Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας
Επικρατεί η επιφανειακή εντύπωση ότι κατά την
τρέχουσα δεκαετία σε σχέση με την προηγούμενη, η Ελλάδα άλλαξε και αλλάζει
διαρκώς μετά την δριμεία οικονομική κρίση που βιώνει. Η δραματική μείωση της
καταναλωτικής δαπάνης, η αύξηση της ανέχειας και ανεργίας και η σημαντική
μεταβολή ζωτικών σημείων της
κοινωνικής δραστηριότητας είναι μεν πραγματικά
γεγονότα αλλά αφορούν μόνο σε ποσότητες, ενώ οι βασικές ποιότητες στη χώρα μας
παραμένουν σε κάθε επίπεδο ίδιες με την προ της κρίσης εποχή.
Καταρχήν οι κοινωνικο-οικονομικές τάξεις
παραμένουν αμετάβλητες με την άρχουσα ολιγαρχία να νέμεται το σημαντικότερο
κομμάτι του πλούτου. Πρόκειται για τους εγχώριους έχοντες και κατέχοντες τα
παραγωγικά μέσα και την καίρια ακίνητη περιουσία οι οποίοι σε συνδυασμό με την
εκάστοτε πολιτική αρχή δρουν στο σύνθετο κύκλωμα εξάρτησης εκτός της δημόσιας
θέας και απομυζούν την ήδη περιορισμένη παραγωγή της χώρας. Η λεγόμενη μεσαία
τάξη παραμένει μεσαία και συμπαγής αλλά σημαντικά φτωχότερη από πριν,
καταφέρνοντας μεν να επιβιώσει αλλά με ποιότητα ζωής ισάξια αυτής προ 20 και 30
ετών. Τέλος η κατώτερη τάξη συνιστά τους σύγχρονους αστέγους και όσους
βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού και αγωνίζονται για το ψωμί της ημέρας. Από
την μανιώδη λοιπόν υπερκατανάλωση της περασμένης δεκαετίας περάσαμε ταχύτατα το
σημείο ισορροπίας και αντί να σταθμεύσουμε εκεί προχωρήσαμε στην υπο-κατανάλωση
και οικονομική ατροφία. Παρόλαυτά, η οικονομική και κοινωνική μας παιδεία δεν
έχει αλλάξει, η αστυ- και κεντροφιλία παραμένουν κραταιές με την φυγή να
γίνεται στο εξωτερικό και όχι στην επαρχία, ενώ καμία ουσιαστική επένδυση δεν
έχει πραγματοποιηθεί που θα επιφέρει την λεγόμενη "ανάπτυξη" και θα
μειώσει την ανεργία. Ο δημόσιος τομέας χαρακτηρίζεται από την ίδια νοοτροπία
ενώ ο ιδιωτικός από την ίδια επιχειρηματική μικρότητα.
Ολα τα παραπάνω είναι αναμενόμενα αφού η
οικονομική κρίση δεν επέφερε καμία μεταβολή του ήδη χαμηλού πνευματικού και κοινωνικού
μας επιπέδου. Η μείωση του ρυθμού ζωής, ο περιορισμός της άψυχης κατανάλωσης
και η στροφή σε απλούστερο τρόπο ζωής προσφέρουν μοναδική ευκαιρία για να την
ενασχόληση με κλασικές κοινωνικές αξίες, τη στροφή προς τη γνωστή από αιώνες
ανθρωπιστική γνώση και την εξάλειψη των φθοροποιών και ατελών κοινωνικών δομών
του παρελθόντος. Προς το παρόν αυτό δε φαίνεται να συμβαίνει εκτός ελαχίστων
εξαιρέσεων και όσο δεν συμβαίνει, τόσο η κατάστασή θα παραμένει ουσιαστικά
στάσιμη.
Θεέ μου, σε ευχαριστώ που υπήρξα νέος και πολύ ανυπόμονος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ που έγινα γέρος και τελικά άμυαλος.
Σε ευχαριστώ όμως που ποτέ δεν υπήρξα χθεσινός.
Κάθε δραστική μεταβολή των κοινωνικοοικονομικών συνθήκων σε οποιαδήποτε ιστορική περίοδο,απλά ενίσχυε την φυσική ροπή των ανθρώπων ανάλογα με το προϋπάρχον επίπεδο τους: οι πνευματικότεροι έπαιρναν περισσότερο απόλυτες πνευματικές θέσεις και οι υλόφρονες δούλοι προσηλώνονταν με μανία στα αποκτήματα τους , προκειμένου να επιβιώσουν. Αν πετάξεις έναν δεινό κολυμβητή στο φουρτουνιασμένο πέλαγο θα κολυμπήσει.Αν πετάξεις έναν αδαή στην κολύμβηση θα πνιγεί. Η παιδεία και η πνευματικότητα είναι ζήτημα που τακτοποιείται και εξυπηρετείται σε καιρούς ειρήνης .Στην μάχη και στην ταραχή , κανένας δεν παίρνει τα γράμματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν γράφεις ένα άρθρο; Πολύ ωραίες εικόνες και αντιλήψεις.
Διαγραφή