Εμένα με νοιάζει

Η μητέρα μου συχνά έλεγε ότι πολλές φορές μια σωστή γνώμη μπορεί να την ακούσεις από ένα παιδάκι ή και από έναν απλό δημότη χωρίς πτυχία και πολλές περγαμηνές, γι’ αυτό όταν έμαθα ότι ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Φλώρινας κ. Κων/νος Ρόζας, ανοίγει διάλογο με τους δημότες της πόλης για ν’ ακούσει τις προτάσεις τους, αισθάνθηκα να γεννιέται μέσα μου η ελπίδα ότι κάτι καλό θα προκύψει για την Φλώρινά μας από την συνεργασία αυτή.

Η Φλώρινά μας είναι πανέμορφη και συχνά λέω ότι ακριβή προίκα είναι το ποτάμι της, το οποίο στην πετυχημένη διαφήμιση που είδα στην τηλεόραση για τα πολιτιστικά δρώμενα, είχε μεταμορφωθεί σ’ ένα μικρό Σηκουάνα και επίσης το πλούσιο δάσος της που την κάνει μια μικρή Ελβετία αλλά παρότι είναι δίπλα μας, δυστυχώς δεν το απολαμβάνουμε γιατί έχουν χαθεί τα πολλά μονοπάτια που οδηγούσαν στο εκκλησάκι του λόφου του Αγίου Παντελεήμονα, που όλο ακούμε ότι θα αξιοποιηθεί ο λόφος και τίποτε δεν γίνεται.

Εμένα μου λείπουν πολύ τα δύο δρομάκια που ήταν νοερά παράλληλα με το ποτάμι, το ένα ήταν λίγο πιο χαμηλά από το Ξενία με ωραία θέα όλη την πόλη, ενώ το άλλο ήταν στους πρόποδες του λόφου το φημισμένο Γιάζι και επειδή ήταν οριζόντια δρομάκια και όχι ανηφορικά ήταν πολύ ξεκούραστα. Εμείς που είμαστε μια κάποιας ηλικίας σίγουρα το έχουμε περπατήσει, ενώ στους νέους είναι τελείως άγνωστο και ανύπαρκτο γιατί δυστυχώς το αφήσαμε να χαθεί παντελώς για πολλούς και διάφορους λόγους… και ας απέχει από το κέντρο τέσσερα μόνο-πέντε λεπτά. Γιάζι ακούμε και Γιάζι δεν βλέπομε.

Το Γιάζι άλλοτε έσφυζε από ζωή, εκεί έπαιζαν τα παιδιά όχι μόνο από τις παραποτάμιες περιοχές αλλά και από τις πιο μακρινές γειτονιές της Φλώρινάς μας, παιχνίδια διάφορα που ήταν όλα μέσα στην φύση και τις αλάνες, και όχι όπως σήμερα, απομόνωση στο σπίτι με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή χωρίς να περισσεύει χρόνος για φυσική ζωή.

Κάποτε άκουσα για την αξιοποίηση ιστορικά μιας πέτρας και σκέφθηκα πως σωστά ενεργούν γιατί θέλουν να προβάλλουν την περιοχή τους, εγώ όμως θα χαρώ, αν ποτέ οι φορείς της πόλης μας αποφασίσουν ν’ αξιοποιήσουν τα καταφύγια τα οποία βρίσκονται στο Γιάζι και εκτός του ότι είναι σπουδαία ιστορικά μνημεία γιατί εκεί κρυβόμασταν νέοι, γέροι, μητέρες με το μωρό στην αγκαλιά όταν βομβάρδιζαν οι Γερμανοί, προκαλούν και την περιέργεια μικρών και μεγάλων οι τεράστιες αυτές τρύπες με την ιδιόρρυθμη κατασκευή τους.

Εδώ θα σας θυμίσω αυτά που διάβασα στον τοπικό τύπο όταν κάποιος αυτοαποκαλούμενος γνήσιος Φλωρινιώτης κάτοικος Αθηνών, επισκέφθηκε μ’ ένα γκρουπ τα καταφύγια αλλά επικρατούσε τέτοια βρωμιά και δυσωδία που απομακρύνθηκαν αμέσως απογοητευμένοι έγραψε.

«Τέτοια ωραία μέρη γιατί να είναι εγκαταλειμμένα, ποιον τουρισμό περιμένει η πόλη μας; Γιατί να μην υπάρχει μια πινακίδα "καταφύγια 1940" γιατί; Αχ Φλώρινά μου δεν σε αγαπούν οι άρχοντές σου».

Εγώ θα ρωτήσω μήπως ήρθε η ώρα να υλοποιηθούν όλα αυτά; και να μπορούν και οι τουρίστες των ολίγων ημερών και οι ηλικιωμένοι που δεν μπορούν ν’ αναζητήσουν μακρινούς περιπάτους στο δάσος να συνδυάσουν μια επίσκεψη στα καταφύγια με την απόλαυση ενός μικρού περιπάτου στο χωματοχορταριασμένο δρομάκι του Γιάζι και να ξεκουρασθούν στα πέτρινα παγκάκια που θα πρέπει ίσως να τοποθετηθούν κατά διαστήματα, μέσα στην γαλήνη και την ηρεμία του τοπίου, μακριά από τα καυσαέρια τα πολλά τροχοφόρα και τους άλλους θορύβους.

Ο σεβαστός μας Πρύτανης κ. Χρήστος Αντωνόπουλος κλείνοντας μια συνέντευξή του είπε: «θα’ θελα να συγκεντρώσω όλους τους φοιτητές της Θεσ/νίκης και να συζητήσουμε για το τι μπορούμε να κάνουμε για την Θεσ/νίκη αν έχομε πολλά χρήματα».

Εγώ θα διαφοροποιηθώ λίγο και θα πω, επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, τι μπορούμε να κάνουμε για την Φλώρινά μας έστω και με λίγα χρήματα αλλά με πολλή φαντασία - πρωτοτυπία - καλαισθησία και προπαντός με έμφαση στην λεπτομέρεια.

Ο Νομπελίστας Ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης αναφέρει κάπου «Και πολλά μέλλει να μάθεις αν το ασήμαντο (λεπτομέρεια) εμβαθύνεις».

Θ’ αναφερθώ ενδεικτικά στα κοιμητήρια που δεν φυτεύτηκε ούτε ένα κυπαρίσσι που είναι το χαρακτηριστικό και κατάλληλο δένδρο των κοιμητηρίων αλλά φυτεύτηκαν δίπλα σε τάφους (ευτυχώς όχι πολλές) φλαμουριές οι οποίες με το τεράστιο ρίζωμα και την μεγάλη ανάπτυξη σε λίγο καιρό μόνο ζημία θα κάναν παρακείμενους στους τάφους, ενώ θα ’πρεπε νομίζω να φυτευθούν στο τελείως γυμνό προαύλιο της εκκλησίας και στον τεράστιο χώρο μέσα και έξω από την περίφραξη να μην γίνει ζημιά και το αποτέλεσμα θα’ ταν καλύτερο.

Τέλος απευθύνομαι σε κάθε συμπολίτη μας που έχει μνήμη, αγάπη για την ιστορία της πόλης μας, πονά για τις ομορφιές που χάνονται να πει μαζί μ’ εμένα «Ναι για την αξιοποίηση του λόφου, για τα καταφύγια και για το Γιάζι» και «ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ».

Π.Σ.Σ.

Πηγή: Εφ. "ΕΘΝΟΣ"