Έξυπνα σχόλια, που οδηγούν σε σκέψεις και προβληματισμούς, χωρίς να φανατίζουν. Διαβάζονται δηλαδή και από τους φανατισμένους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων. Είναι μια δημοσιογραφική γραμμή, που τηρούσε ο αείμνηστος Στέφανος και εκτιμώ, με όσα διαβάζω, πως συνεχίζεται. Ας μου επιτρέψουν οι αναγνώστες μια προσωπική συναισθηματική διολίσθηση, αφού η νοσταλγία είναι ο αχώριστος σύντροφος της ζωής μας και όσοι τολμάμε να εκθέτουμε, δημοσίως, τις απόψεις μας, νομίζουμε συνήθως πως αυτές έχουν και κάποιο κοινωνικό ή τοπικό ενδιαφέρον. Στα γραφεία της εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ" σύχναζα την τριετία 1961-1962-1963, όπου δούλευαν, ως τυπογράφοι ο ευαίσθητος και συναισθηματικός Τάκης Βατσινάρης, ξεχωριστός μου φίλος και ο επί δύο- τρία χρόνια συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο Κώστας Γλάμνας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως χωρίς να έχουν ειδικές σπουδές, αφού ο Τάκης δεν είχε πάει ούτε στο Γυμνάσιο, ήσαν ορθογράφοι, προσόν, που είχαν αποκτήσει από την τριβή τους με τα γραπτά κείμενα. Και τα μέσα τότε δεν παρείχαν βοήθεια, όπως σήμερα οι υπολογιστές.Ο Στέφανος καθόταν σε ένα μικρό γρααφείο και πάντα έγραφε, την τελευταία στιγμή, μια στήλη, αν θυμάμαι καλά "Φλωρινιώτικες εικόνες" ή κάπως έτσι, μου διάβαζε τα γραπτά του και με παρότρυνε να γράφω κι' εγώ κάποια σχετικά κείμενα. Καταλήγω με την ιστορία ενός κύριου άρθρου, το οποίο κατεδείκνυε τη δημοσιογραφική ευελιξία του Στέφανου. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1963 η Ένωση Κέντρου επικράτησε της ΕΡΕ και περίμενα με ενδιαφέρον, τί θα γράψει η εφημερίδα στο κύριο άρθρο, αφού, διακριτικά, υποστήριζε την ΕΡΕ. Η στροφή του Στέφανου ήταν επιδέξια. Ο πρωτοσέλιδος τίτλος έγραφε: "ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΜΕΘΑ". Το περιεχόμενο του άρθρου επεδίωκε, πραγματικά, να εξηγήσει, πως η εφημερίδα υποστηρίζοντας τα συμφέροντα της Φλώρινας, τάσσεται με την πλευρά της κυβέρνησης, στην οποία ασκεί την επιβεβλημένη κριτική και της υποδεικνύει τί επιβάλλεται να κάνει για την περιοχή μας. Κάπως έτσι ήταν το κείμενο, όπως το θυμάμαι και από τότε έμαθα πως η δημοσιογραφία και κυρίως σε τοπικό επίπεδο,δεν πρέπει να έμπεριέχει αμετάκλητες απόψεις, μια και τίποτε δεν είναι απόλυτο. Αν υπάρχει αρχείο στην εφημερίδα σε τέτοιο βάθος χρόνου, αυτό το άρθρο μπορούν να το ανασύρουν οι επίγονοι. Εγώ, με την ανοχή των αναγνωστών, κατέθεσα στη μνήμη του Στέφανου, αυτή την πραγματική ιστορία, που είναι χρήσιμη για τους δημοσιογράφους. Σ π ύ ρ ο ς Π α π ο υ τ σ ή ς
Έξυπνα σχόλια, που οδηγούν σε σκέψεις και προβληματισμούς, χωρίς να φανατίζουν. Διαβάζονται δηλαδή και από τους φανατισμένους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων. Είναι μια δημοσιογραφική γραμμή, που τηρούσε ο αείμνηστος Στέφανος και εκτιμώ, με όσα διαβάζω, πως συνεχίζεται. Ας μου επιτρέψουν οι αναγνώστες μια προσωπική συναισθηματική διολίσθηση, αφού η νοσταλγία είναι ο αχώριστος σύντροφος της ζωής μας και όσοι τολμάμε να εκθέτουμε, δημοσίως, τις απόψεις μας, νομίζουμε συνήθως πως αυτές έχουν και κάποιο κοινωνικό ή τοπικό ενδιαφέρον. Στα γραφεία της εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ" σύχναζα την τριετία 1961-1962-1963, όπου δούλευαν, ως τυπογράφοι ο ευαίσθητος και συναισθηματικός Τάκης Βατσινάρης, ξεχωριστός μου φίλος και ο επί δύο- τρία χρόνια συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο Κώστας Γλάμνας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως χωρίς να έχουν ειδικές σπουδές, αφού ο Τάκης δεν είχε πάει ούτε στο Γυμνάσιο, ήσαν ορθογράφοι, προσόν, που είχαν αποκτήσει από την τριβή τους με τα γραπτά κείμενα. Και τα μέσα τότε δεν παρείχαν βοήθεια, όπως σήμερα οι υπολογιστές.Ο Στέφανος καθόταν σε ένα μικρό γρααφείο και πάντα έγραφε, την τελευταία στιγμή, μια στήλη, αν θυμάμαι καλά "Φλωρινιώτικες εικόνες" ή κάπως έτσι, μου διάβαζε τα γραπτά του και με παρότρυνε να γράφω κι' εγώ κάποια σχετικά κείμενα. Καταλήγω με την ιστορία ενός κύριου άρθρου, το οποίο κατεδείκνυε τη δημοσιογραφική ευελιξία του Στέφανου. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1963 η Ένωση Κέντρου επικράτησε της ΕΡΕ και περίμενα με ενδιαφέρον, τί θα γράψει η εφημερίδα στο κύριο άρθρο, αφού, διακριτικά, υποστήριζε την ΕΡΕ. Η στροφή του Στέφανου ήταν επιδέξια. Ο πρωτοσέλιδος τίτλος έγραφε: "ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΜΕΘΑ". Το περιεχόμενο του άρθρου επεδίωκε, πραγματικά, να εξηγήσει, πως η εφημερίδα υποστηρίζοντας τα συμφέροντα της Φλώρινας, τάσσεται με την πλευρά της κυβέρνησης, στην οποία ασκεί την επιβεβλημένη κριτική και της υποδεικνύει τί επιβάλλεται να κάνει για την περιοχή μας. Κάπως έτσι ήταν το κείμενο, όπως το θυμάμαι και από τότε έμαθα πως η δημοσιογραφία και κυρίως σε τοπικό επίπεδο,δεν πρέπει να έμπεριέχει αμετάκλητες απόψεις, μια και τίποτε δεν είναι απόλυτο. Αν υπάρχει αρχείο στην εφημερίδα σε τέτοιο βάθος χρόνου, αυτό το άρθρο μπορούν να το ανασύρουν οι επίγονοι. Εγώ, με την ανοχή των αναγνωστών, κατέθεσα στη μνήμη του Στέφανου, αυτή την πραγματική ιστορία, που είναι χρήσιμη για τους δημοσιογράφους. Σ π ύ ρ ο ς Π α π ο υ τ σ ή ς
ΑπάντησηΔιαγραφή