Άλλαξε τη ζωή σου!

Γράφει η Φοίβη

Ο σύγχρονος άνθρωπος κάνει ένα απελπισμένο αγώνα να αποκτήσει όσο περισσότερα υλικά αγαθά μπορεί. Επιθυμεί πλούτο, δύναμη, δόξα. Έχει καταφέρει πολλά αλλά ταυτόχρονα έχει καταφέρει αντί τα επιτεύγματά του να τον υπηρετούν, να τα υπηρετεί αυτός. Το μέσον έγινε σκοπός. Η πεποίθηση ότι υπάρχει μια πραγματικότητα έξω από τον εαυτό του, μετέτρεψε τον κόσμο σε αφεντικό του. Υπνωτισμένος από την αντανάκλαση στον
καθρέφτη, ψάχνει ακόμη τη σιγουριά στα βλέμματα των άλλων.

Συνήθως για ό,τι μας συμβαίνει κατηγορούμε τους άλλους. Οι άλλοι φταίνε. Βλέπουμε τι πρέπει να αλλάξει ο άλλος, δυσκολευόμαστε όμως να δούμε τι πρέπει οι ίδιοι να αλλάξουμε προκειμένου να βελτιωθεί η κατάσταση. Όμως η ζωή μας είναι δική μας ευθύνη. Το τι κάνουμε απέναντι στους ανθρώπους που συναντάμε στο δρόμο μας είναι δική μας ευθύνη. Το πως θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που προκύπτουν, πως θα διαχειριστούμε δύσκολες καταστάσεις είναι δικό μας χρέος και επιλογή.

 Ο άνθρωπος έτσι όπως είναι, υποφέρει από μια νοητική αρρώστια! Και οι κοινωνίες του, οι θεσμοί του, είναι η υλοποίηση της διχασμένης ψυχολογίας του, της αντιμαχόμενης λογικής του, η αντανάκλαση της πίστης του στο θάνατο. «Η μεγαλύτερη ανακάλυψη της γενιάς μου είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τη ζωή του, μεταβάλλοντας τις νοητικές του στάσεις», εκτιμά ο Ουίλλιαμ Τζαίημς. Η ζωή μας διαμορφώνεται από τις σκέψεις μας. Αυτές διαμορφώνουν τα συναισθήματά μας και σκέψεις και συναισθήματα κατευθύνουν τις πράξεις μας. Έχουμε λοιπόν τις προϋποθέσεις να ζήσουμε καλύτερα.

«Είναι δύσκολο να αλλάξω τον κόσμο». Σύμφωνοι. Άλλαξε μόνο τον εαυτό σου!

Εσύ είσαι το μοναδικό εμπόδιο για τη μεταμόρφωση του κόσμου. Άλλαξε και θα δεις τον κόσμο να αλλάζει μπρος τα μάτια σου! Κάθε μόριο σαφήνειας, ελευθερίας, έλλειψης θανάτου θα υλοποιηθεί στον κόσμο και θα τον απελευθερώσει από κάθε κακό. Εάν ο άνθρωπος  είχε τη δυνατότητα να αναγνωρίσει τη δημιουργική δύναμη της σκέψης του, και να επιδιώξει την ομορφιά και την αρμονία με την ίδια αποφαστικότητα, και επί τόσα χρόνια όσα αφιέρωσε στη φτώχεια και στη δυστυχία, θα μπορούσε να μετατρέψει το παρελθόν και την ίδια του την μοίρα. Ο κόσμος θα ήταν ένας επίγειος Παράδεισος. Ο Καζαντζάκης το γράφει χαρακτηριστικά: «Έχουμε πινέλα και χρώματα να ζωγραφίσουμε τον Παράδεισο και να μπούμε μέσα».

Άπλωσε λοιπόν, αγαπημένε μου φίλε, και αξιοποίησε όλα τα σύνεργά σου. Σμίλεψε τον κόσμο τούτο τώρα που είναι μέρα, αν θέλεις να δικαιολογήσεις την παρουσία σου στη γη. Ανέβα από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι, σκαρφάλωσε, πέταξε, φτάσε όπου μπορείς. Και όταν τα καταφέρεις, τότε βάλε στόχο να φτάσεις, όπου δεν μπορείς!

Και να θυμάσαι. Εσύ έχεις την δυνατότητα της τελικής επιλογής! Εσύ ορίζεις! Δεν «κινδυνεύουν» μόνο αυτοί που δεν ρισκάρουν. Πιστεύω όμως, ότι το να μην ρισκάρεις στη ζωή, εμπεριέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο! Προς το παρόν μελέτησε, παρατήρησε τον εαυτό σου και γνώρισέ τον!  Και κάποια μέρα θα παραστείς στο μεγαλύτερο θέαμα του κόσμου: την ακεραιότητά σου!