Από τα έντομα μέχρι τους γαλαξίες

Kathryn Garner,Blue cell

Γράφει η Φοίβη          

 Στην απεραντοσύνη της Ζωής όπου όλοι συμπλέουμε, τα πάντα είναι τέλεια, άρτια και ολοκληρωμένα. Αυτή είναι η αλήθεια της ύπαρξής μας. Γεννηθήκαμε  γνωρίζοντας την αλήθεια. Κι όμως, πολλοί από μας έχουμε ξεχάσει. Όταν η ανατροφή μας γίνεται από φοβισμένα άτομα, είναι εύκολο να χάσουμε την 

επαφή με την ουσία του ποιοι αληθινά είμαστε. Πιστεύω στ’αλήθεια, λέει η Λουίζ Λ. Χέϊ ότι αποτελούμε Υπέροχες Εκφράσεις της Ζωής με τεράστιες δυνατότητες. Κρύβουμε μέσα μας ταλέντα και χαρίσματα, που ακόμα δεν έχουμε αρχίσει να εξερευνούμε.Η ικανότητα για θεραπευτική εργασία υπάρχει έμφυτη σε όλους μας. Είναι μια συνηθισμένη και φυσική διαδικασία. Οι σκέψεις μας είναι τόσο ισχυρές, ώστε δημιουργούν τις συνθήκες στη ζωή μας. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή γενικότερα, έχει τεράστια επίδραση στον τρόπο που ζούμε.

«Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον απ’όλα. Η ισορροπία εξαρτάται από την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου.! Καταλαβαίνετε: Αυτό σημαίνει, πως αν ο άνθρωπος είναι πνευματικά χαρούμενος και σταθερός, θα υπάρχει περισσότερο καθαρό νερό στο φράγμα και καμιά αρρώστια ποτέ, δεν θα μπορεί να τον οδηγήσει στο θάνατο. Αλλά μόλις χάσει την καρδιά του, το ποτάσσιο παίρνει το πάνω χέρι και τότε θα πρέπει να παραγγείλει κανείς  το φέρετρό του...»

                  «Η φυσιολογία της αισιοδοξίας. Η ιδέα είναι λογική...Πολύ λογική...»

                  «Έτσι δεν θα παραξενευτώ...αν ανακαλύψουν μετά από εκατό χρόνια κάποιο είδος χημικού άλατος, το οποίο θα εκλύεται από τον οργανισμό όταν θα υπάρχει καθαρή συνείδηση και που δεν θα εκλύεται σε αντίθετη περίπτωση. Κι απ’αυτό το άλας θα εξαρτάται αν τα κύτταρα του όγκου θα αυξάνονται η αν ο όγκος θα εξαφανίζεται»

                   Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, «Θάλαμος Καρκινοπαθών»

Μου πήρε χρόνο ώσπου να καταλάβω ότι η δυνατότητά μας να ενεργοποιήσουμε τη θεραπευτική μας ικανότητα σημαίνει πως οι στατιστικές επιβίωσης δεν ταιριάζουν με  κάποιες ατομικές περιπτώσεις. Τα άτομα που αλλάζουν αντιδρώντας στην αρρώστια τους, μπορούν να ξεπεράσουν προσδοκίες η να έχουν τέτοια αποτελέσματα που κάνουν τους γιατρούς να μιλούν για θαύματα. Όταν μιλάς με  τέτοιους ξεχωριστούς ασθενείς, βλέπεις  ότι λέξεις όπως : αγάπη, πίστη, ζω για το τώρα, συγχώρεση και ελπίδα βρίσκονται μόνιμα στο λεξιλόγιό τους. Η εσωτερική γαλήνη που έχουν αποκτήσει οι άνθρωποι αυτοί, σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο, τους οδηγεί στη θεραπεία και συχνά στη γιατρειά.

 Έχω την αίσθηση, ότι η ιατρική δεν θα πρέπει πια να λειτουργεί σαν ένα μηχανιστικό επάγγελμα που ονομάζει το ακατανόητο «θαύμα». Έφθασε η ώρα να ανοίξουμε και πάλι την έρευνα της θεραπευτικής εξέλιξης και να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο την προσεγγίζει η ιατρική, στρέφοντας  την προσοχή μας από την αρρώστια και το θάνατο στην υγεία και τη ζωή.

Απαιτείται ευρεία αντίληψη για να αναγνωρίσει κανείς ότι ένα κομμάτι ουρανού κι ένα κομμάτι  γης είναι κλεισμένα στην καρδιά του κάθε ανθρώπινου όντος κι αν πρόκειται να ασχοληθούμε με τη φροντίδα τούτης της καρδιάς πρέπει να γνωρίσουμε τον ουρανό και τη γη τόσο όσο και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτή ακριβώς είναι και η συμβουλή του γιατρού της Αναγέννησης Παράκελσου: « Αν ο γιατρός κατανοεί ακριβώς τα πράγματα και βλέπει και αναγνωρίζει όλες τις ασθένειες του μακρόκοσμου πέρα από τον άνθρωπο και αν έχει μια καθαρή ιδέα για τον άνθρωπο κι ολόκληρη τη φύση του, τότε και μόνο τότε είναι γιατρός. Τότε μπορεί να προσεγγίσει το εσωτερικό του ανθρώπου. Τότε μπορεί να εξετάσει τα ούρα του, να πάρει τον σφυγμό του και να καταλάβει που ανήκει το κάθε πράγμα. Αυτό δε θα ήταν δυνατό χωρίς μια βαθιά γνώση του εξωτερικού ανθρώπου που δεν είναι τίποτε άλλο από τον ουρανό και τη γη».

Για τον Παράκελσο, το φυσικό σύμπαν, από τα έντομα μέχρι τους γαλαξίες, και όλα αυτά που βρίσκονται έξω από μας, ο ορατός κόσμος, αλλά και όλα αυτά που δεν βλέπουμε και δεν αγγίζουμε, ήταν ο μικρόκοσμος  και ο κόσμος του Είναι ήταν ο μακρόκοσμος.

Στον μικρόκοσμο, όλα κινούνται αργά. Υπάρχουν εμπόδια, περιορισμοί, προτεραιότητες που πρέπει να τηρηθούν...Είναι κάτω από την κυριαρχία του χρόνου...οι άνθρωποι προχωρούν ο ένας πίσω από τον άλλο, σε μια γραμμή...το προσπέρασμα είναι αδύνατο...

 Αφιερώσου στο Είναι...Μόνο μέσα σου, με τα μάτια κλειστά, θα μπορέσεις να πετάξεις, να ονειρευτείς...να εξυψωθείς πάνω από το επίπεδο της καθημερινότητας και να το υπερβείς. Η πραγματική δράση είναι η ‘μη δράση’...