Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Μια «δημοκρατική οικογένεια»


Οι πολιτικές και κοινωνικές δυναστείες και ο ρόλος τους στην ελληνική Ιστορία
Σε απάντηση των αιτιάσεων που διατυπώθηκαν κατά την πρόσφατη συνεδρία του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠαΣόΚ για το προκλητικό άρθρο του αδελφού του, ο τέως πρωθυπουργός και ληξιπρόθεσμος πρόεδρος του κόμματος Γ. Α. Παπανδρέου απήντησε μεταξύ άλλων 

ότι «Είμαστε μια δημοκρατική οικογένεια (κατά το «Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα») και ο καθένας εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του»: αλλ' αν αυτό ίσχυε τότε η οικογένεια των Μητσοτάκηδων θα ήταν δημοκρατικοτέρα των Παπανδρέου, καθώς η αδελφή Ντόρα και ο αδελφός Κυριάκος δεν περιορίζονται να εκφράζονται απλώς παρά επί πλέον ρισκάρουν να ανήκουν σε αντίπαλα κόμματα. Οι πολιτικές και κοινωνικές δυναστείες, από τον Φραγκίσκο των Σφόρτσα μέχρι τον Μιχάλη Λιάπη των Καραμανλήδων (τηρουμένων των αναλογιών), γνωρίζουν καλά τις ισορροπίες και συνίστανται από ισότιμα μέλη που διαλέγονται ή ερίζουν δημοκρατικά.
Στόχος μου δεν είναι ο Γ.Α.Π. παρά το ιδεολόγημα περί «δημοκρατικής οικογενείας», που το φορούν ως λοφίο πολλές ελληνικές οικογένειες, υποθέτω, και που το θεωρώ αβάσιμο και συχνά γελοίο• επιχειρώ πιο κάτω να στηρίξω τον ισχυρισμό μου.
Ξεκινώ από τα προφανέστερα: αν με τον χαρακτηρισμό «δημοκρατική» νοείται η οικογένεια που ψηφίζει μαζικά και κατά παράδοσιν κάποιο από τα ονομαζόμενα προοδευτικά κόμματα, αν δηλ. νοείται μια «βενιζελική», μια «κεντρώα», ή μια «αριστερή» κ.λπ. οικογένεια, τότε θα αντιτείνω ότι ναι μεν τα βόλια πέφτουν δημοκρατικά στην ψηφοδόχη, αλλά η σωρηδόν οικογενειακή ψήφος και η επηρμένη, αναντάμ παπαντάμ προοδευτικότης συνιστούν γνωρίσματα πολιτικής συντήρησης. Υπό την επιφανειακήν έποψιν που το συζητούμε σ' αυτήν την παράγραφο, μια οικογένεια με μέλη διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων, διαφοροποιημένα από γενεάς εις γενεάν μάλιστα, είναι έτι και de facto δημοκρατικοτέρα: ο παππούς βασιλόφρων, ο πατήρ με το Αγροτικό Κόμμα του Μπαλτατζή και η μήτηρ με τον Σοφούλη, ο υιός με το ΚΚΕ, ο εγγονός αναρχοαυτόνομος και η δισεγγονή ΚΚΕ μ-λ. Ειπωμένο και αλλιώς, η περηφάνια για τις «δημοκρατικές παραδόσεις» του σογιού ή του χωριού, δηλαδή για την πολιτική κεκτημένη, είναι συντηρητική έξις.
Υποπερίπτωση των ανωτέρω είναι η «δημοκρατική οικογένεια» που επιμένει να ψηφίζει Αριστερά επειδή τον παππού τον σκότωσαν οι ταγματασφαλίτες ή ψηφίζει τον ΛΑΟΣ επειδή τον παππού τον είχαν σύρει όμηρο στην Λαμία οι ΕΛΑΣίτες. Και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να κυριαρχεί η πολιτική γελοιότης, στην οποία έχω προαναφερθεί, καθώς ενδέχεται η «αριστερή» οικογένεια με τον σκοτωμένο παππού να απαρτίζεται από λαθρεμπόρους υγρών καυσίμων, ενώ η «δεξιά» οικογένεια που επλήγη από τους αριστερούς να σύγκειται από λεμβούχους της Πύλου (τον μακαρίτη Βελισσάριο υπονοώ) ή προλεταρίους της Ελευσίνος.
Αφήνοντας την περιπτωσιολογία κατά μέρος υποστηρίζω ότι το ιδεολόγημα «δημοκρατική οικογένεια» είναι οξύμωρον όσο το «ελεύθεροι πολιορκισμένοι» και ότι αυξανομένης της «δημοκρατικής» μειώνεται η «οικογένεια» και τανάπαλιν-τούμπαλιν• το καλύτερο που μπορούμε να προσδοκούμε είναι ό,τι υπονοεί ο εθνικός ποιητής, δηλ. «πολιορκημένοι και όμως ελεύθεροι», που το τροποποιώ για τις ανάγκες της παραγράφου σε «δημοκρατική, και όμως οικογένεια».
Η οικογένεια είναι φύσει αντιδημοκρατικός θεσμός, καθώς η σχέση λ. χ. γονέως και τέκνου δημιουργεί εγγενώς ανυπέρβλητες ανισότητες - όσο και αν αυτές «με την αρμόζουσα εκπαίδευση και αγωγή» και με συναισθηματικές μεταρσιώσεις, φυγές και υπεκφυγές τείνουν να εξασθενήσουν. Η οικογένεια άλλωστε είναι αντιδημοκρατικός θεσμός και θέσει, καθώς στους τραπεζικούς λογαριασμούς οι διακρίσεις μεταξύ των μελών είναι ο κανόνας και στα συμβόλαια οι ιδιοκτήτες της οικογένειας ευαριθμότεροι από τα απλά (και τα «αντεπιστέλλοντα») μέλη. Τρίτον, και πολιτικοκοινωνικά δραστικότερο, είναι η πάγκοινη αίσθηση ότι η οικογένεια ως θεσμός εκτρέφει την ευνοιοκρατία: σπρώχνουμε όλοι μαζί για να γίνει ο Παύλος οδοντίατρος ή πρωθυπουργός όχι επειδή το θέλει ή το αξίζει παρά απλώς επειδή είναι τέκνο μας ή ανεψιός μας - και επιπροσθέτως επειδή ο θείος ή ο παππούς διετέλεσαν, επίσης, πρωθυπουργοί ή άξιοι οδοντοτεχνίται.
Μίμης Σουλιώτης 
Πηγή: "Τα Νέα"

5 σχόλια:

  1. Dear Professor Doctor Mimis, a)ΝΑΙ στοχεύεις στον ΓΑ. Παπανδρέου κατά το "δρυός πεσούσης ως και ο Μίμης ξυλεύεται (άνανδρο;.. δε νομίζεις;)Όσο για τη δεξιά διάσταση της αριστερής οικογενειακής ψήφου επιχειρείς να μας μπερδέψεις, επιδεικνύοντας το δικό σου κατασταλαγμένο μεγαλείο που πήγε κόντρα στα κατεστημένα των καιρών και των καταβολών σου, κάτι που εξαγόρασες βέβαια, κάνοντας καριέρα χάρις σε όσους σε πίστεψαν για αιρετικό και τους βγήκες δεξιός-εξουσιαστικομανής. Μιλώντας για Μητσοτάκηδες ακούγεσαι σε όλους εμάς τους Πασόκους ως ο αριστερός ψάλτης της δεξιάς. Και είσαι σταλήθεια. b) ανιλαμβάνεσαι λάθος την κοινωνιολογική διάσταση του θεσμού της οικογένειας, η οποία δεν είναι αντίθετη προς την έννοια της δημοκρατίας. Οικογένεια σημαίνει στήριξη του μέλους που διαφωνεί, σεβασμός στην άποψή του, πίστη πως τα νέα μέλη έχουν κάθε δικαίωμα να γίνουν καλύτερα από σένα. Πάντα όμως ως αρχηγός (Great leader) ήσουν και είσαι εραστής της απόλυτης εξουσίας που απορρέει από σένα και υπάρχει για σένα !!! g) όσο για τη διαπίστωσή σου αναφορικά με τη σχέση οικογένειας-ευνοιοκρατίας, η ρήση σου οφείλεται στα ενοχικά σου σύνδρομα, αφού έκανες φοιητή 60χρονο μέλος της δικής σου φαμίλιας. Θα μου πεις αυτά τα λες για τους άλλους...
    Οh God Mimis!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΛΕΞΗ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ.
    ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΑ ΛΕΕΙ, ΔΙΑΝΘΙΣΜΕΝΩ ΛΟΓΩ.
    ΤΟΣΟΙ ΜΟΣΧΟΚΑΦΡΟΙ ΕΝΣΗΨΑΣΙΝ, ΕΝ ΤΩ ΔΗΜΟΣΙΩ ΒΙΩ.
    ΤΟΣΟΙ ΦΑΛΤΣΟΙ ΨΑΛΤΑΙ, ΑΔΟΥΣΙΝ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΗΜΩΝ ΕΠΙΠΙΜΠΡΑΜΕΝΩΝ. Ε, ΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΨΑΛΤΗΣ,ΠΛΗΝ ,ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΓΙΓΝΩΣΚΕΙ ΤΑΣ ΝΟΤΑΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ενοχλητική η αγραμματοσύνη σου (1.16)!εμπρησμός της αισθητικής....

      Διαγραφή
  3. ωπρι σφάτο, 3,18, πολύ εγγράματος μας είσαι, κι αναισθητικός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εξυπνακίστικες π... και τσίχλα στα δόντια των λέξεων που χοροπηδάνε χρόνια και χρόνια στην γλώσσα του "Ποιητή".Τελευταία και "ποιητή" πατριδογνωσίας....Βλ. την κριτική της Φραγκίσκης Αμπατζοπούλου στο νέο τεύχος του Athens review books.Tον κάνει στιφάδο με τα κρεμμυδάκια.Και χωρίς δάφνη παρακαλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή