"H ωραία στο κοιμώμενο δάσος..."

Willy Ronis.Παρίσι 1949

Γράφει η Φοίβη

Όλοι μας κάποτε ρίχνουμε μιά ματιά γύρω μας και αισθανόμαστε ότι «έρημος εστί ο τόπος». Κοιτάμε την κοινωνία στην οποία ζούμε με το έγκλημα, τη διαφθορά, την αδικία, τον ανταγωνισμό την ακοινωνησία. Κοιτάμε μέσα μας και βλέπουμε λιγότερο η περισσότερο χαλάσματα και διαπιστώνοντας έτσι ότι και εκεί «έρημος εστί ο τόπος». Τότε είναι που αισθανόμαστε μία έντονη ανάγκη για φυγή. Βρίσκουμε την απόδραση σαν την 

μόνη διέξοδο, τη μόνη λύση. Νομίζουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε περιβάλλον, να κάνουμε άλλους φίλους, να βρούμε έναν άλλο εαυτό. Λέμε:

«Θα πάγω σ’άλλη γη, θα πάγω σ’άλλη θάλασσα.

Μιά πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

Κάθε προσπάθειά μου μιά καταδίκη είναι γραφτή

κι είν’η καρδιά μου  -σαν νεκρός- θαμμένη.

Ο νους μου ως πότε μες τον μαρασμό θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Στη φυγή όλα περπατούν, όλα ταιριάζουν, φτάνει μόνο να βρίσκονται έξω από το βασανιστικό σύστημα. Μπορεί να το περιγελάμε αυτό, μα πίσω από το αστείο υπάρχει μιά πολύ σοβαρή πραγματικότητα. Δεν είναι η πόλη το πρόβλημά μας. Δεν είναι η κοινωνία. Δεν είναι οι αδυναμίες και τα λάθη μας. Είναι ο τρόπος που τα βλέπουμε όλα αυτά και αν δεν τον αλλάξουμε αυτός ο τρόπος θα μας ακολουθεί όπου και να πάμε.

«Καινούργιους τόπους δεν θα βρείς δεν θα βρείς άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σ’ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους.

Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς`

και μες τα ίδια σπίτια αυτά θ’ασπρίζεις.

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για το αλλού –μη ελπίζεις-

δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

στην κόχη τούτη τη μικρήν, σ’όλην την γη τη χάλασες».

                                                               Κωνσταντίνος Καβάφης

Εμπρός λοιπόν...! Άλλαξε! Άρχισε να σκέφτεσαι αλλιώς. Ο πραγματικός κόσμος είναι αυτός που βλέπουμε πλημμυρισμένο από το φως της αγάπης και όχι αυτός που βλέπουμε βυθισμένο στο σκοτάδι του εγωκεντρισμού – όλα για τον εαυτό μου. Αν δούμε τις εσωτερικές δυνατότητες που έχουμε φωτισμένες από το φως της αγάπης, ούτε εμείς θα χρειαστεί να αποδράσουμε, να πάμε σε άλλη γη, να πάμε σε άλλη θάλασσα, ούτε θα στείλουμε αυτούς που μας ζητάνε να ανταποκριθούμε στις γνήσιες ανάγκες τους κάπου αλλού, για να βρούνε πηγές ζωής. Δεν είναι ένας άλλος χώρος, αλλά μιά άλλη κατάσταση, που αποκαλύπτεται σε όποιον και όποτε την αναζητήσει πραγματικά.

Εσύ είσαι το μοναδικό εμπόδιο για τη μεταμόρφωση του κόσμου. Άλλαξε και θα δείς τον κόσμο να αλλάζει μπρος στα μάτια σου! Κάθε μόριο σαφήνειας, ελευθερίας, έλλειψης θανάτου θα υλοποιηθεί στον κόσμο και θα τον απελευθερώσει από κάθε κακό.

Υπάρχει ένα παραμύθι που όλοι ξέρουν σαν την ‘ωραία κοιμωμένη του δάσους’. Αλλά ο αληθινός τίτλος είναι η ‘ωραία στο κοιμώμενο δάσος’. Το κοιμώμενο δάσος είναι ο κόσμος όπως μας τον αφηγήθηκαν καταδικασμένος στη φτώχεια και τις συγκρούσεις, ερμητικά κλεισμένος σε έναν ύπνωτικό λήθαργο και η ωραία είναι η αφύπνιση της θέλησης, η αφύπνιση του Είναι, το όνειρο.

Η μοναδική βοήθεια που μπορείς να προσφέρεις στους άλλους είναι να εγερθείς από κείνο το λήθαργο. Οποιοδήποτε ταξίδι κι αν ξεκίνησε ο άνθρωπος, είτε ιστορικό είτε μυθικό και οποιαδήποτε έξοδος, είτε πραγματική είτε θρυλική, είχε έναν και μοναδικό σκοπό: την αυτογνωσία! Η αυτεπίγνωση σε ορίζει κυρίαρχο του εαυτού σου και κυρίαρχο του κόσμου.