσει;
Σκοπός δεν είναι να τις πετάξουμε σ'ένα τεράστιο κουτί, όπου δεν θα μπορεί κανείς να βρει ούτε το σύνολο των φωτογραφιών, αλλά ούτε και αυτό που τον ενδιαφέρει.
Δεν θέλω να απαξιώσω τις φωτογραφίες, ούτε τη πρόταση του κου Μεκάση. Αλλά δεν είναι εύκολο πράγμα η υλοποίηση και προπάντων η αξιοποίηση αυτού του αρχείου. Μεγαλύτερη απαξίωση νομίζω πάει στο διαδίκτυο που αποδεικνύει ότι "τω πολλώ" καταφέρνει να κάνει "το ευ" δυσεύρετο.