Όταν οι μάσκες θα πέσουν

Αρχικά να ξεχωρίσουμε κάτι. Η ιδέα και η υφή της θεωρίας των δυο άκρων δεν τίθεται. Ωστόσο ιδέες ανορθολογισμού και  υπερθεματισμού του παραλόγου μας στοιχειοθετούν καθημερινά ως λαό με αποτέλεσμα η θεωρία να χωλαίνει, εφόσον δεν μπορούν να οριστούν με σαφήνεια τα όρια μεταξύ θεμιτής και αθέμιτης βίας .
Πόσο μάλλον σήμερα που η θεωρία έχει γίνει μπαλάκι, έχει κλειστεί στο καβούκι και έχει αναμειχτεί  με ένα τσαλακωμένο χαρτάκι με τα αρχικά Χ.Α.  Καλώς ή κακώς άλλωστε η θεωρία δεν αποσκοπεί πουθενά εφόσον οι μονάδες παρεμβατισμού στους πυρήνες της κοινοβουλευτικής αριστεράς δεν συγκρίνονται επ  ουδενί με αυτές των τετράγωνων με τα ξυρισμένα κεφάλια. Από την άλλη  στο επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ που αποτελείται από κάθε μορφής συγκαταβατικούς  βουλευτές  έως αναρχικής φύσεως Διαμαντόπουλους  η άποψη πως antifa ιδέες αξίζουν μόνο για τοίχους και hash tags δεν λέει να ξεχαστεί, να παρακαμφθεί και να αναθεωρηθεί .Η αντιπολίτευση φοβάται να  παραδεχτεί τι είναι, δηλαδή ένα συστημικό κόμμα με αντίρροπες δυνάμεις κατά καιρούς, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Ας περάσουμε ωστόσο στο θέμα των ημερών. Ο ρόλος pack journalism είναι από τα πρώτα θέματα που συζητάς σε κάθε εργαστήρι δημοσιογραφίας. Όμως για μέρες τα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων κραδαίνονταν εναντίον της ποινικοποιημενης από τους ίδιους  ΧΑ και το alleged “φέρονται ως..” έκανε φτερά και την θέση του έπαιρνε τυποποιημένη είδηση κατευθείαν από το κέντρο τύπου της κυβέρνησης. Η δικαστική εξουσία εκπαραθυρώθηκε .Αποτέλεσμα αυτού, ο υπερκοριός της ΕΥΠ να δουλεύει υπερωρίες, να δίνει αβάσιμες συζητήσεις, να βγαίνουν στην φόρα οικογενειακά άπλυτα του Γερμένη να μαθαίνουμε τι χρώμα έχει το υπνοδωμάτιο της θυγατέρας του Μιχαλολιακου, να βλέπουμε όλο το θέμα υπό ξεθωριασμένη οπτική showbiz ,αλλά να χάνουμε την ουσία.  Κι η ουσία είναι πως δεν έχουμε μάθει τίποτα για τον συγγενή βουλευτή της Χρυσής Αυγής που βρισκόταν σε επιτελικό πόστο στην ΕΥΠ και αν αυτό έγινε με εντολή Σαμαρά ή  αν θα μάθουμε το όνομα του ιδιοκτήτη ναυπηγείου που φαίνεται να προσέλαβε χρυσαυγίτες του Περάματος, μετά την επίθεση στα μέλη του ΚΚΕ;  Τιμωρήθηκε κάνεις που μπροστά στις κάμερες ο Παππάς απελευθέρωνε μέσα από την κλούβα των ΜΑΤ συλληφθέντα, πέρυσι στο θέατρο Χυτήριο; Διάλογοι που θα φαίνεται ότι πραγματικά άτομα με απαλό δέρμα, Ρόλεξ και ακριβά μανικετόκουμπα υποστήριζαν την ΧΑ θα εμφανιστούν στο προσκήνιο;

Είναι πραγματικά αξιομνημόνευτη η ταχύτητα που ο κρατικός μηχανισμός κινήθηκε. Ο αρμόδιος υπουργός συνέλεξε 32 δικογραφίες περί συστάσεις εγκληματικής οργάνωσης, τις απέδωσε στον κατάλληλο ανακριτή και μέσα σε ένα πρωί η δημοκρατία κατάφερε να αποφανθεί. Μένει να δούμε αν η κατάθεση που έκανε την προηγούμενη του αυτοφώρου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της ΧΑ εναντίον του ΠΑΣΟΚ τελεσφορήσει άμεσα ή ξεχαστεί στο παραδικαστικό χρονοντούλαπο. Είναι δεδομένο ότι η συγκεκριμένη κίνηση επιπολαιότητας αποσκοπούσε στο να μειωθεί δραστικά η δυναμική ενός κόμματος που δεν είχε και δεν επεδίωξε επαφή με το λόμπι δημοσιογραφίας, παραδικαστικής εθελοτυφλίας και πολιτικού καιροσκοπισμού, τουλάχιστον εμφανώς.

30 χρόνια η κατά πολλούς φιλοναζιστικής αντίληψης ομάδα κινείτο στον ελληνικό χώρο. Από την πρώτη μέρα συστάσεως  το καταστατικό της ως πολιτικός φορέας είχε εγκριθεί από τον Άρειο Πάγο. Στα 27 ωστόσο από τα 30 αυτά χρόνια λειτουργούσαμε σε μιας άλλης λογικής τροχιά που ο εκάστοτε Τσοχατζόπουλος ήταν ήρωας όταν κατέτρωγε από τα κρατικά ταμεία. Για τα αποστήματα του SS δεν ανησυχούσαμε λοιπόν. Κάθε φορά που πήγαιναν με τις ακραίες κινήσεις τους να αναδειχθούν τα κέντρα των media την έκοβαν. Στην χώρα μας ωστόσο ο μανδύας του δεξιού με πατριωτικές προεκτάσεις ήταν κάτι το αθέμιτο. Ωστόσο μπορούσες από  ακραίο στέλεχος της συνιστώσας Ρόζας να μεταπηδήσεις στην κοινοβουλευτική ή μη δεξιά, αλλά το αντίθετο ήταν απαγορευμένο.

Οι πολιτικές ιδέες ωστόσο δεν επιτρέπεται να διώκονται, αυτή είναι και η διάφορα του πολιτεύματος μας. Σε συγκεντρωτικά και ρατσιστικής μορφής  καθεστώτα απαιτείται μηδενική ανοχή. Αν αποτελεί κοινή πολιτική άποψη πως η ΧΑ αποτελεί κάτι τέτοιο, τότε μια στάση προσοχής και παρατηρητή απέναντι της θα ήταν ολέθρια. Να καταστείλουμε με βία τα μορφώματα τους μας θέτει στο ίδιο ιδιοσυγκρασιακό περιβάλλον. Σε αυτό το σημείο ωστόσο προσωπική αντίληψη αποτελεί πως  αν όλοι εμείς σαν πλειοψηφούσα τάση εναντίον της ΧΑ, εναντίον ότι δεν μας αρέσει στο αξιακό μας χώρο, την εκπαραθυρώσουμε ποινικοποιώντας την  θα της έχουμε κάνει ένα μεγάλο δώρο χάνοντας ιδεολογικά ως δημοκράτες. Η λύση θα έρθει έξω από τις δικαστικές αίθουσες αν κάθε φορά που βλέπουμε μια ομάδα της ΧΑ να μοιράζει συσσίτια, να σπάει πάγκους παράνομων μικροπωλητών άλλης εθνότητας, να προπηλακίζει συμπολίτες μας μαζευόμαστε δυναμικά-χωρίς πάθος και οργή, σαράκια της δημοκρατίας-και τους γιουχάρουμε. Αν δείξουμε στον ταλαιπωρημένο συμπολίτη ότι μπορούμε περά από κόμματα και μικροπολιτικές να επανιδρύσουμε ένα κράτος δικαίου.

Υ.Γ.: Σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, για να ήταν η Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση θα έπρεπε να «επιδιώκει» τη διάπραξη κακουργημάτων, εν προκειμένω να σχεδιάζει κεντρικά ανθρωποκτονίες. Πού είναι ο κεντρικός σχεδιασμός; Υπάρχουν στοιχεία πως ο Μιχαλολιάκος, ο Κασιδιάρης και ο Παναγιώταρος για παράδειγμα καθόντουσαν την ώρα του ματς του Ολυμπιακού και, στέλνοντας sms, σχεδίαζαν τη δολοφονία ενός αριστερού ράπερ που τον αγριοκοίταζε ένα μέλος του κόμματος στο Κερατσίνι; Μοιάζει λογικό να συνέβη αυτό;

Άλλο πράγμα είναι ένα κατακάθι από τα πολλά μέλη της Χρυσής Αυγής να μαχαιρώνει κάποιον, ή ακόμα και στελέχη τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής να τον βοηθούν, έχοντας ουσιαστικά συστήσει τοπική συμμορία. Κι άλλο πράγμα, πάρα πολύ πιο σοβαρό για τη χώρα αλλά και παντελώς αναπόδεικτο ως τώρα, συνολικά η Χρυσή Αυγή και κεντρικά ως κόμμα να επιδιώκει και να οργανώνει ανθρωποκτονίες.(πηγη:Ελευθεροτυπία)

Βαγγέλης Νομικός