"Κύπρον, ου μ' εθέσπισεν"...

Κύπρον, ου μ' εθέσπισεν...

(Στην Κύπρο, όπου μ' έταξε...)

Για πολλά χρόνια -μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974, υπήρξε γραμμένο με λευκές πέτρες το σύνθημα των Κυπρίων «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».

Ήταν γραμμένο σε πλαγιές, εκεί που το μάτι θωρώντας το αντίπαλο βόλι, αναζητούσε τα γιατί.

Για πολλά χρόνια βλέπαμε χαροκαμένες Κύπριες μητέρες (στα χέρια κρατούσαν φωτογραφίες των αγνοουμένων παιδιών τους), να διαμαρτύρονται, να προσφεύγουν στον ΟΗΕ, να χτυπούν τις παγκόσμιες ψυχρές πόρτες της αναλγησίας, μήπως και βρούν περισσότερα από χίλια μυρωδάτα βότανα, περισσότερα από χίλια «νέα κορμιά που περάσαν απ' εδώ τα ερωτευμένα» (στίχος Γ. Σεφέρη - ΣΑΛΑΜΙΝΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΣ - ελαφρώς αλλαγμένο).

Μα οι πόρτες κλειστές για χρόνια, και ο φάκελος της Κύπρου αμπαρωμένος σε γραφείο της Βουλής των Ελλήνων με ευθύνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Γιατί άραγε; Τι μας φοβίζει; Ποιες οι δεσμεύσεις; Ποιούς να προφυλάξουμε; Γιατί ποτέ δεν μίλησε ο «πατριώτης» δεύτερος δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης;

Εκείνες τις μέρες, που το λιοπύρι στις πλαγιές της Κύπρου εξάτμιζε τα όνειρα των στρατιωτών, εκείνες τις μέρες που το πιστόλι στον κρόταφο των αιχμαλώτων ακουμπούσε, εκείνες τις μέρες χαθήκαν τα ίχνη τους.

Κι ήρθαν οι άλλες μέρες, με το Γιώργο Παπανδρέου να χορεύει ζεμπεκιές στην Τουρκία. Ένα δάκρυ, έστω ένα, δεν υπήρξε;

Γερμανίδης Θανάσης

Υ.Γ. 1. Επειδή, μόνο η γνώση μας σώζει, διαβάστε:

1.Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Ο Αμερικανικός παράγων 1947 - 1967 του Αλέξη Παπαχελά (Εστία).

2.ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. Φως στα παρασκήνια του Κυπριακού, του Σέφη Αναστασάκου (Πλειάς).

3.Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. Από την απελευθέρωση ως τους συνταγματάρχες του Κώστα Τσουκαλά (Νέα σύνορα).

4.ΑΝΑΜΝΗΣΕΙ΅1972 - 1974 του Σπύρου Β. Μαρκεζίνη (εκδ. Σπ. Β. Μαρκεζίνη Α.Ε.).

5.ΕΟΚΑ Β και CIA. Το ελληνοτουρκικό παρακράτος στην Κύπρο, του Μακάριου Δρουσιώτη (Αλφάδι).

6.Η ΔΙΚΗ, του Γιάννη Ντεγιάννη (Γνώση).

7.ΝΤΑΛΓΚΑ - ΝΤΑΛΓΚΑ. Κύματα - Κύματα. Η μαρτυρία ενός Τούρκου αξιωματικού για τη δεύτερη εισβολή στην Κύπρο, της δημοσιογράφου Σοφίας Ιορδανίδου (Νέα σύνορα).

8.ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙΑ. Μαρτυρία Κύπριου αιχμαλώτου, του Γεωργίου Χαριτωνίδη (Κέρδος).

Από το τελευταίο βιβλίο:

«Για ένα διάστημα, κάθε δύο τρεις μέρες οι Τούρκοι μας έφερναν για δείπνο καρπούζι, να το μοιραστούμε γύρω στα τριάντα, ίσως και παραπάνω άτομα.

Το έπαιρνε λοιπόν ο υπεύθυνος και το έκοβε στις ανάλογες φέτες. Για να φτάσει να πάρουν όλοι, η κάθε φέτα έπρεπε να έχει πάχος ίσο με αυτό του τσιγαρόχαρτου.

Σκέφτηκα λοιπόν ότι τα κουκούτσια του καρπουζιού κάτι έπρεπε να περιέχουν σε βιταμίνες, πρωτεΐνες ή και άλλα χρήσιμα για τον οργανισμό στοιχεία.

Έκρυψα τη σκέψη μου.

Πολύ διακριτικά μάζευα τα κουκούτσια που οι άλλοι έφτυναν. Τα έβαζα στην τσέπη, πήγαινα στην τουαλέτα, τα έπλενα, και σαν πασατέμπο τα έτρωγα ένα ένα, πάλι με τρόπο, ώστε να μη με βλέπουν οι άλλοι».

Υ.Γ. 2. Ο τίτλος του σημειώματος είναι στίχος του Ευριπίδη, από την τραγωδία «ΕΛΕΝΗ».