Η γκλίτσα του τσομπάνη - Ακούω, βλέπω, διαβάζω, σχολιάζω

«Έργον τιμής»

Την  πτυχιακή της εργασία στην κατεύθυνση της γλυπτικής, παρουσίασε η Χριστίνα Γκόλνα, από 11/10/2015 μέχρι 25/10/2015. Το θέμα της έκθεσης με τίτλο «έργον τιμής» και η όλη προβολή είχε ως στόχο την «απόδοση τιμής σε προσωπικότητες της Φλώρινας που με το έργο τους προέβαλαν , ύμνησαν, ενέπνευσαν και τίμησαν τον τόπο τους». Οι προτομές ανήκουν στους:
Λ. Μέλλιο, Θ. Βόσδου, Α. Τσάμη, Β. Πατουλίδου, Β. Ταμουτσέλη, Δ. Μπέσσα, Κ. Φωτιάδη, Ν. Μέρτζου και Γ. Λιάνη. 
Η κυρία Γκόλνα, που μας έχει εντυπωσιάσει με τις δραστηριότητες και το ταλέντο της  στη γλυπτική, όταν ρωτήθηκε από την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", ποια ήταν τα κριτήρια της επιλογής των προσωπικοτήτων , απάντησε: «είναι κάποια από τα πρόσωπα της Φλώρινας που εγώ εκτιμώ, αγαπώ και σέβομαι». Τα λεγόμενα της όμως  για την επιλογή των προσώπων, απέχουν πολύ από αυτό που εισπράξαμε με την μεγάλη προβολή του θέματος. Άλλο νόημα έχει όταν ένας καλλιτέχνης εκθέτει αγάλματα «προσώπων που αγαπά, εκτιμά και σέβεται» και άλλο διότι τα πρόσωπα αυτά με το έργο τους «ύμνησαν, ενέπνευσαν, προέβαλλαν  και τίμησαν τον τόπο τους». Θα δεχόμουν  ευχαρίστως να με κάνει άγαλμα ένας καλλιτέχνης επειδή με  εκτιμά, με αγαπά και με σέβεται, με σκοπό να το τοποθετήσω στην στάνη μου. Θα αρνιόμουν όμως κατηγορηματικά αν ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης το έκαμνε επειδή είμαι καλός ποιμένας και σαν ποιμένας ύμνησα, ενέπνευσα, τίμησα και προέβαλλα το χωριό μου. Θα αρνιόμουν διότι τόσο μεγάλη τιμή δεν την σηκώνουν οι ώμοι μου.
Προσωπικότητες με αρετές δεν κρίνονται από συγγενείς και φίλους, ούτε από παρέες. Κρίνονται από την ιστορία και η  ιστορία δεν προτρέχει   να κατασκευάσει σύμβολα. Η ιστορία περιμένει να κλείσει ο κύκλος μιας ζωής και να κρίνει αν τα στερνά τιμούν τα πρώτα. 
Μια από τις φυσιογνωμίες που η κυρία Γκόλνα τίμησε για την προσφορά του, είναι και ο πρώην υπουργός Γ. Λιάνης. Αξίζει να αναφερθούμε εν συντομία στα πολιτικά του δρώμενα. Πρωτοεμφανίστηκε και ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από την Φλώρινα, το 1989 (το βρώμικο ΄89) , ως «ξάδερφος» της Δ.  Λιάνη, σύζυγο του Α. Παπανδρέου. Τον πρόβαλλαν και τον στήριξαν όλα τα κανάλια και όλος ο περίγυρος του τότε υπέρ-υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου. Απέκτησε τεράστια πολιτική δύναμη, την οποία δύναμη χρησιμοποίησε πρωτίστως  για την εξόντωση των εσωκομματικών του αντιπάλων. Σταύρωνε σαν «νέος Ηρώδης» την κάθε ξεχωριστή πολιτική προσωπικότητα που θα του στερούσε το «βουλευτιλίκι». Μεταξύ αυτών και τον αείμνηστο Αλέκο Αλεξανδρίδη, τον αγωνιστή, που ξόδευε τα δικά του χρήματα στην κοινή προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο στον τόπο μας. Με την πολιτική του βαρβαρότητα επικράτησε στη Φλώρινα για 22 χρόνια, τότε που «οι αγελάδες ήταν παχιές». Διακρίθηκε για το «χουβαρνταλίκι» του, σκόρπαγε με τη Δεξιά και την Αριστερά το δημόσιο χρήμα, χωρίς πρόγραμμα και μέτρο. Το αποτέλεσμα ολοφάνερο και όπως ο ίδιος έχει παραδεχτεί: «έμεινε η Φλώρινα απομονωμένη, στο ράφι και στα αζήτητα. Μου θυμίζει τη γυναίκα της Ζάκυνθος. Τώρα θερίζω μαράζι». Βέβαια και οι τύψεις είναι τώρα που τον ενοχλούν.
Αν αυτά για τους συντελεστές της καλλιτεχνικής εκδήλωσης «έργον τιμής» είναι έργα και πράξεις που προσέφεραν στον τόπο μας και εμπνέουν τις επόμενες γενιές , ας τοποθετήσουν το άγαλμά του σε ένα από τα πολλά δημόσια  ερείπια που άφησε πίσω του. Έτσι για να τον θυμούνται και οι επόμενες γενιές. Να θυμούνται πως κάποτε πέρασε από τον τόπο μας ένας «μουσαφίρης» πολιτικός που κατασπατάλησε τα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου, τον ιδρώτα του. Να θυμούνται πως η φτώχια, η ταπείνωση οι πλειστηριασμοί και η αυτοκτονίες του σήμερα, δεν  θα υπήρχαν χωρίς την οικονομική αλαζονεία τέτοιων πολιτικών της γενιάς μας. Της περιβόητης γενιάς του πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης.

Τα ερειπωμένα κλειστά γυμναστήρια Φιλώτα και Βεύης

Κύριε  πρωθυπουργέ μέσα σε αυτά και άλλα πολλά δημόσια μνήματα ανά την Ελλάδα είναι θαμμένοι οι μισθοί των εργαζόμενων και οι συντάξεις των γερόντων .Αυτά να βγάλετε σε πλειστηριασμό  και να ξεθάψετε τα προαπαιτούμενα που χρειάζεται η ΤΡΟΙΚΑ και όχι τοις κατοικίες των ξεζουμισμένων Ελλήνων.

Ο ποιμήν