Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Λίγες σκέψεις για τα αποτελέσματα των Φοιτητικών Εκλογών


Την Τετάρτη 17/04 πραγματοποιήθηκαν οι Φοιτητικές & Σπουδαστικές Εκλογές για την ανάδειξη τωννέων Διοικητικών Συμβουλίων των Συλλόγων, καθώς και των αντιπροσώπων για το Πανσπουδαστικό Συνέδριο της ΕΦΦΕ.

Ενδεικτικά δίνουμε μερικά λινκ για τα αποτελέσματα από παρατάξεις που συμμετείχαν στις εκλογές (http://ekloges.dap.gr/apotelesmata - http://ekloges.spoudastes.gr/ - http://nka.gr/ekloges - http://foititikes-ekloges.gr/). Οι μικρές διαφοροποιήσεις που παρατηρούνται οφείλονται στους διαφορετικούς συλλόγους που αθροίζονται στο συγκεντρωτικό αποτέλεσμα είτε στην άρνηση να προσμετρηθούν σύλλογοι στους οποίους υπήρξαν ενστάσεις, διαφωνίες κτλ. Παρόλα αυτά φαίνεται πως η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ (ΝΔ) έρχεται με διαφορά πρώτη με ελάχιστες απώλειες, η ΠΑΣΠ (Πα.Σο.Κ.) δεύτερη έχοντας φανερή πτώση, ενώ άνοδο καταγράφουν όλες οι παρατάξεις που τοποθετούνται στην Αριστερά.

Για τα αποτελέσματα της Κάλπης:
Οι φετινές Φοιτητικές & Σπουδαστικές εκλογές έγιναν κάτω από τη βαριά σκιά του σχεδίου «Αθηνά», της τραγικής υποχρηματοδότησης των Ιδρυμάτων, του «κουρέματος» των αποθεματικών τους από το PSI, της σκληρής κοινωνικής - οικονομικής πραγματικότητας στο φόντο της Καπιταλιστικής Κρίσης.
Το ίδιο το αποτέλεσμα ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟ, αφού βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες για αναγέννηση - ανασύνταξη του Φοιτητικού Κινήματος, βραδυπορεί και ΔΕΝ αντανακλά τις δραματικές αλλαγές των συσχετισμών που συνέβησαν στην ελληνική κοινωνία στις διπλές εκλογές του 2012, αφού το άθροισμα Ν.Δ. + Πα.Σο.Κ. ξεπερνάει το 50%.
Η παγιωμένη αντίληψη από τη δεκαετία του '80 περί αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος ή της αριστερής σπουδάζουσας νεολαίας ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ. Το φοιτητικό κίνημα ΔΕΝ έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ούτε καν με σκιρτήματα, στους τεράστιους αγώνες που έδωσε ο ελληνικός λαός απέναντι στα Μνημόνια με 30 πανεργατικές ΑΠΕΡΓΙΕΣ.
Η σπουδάζουσα της Ν.Δ. μετατρέπεται στον αποκλειστικό Μνημονιακό πυλώνα μέσα στις σχολές, συγκρατώντας δυνάμεις και προωθώντας επιτακτικά την αποδοχή της σημερινής πολιτικής. Η σπουδάζουσα του Πα.Σο.Κ. βιώνει τα αδιέξοδα του κόμματός της, ειδικότερα στη νεολαία που ΔΕΝ έχει καμία σύνδεση με το «βίο και πολιτεία» του Πα.Σο.Κ., τη ρουσφετολογία και την εξαγορά συνειδήσεων των προηγούμενων χρόνων.
Μαζί έχουν τις κύριες ευθύνες για τα εκφυλιστικά φαινόμενα σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, μαζί έχουν τις ευθύνες για τη διάλυση των πανελλαδικών οργάνων των φοιτητών από το 1995-96, μαζί έχουν τις ευθύνες για συναλλαγές με καθηγητές, τα «περασμένα μαθήματα» αν τους στηρίξεις ή τα πολιτιστικά σκουπίδια που προωθούν στα διάφορα πάρτυ τους, με τις θέσεις τους φέρνουν τα μνημόνια μέσα στις σχολές.
Η Πανσπουδαστική Κ.Σ. παράταξη όπου συμμετέχουν οι νεολαίοι του ΚΚΕ καταγράφει σαφή άνοδο, με καθαρές θέσεις και προτάσεις για έξοδο της χώρας από Ε.Ε. κ ΕΥΡΩ, ανοιχτή στήριξη των αγώνων του Π.Α.ΜΕ. με δράση που ακόμη και αν διαφωνεί κανείς σέβεται τη συνοχή και την ειλικρίνειά τους. Η ΕΑΑΚ(ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) καταγράφει άνοδο για 2η συνεχόμενη χρονιά με τοποθέτηση υπέρ των αγώνων, εκφράζοντας υπαρκτές αγωνιστικές διαθέσεις μέσα στους φοιτητές με τα θετικά και τα αρνητικά τους στοιχεία. Η ΑΡ.ΕΝ.(Συ.Ριζ.Α.) μένει στο 7% χωρίς να καταφέρει να καρπωθεί ευθύγραμμα την ορμητική άνοδο του σε κοινωνικό επίπεδο βιώνοντας και αυτή τις αντιφάσεις των θέσεων που παραθέτει το κόμμα της (Ευρώ ή Δραχμή κτλ).
Στα ΘΕΤΙΚΑ καταγράφεται ότι σε ΚΑΝΕΝΑ φοιτητικό σύλλογο, παρά τα όσα λέχθηκαν, ΔΕΝ τόλμησε να εμφανιστεί η φασιστική Χρυσή Αυγή γεγονός που θα αποτελούσε ΟΝΕΙΔΟΣ για το φοιτητικό κίνημα του Σ. Πέτρουλα και του Πολυτεχνείου.

Για τα αρνητικά σχόλια που γίνονται για το αποτέλεσμα:
Είναι λογικό το αποτέλεσμα να προκαλεί εντύπωση αφού ΝΔ + Πα.Σο.Κ. ΔΕΝ υφίστανται τη φθορά που θα έπρεπε. Όμως το χειρότερο από όλα είναι να στέκεται κανείς ΑΠΕΝΑΝΤΙ από τη νεολαία και να της «κουνάει το δάχτυλο» με ηθικολογίες και τελεσίγραφα.
Χρειάζεται να γίνει βαθιά ιδεολογική κ πολιτική δουλειά ώστε μα πυροδοτηθούν και στα ΑΕΙ - ΤΕΙ της χώρας οι διαδικασίες που θα απομονώσουν ΔΑΠ - ΠΑΣΠ. Δουλειά που θα πρέπει ο καθένας να βάλει το δικό του λιθαράκι κόντρα στις εύκολες κατηγορίες και αναθέματα.
Π.χ. όσοι μιλούν για τη διάλυση του Φοιτητικοί Κινήματος ας σκεφτούν την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος στον Ιδιωτικό Τομέα, αν οι ίδιοι παρέδωσαν τα σωματεία τους αμαχητί σε μια χούφτα ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ - ΚΟΜΜΑΣΚΥΛΑ της εξουσίας.
Όσοι μιλούν για τα φαινόμενα διαφθοράς ας σκεφτούν αν τα έχουν αναπαράγει οι ίδιοι τα προηγούμενα χρόνια μέσα σε Βουλευτικά γραφεία, με συναλλαγές με τοπικούς άρχοντες κ.α.. Αν έριξαν και αυτοί το «σπόρο» της αδιαφορίας του «τίποτα ΔΕΝ γίνετε», του «όλοι είναι ίδιοι», αν με τον  υπερπροστατευτισμό τους απέναντι στα παιδιά τους τα άφησαν κοινωνικά αμόρφωτα χωρίς να καταλαβαίνουν πως ΔΕΝ θα έχουν να στέλνουν για πάντα χρήματα οι γονείς αν ΔΕΝ ανατραπεί αυτή η πολιτική.

Συμπερασματικά:
Τα παραπάνω ειπώθηκαν με σκοπό να αποτυπωθεί με αντικειμενικότητα η κατάσταση, ΟΧΙ για να υποκλιθεί κανείς μπροστά στις δυσκολίες και στις θυσίες που θα χρειαστούν για να αλλάξει, αλλά για να οπλιστεί με θάρρος υπομονή και αισιοδοξία.
Αισιοδοξία που πηγάζει από την απλή σκέψη πως ΔΕΝ θα αφήσει η νέα γενιά να διαμορφωθεί ένα μέλλον με ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια, σπίτια χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, παιδιά να λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία,
Αισιοδοξία που πηγάζει από τη μελέτη της ιστορίας του Φοιτητικού κινήματος που σε στιγμές που όλα τα βάραινε η μπότα της δικτατορίας μπήκε στις πρώτες γραμμές των αγώνων. Σίγουρα πολλά ακόμη πρέπει να γίνουν μέχρι να πραγματοποιηθούν οι στίχοι του Σαββόπουλου στη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ
«η πλατεία είναι γεμάτη κι απ' το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες , στους πολίτες, στους οπλίτες ,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,
η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά».

Τζώτζης Βασίλης


2 σχόλια:

  1. Το πρόβλημα είναι να συμφωνήσουμε, στο ποιά είναι η αντικειμενικότητα. Κάθε σχολιαστής, καταλήγοντας, επικαλείται την αντικειμενικότητα. Συνεπώς, όλοι μας, ενώ γράφουμε υποκειμενικά, θεωρούμε τις απόψεις μας αντικειμενικές και όταν, ακόμη, αυτές αναδύουν μύχιες κομματικές, ιδεολογικές θέσεις, ή την προσωπική μας κοσμοθεωρία. Η ζύμωση, βέβαια και η αντιπαράθεση, πάντα προάγουν τα συνολικά ζητήματα της κοινωνίας, που είναι και το ζητούμενο. Και, κυρίως, όταν αποφεύγουμε την αναγωγή των απόψεών μας σε αδιαμφισβήτητη αυθεντία. Σ π ύ ρ ο ς Π α π ο υ τ σ ή ς

    ΑπάντησηΔιαγραφή