3 Δεκεμβρίου 1993. Ένα προσωπικό πρόβλημα με οδήγησε στο Δικηγορικό γραφείο της κ. Γερούκη – Παπαφιλίππου στην Κοζάνη. «Είναι από τους καλύτερους δικηγόρους και αξίζει να την επισκεφθείς μου είχε πει τότε καλός μου φίλος από την Κοζάνη».
Μετά από ημίωρη συζήτηση και πριν φύγω από το γραφείο της , άκουσα μία
παραίνεση που για μένα ήταν καθοριστική. Έχεις καταπληκτική φωνή μου είπε και θα μπορούσες να δουλέψεις στην τηλεόραση, που τότε ήταν στα πρώτα της βήματα.
Ήταν μια δελεαστική πρόταση για μένα, αλλά αρχικά πολύ δύσκολη να την υλοποιήσω. Δεν είχα καμία σχέση με τη δημοσιογραφία, καμία σχέση με κάμερα.
Θέλω να το σκεφθείς μου είπε και να ξανακατέβεις για να τα πούμε.
Έτσι έγινε.
Το τόλμησα και μετά από δύο τρεις μέρες ξαναπήγα στην Κοζάνη για να το ξανασυζητήσουμε.
Συμφωνήσαμε και αμέσως με έστειλε στον τεχνικό για να με ενημερώσει για τη λειτουργία της κάμερας που πήρα μαζί μου.
Προχώρα μου είπε η κ. Βίκη και όλα θα πάνε καλά.
Το χάρηκε γιατί αναζητούσε τότε εκπρόσωπο στο νομό της Φλώρινας για να καλύπτει τα ρεπορτάζ.
Το χάρηκα γιατί και εγώ αν και έπεφτα στα βαθιά της θάλασσας χωρίς να ξέρω μπάνιο κάλυψα εκείνη την περίοδο ένα κενό με το θέμα της δουλειάς μου.
Η συνεργασία αυτή συνεχίσθηκε για 17 ολόκληρα χρόνια.
Ήταν αρκετά για να γνωρίσω έναν άνθρωπο που μου έμαθε πολλά. Δεν θα αναφερθώ στο πρόσωπο της γιατί το αποδεικνύει η δική της αναγνώριση από το σύνολο των κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας και όχι μόνο.
Σοκαρίστηκα όταν την Τετάρτη 13 Ιουνίου μου τηλεφώνησε φίλος μου για να ενημερωθεί εάν πράγματι η κ. Βίκυ μας αποχαιρέτησε για πάντα. Δεν το ήξερα, τότε το έμαθα.
Η Βίκυ Παπαφιλλίπου ξαφνικά άφησε πίσω της απροειδοποίητα το παιδί της, που δεν ήταν άλλο από το δικό της δημιούργημα, το WEST.
Ένα προσωπικό πρόβλημα, δεν με άφησε να έρθω να σε αποχαιρετήσω από κοντά.
Εγώ προσωπικά, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Θανάσης Γεωργούλας
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου