Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας
Ο καταμερισμός εργασιών και η οργάνωση των ατόμων σε ιεραχικά επίπεδα συνοδεύουν άμεσα τη σύσταση οποιασδήποτε ανθρώπινης κοινωνίας. Αντίστοιχες λειτουργίες εμφανίζονται παντού στη φύση και πηγάζουν από βασικά βιολογικά ερείσματα, πχ σε κάθε ζωντανό
οργανισμό συμμετέχουν όργανα που ελέγχουν (πχ. εγκέφαλος) και άλλα
που εκτελούν (πχ. άκρα) με το καθένα να συνεισφέρει αναντικατάστατα στη
συνολικό αποτέλεσμα. Η κατάσταση της αναρχίας είναι ασύμβατη με τη φύση, άρα
και με την κοινωνία.Ο καταμερισμός εργασιών και η οργάνωση των ατόμων σε ιεραχικά επίπεδα συνοδεύουν άμεσα τη σύσταση οποιασδήποτε ανθρώπινης κοινωνίας. Αντίστοιχες λειτουργίες εμφανίζονται παντού στη φύση και πηγάζουν από βασικά βιολογικά ερείσματα, πχ σε κάθε ζωντανό
Το σημαντικότερο και πιο ευαίσθητο στάδιο της κοινωνικής οργάνωσης συνιστά η απόδοση σε ορισμένα μέλη, της Πολιτικής Εξουσίας η οποία για πρακτικούς λόγους διακρίνεται σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική. Στην ουσία όμως πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο θεσμό που έχει συσταθεί με μόνο σκοπό την ομαλή λειτουργία του συνόλου. Η εξουσία αυτή ιδανικά πηγάζει από το λαό και έχει σκοπό να υπηρετεί τις φυσικές, πνευματικές και κοινωνικές του ανάγκες θέτοντας όρια δράσης, επιλύοντας διαφορές και αναλαμβάνοντας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Συγκεκριμένα οφείλει να διαθέτει τη συνεισφορά του πολίτη, γνωστή ως φόρο, σε σωστά σχεδιασμένους μακροπρόθεσμους επενδυτικούς στόχους, εξασφαλίζοντας ποιοτικές συνθήκες διαβίωσης και δημιουργική απασχόληση για τον καθένα.
Το σημερινό καθεστώς πολιτικής εξουσίας δεν εκπληρώνει κανένα από τα κριτήρια ύπαρξής του. Προκύπτει δια μέσου μιας επιφανειακής εκλογικής διαδικασίας που παραπλανητικά ονομάζεται δημοκρατική, αφού ο ημιμαθής λαός μεταπείθεται εύκολα σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι φόροι που τα τελευταία χρόνια έχουν διογκωθεί, καταλήγουν στην αποπληρωμή καταναλωτικών δανείων που λήφθηκαν επιπόλαια χωρίς τη δημόσια συναίνεση. Οι αναπτυξιακές επενδύσεις και οι δαπάνες για την υγεία και την παιδεία έχουν ελαχιστοποιηθεί, ενώ ο κύριος όγκος του εθνικού προϋπολογισμού αναλώνεται σε εφήμερες καταναλωτικές ανάγκες, με μεγάλο μέρος αυτού να οδηγείται σε συμφέροντα των ίδιων των δημόσιων λειτουργών και των ιδιωτικών συνεργατών τους. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα περιορίζει τις προσωπικές ελευθερίες και την ατομική λειτουργία σε βαθμό που προσβάλλονται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το χειρότερο όμως είναι η πλήρης έλλειψη μέτρων κοινωνικής παιδείας και μόρφωσης του λαού και η διαιώνιση της συγκλίνουσας και αυτο-περιοριστικής νοοτροπίας του.
Εδώ και 2500 χρόνια ο φιλόσοφος Πλάτωνας κατέθεσε την άποψή του για την ιδανική Πολιτεία όπου αναφέρεται εκτενώς στη φύση των πολιτικών πραγμάτων και ιδιαίτερα στη Δικαιοσύνη. Επισημαίνει ότι ο τελικός λόγος ύπαρξης αυτής είναι η Ευτυχία η οποία μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν η εξουσία παραχωρηθεί σε σοφούς ανθρώπους.
Η διαδικασία των εκλογών ουδέποτε κ. Τσούκα είναι «μια επιφανειακή» διαδικασία και ούτε παραπλανητικά ονομάζεται δημοκρατική, αλλά είναι η ίδια η ουσία της Δημοκρατίας. Θεωρείς το λαό «ημιμαθή», όπως βέβαια και ο Πλάτωνας το θεωρούσε αμόρφωτο όχλο, του οποίου τα χαρακτηριστικά ήσαν η άγνοια, τα πάθη, τα συμφέροντα και όχι η αρετή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι δυσκολίες της ζωής συμβαίνει πολλές φορές μερικούς να τους τρομάζουν και να το βάζουν στα πόδια από την πραγματικότητα και να τρέχουν να κρυφτούν στο ιδεώδες. Το ιδεώδες του Πλάτωνα είναι η ιδανική Πολιτεία του.
Η Πολιτεία του Πλάτωνα, υπήρξε η πρώτη συγκροτημένη ουτοπία όπου η αρετή, η δικαιοσύνη και η αλήθεια εκπορεύονται από τους σοφούς, που έχουν «ελαίου Θεού» το θείο δώρο να μπορούν να εφαρμόζουν αυτό που πρέπει. Στην πολιτεία του Πλάτωνα οι τάξεις συμβιώνουν αρμονικά και τα μέλη της δεν μεταπηδούν ποτέ από την μία στην άλλη. Στην κορυφή βρίσκονται οι σοφοί, στη μέση οι φύλακες, και κάτω οι γεωργοί, που παράγουν τα απαραίτητα για τη ζωή. Οι καλλιτέχνες τύπου Σφακιανάκη ως λαλίστατοι εντός και εκτός πίστας οδηγούνται μάλλον εκτός των τειχών, διότι προκαλούν σύγχυση με τις δηλώσεις τους.
Οι ουτοπίες διαφέρουν. Ο Παράδεισος των μουσουλμάνων δεν μοιάζει με τον παράδεισο των χριστιανών, η Πολιτεία του Πλάτωνα δεν μοιάζει με την αναρχική ουτοπία του Ζήνωνα του Στωικού, όπου όλοι οι ορθώς σκεπτόμενοι άνθρωποι ζουν σε απόλυτη ελευθερία και ευτυχία, χωρίς την ανάγκη θεσμών και των σοφών.
Ευτυχώς που η «Πολιτεία» του Πλάτωνα δεν μετουσιώθηκε ποτέ σε συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, αλλά υπήρξε πάντα μια άσκηση επί χάρτου. Ο Πλάτωνας δεν οργάνωσε ποτέ κανένα κόμμα ή κίνηση για να υλοποιήσει τις ιδέες του και δεν ζήτησε από κανέναν να θυσιαστεί γι΄αυτές. Δε βλέπω το λόγο γιατί να το επιχειρήσουμε εμείς κύριε Τσούκα.
Πάντως η καλύτερη άμυνα της δημοκρατίας για κάθε ουτοπία και των συν αυτής λεγεώνων που θα επιστρατευτούν για να την επιβάλουν είναι το νομοθετικό πλαίσιο μιας χώρας που θα τους προστατεύει όλους-ουτοπιστές και μη-χωρίς να ευνοεί κανέναν εις βάρος άλλου. Έτσι ο κάθε ιδεολόγος, ο θρησκόληπτος, ο μορμόνος, ο χρυσαυγίτης, ο χορτοφάγος, ο τρομοκράτης που προσπαθεί να προσηλυτίσει οπαδούς, εκμεταλλεύεται στην αρχή το δημοκρατικό πλαίσιο, πιστεύοντας ότι μπορεί και να το ανατρέψει. Όσοι πιστεύουν με συνέπεια σ΄αυτήν την στρατηγική της ανατροπής συγκροτούν παράνομες ομάδες (βλέπε τάγματα εφόδου ή τρομοκρατικές οργανώσεις) και αργά ή γρήγορα καταλήγουν στη φυλακή, όπως οι εγχώριοι νοσταλγοί του Γ΄ Ράιχ και οι έγκλειστοι τρομοκράτες, αν και ένας εξ αυτών φαίνεται ότι προσωρινά έχει δραπετεύσει.
libertan, είσαι μάλλον από τους βολεμένους της δημοκρατίας ή νομίζεις ότι είσαι
ΑπάντησηΔιαγραφή