Εἶχε ὁ Χριστὸς γυναίκα;

Τὸ ἔχουν παρατηρήσει καὶ οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι, ὅτι κάθε χρόνο παραμονὲς πάσχα, κάποια «εἴδησι» θὰ κυκλοφορήσῃ ἀπὸ τὴν προτεσταντικὴ ἢ παπικὴ Δύσι, σχετικὴ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἢ τὴ σταύρωσι καὶ τὴν ἀνάστασί του, ἢ τὴν ἀνθρωπίνη καὶ θεία φύσι του, ἢ παρόμοια. Τώρα τὰ προτεσταντικὰ «πανεπιστήμια», μὲ

ἀφορμὴ ἕνα κομματάκι πάπυρο,  ἐξαπέλυσαν τὴ γελοία εἴδησι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶχε γυναίκα, ἦταν παντρεμένος. Προπέρυσι «μᾶς γνώρισαν» ὅτι ὑπάρχει εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα. Καὶ δὲν ξέρω τί ἐπιφυλάσσονται νὰ μᾶς γνωρίσουν στὸ μέλλον πάντα τέτοιες μέρες, γιὰ νὰ ἐξαλείψουν τὴν προσφορὰ τοῦ Ἰησοῦ στὴν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ κλονίσουν τὴν πίστι καὶ τὰ βιώματα τῶν Χριστιανῶν. Στὴ νέα «εἴδησι» θὰ κάνω κάποια σχόλια.

1. Ἡ λέξι «σύζυγος» μὲ τὴν ἔννοια τοῦ παντρεμένου ἄντρα ἢ τῆς παντρεμένης γυναίκας, ὅπως νοεῖται σήμερα, δὲν χρησιμοποιεῖται στὴν Ἁγία Γραφὴ (Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη) οὔτε μία φορά. Στὴν πρὸς Φιλιππησίους (4,3) χρησιμοποιεῖται μία φορὰ ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ἀλλὰ μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἐπισκόπου, ποὺ βαστάζει τὴν εὐθύνη τῆς ἐκκλησίας. Τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης γράφτηκαν ἀπὸ τὸ 40 μέχρι τὸ 71 μ. Χ., ἄρα ὁ πάπυρος εἶναι πολὺ μεταγενέστερος, καί, φυσικὰ ἀναξιόπιστος.

2. Τὰ κανονικὰ Εὐαγγέλια δὲν ἀναφέρουν πουθενὰ τἐτοια εἴδησι, γιὰ τὸ Χριστό. Οὔτε ὑπόνοια, οὔτε ἴχνος. Ὁ Χριστός, σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία Γραφή, εἶναι ὁ νέος Ἀδάμ, καὶ δὲν μποροῦσε νὰ εἶναι παντρεμένος, διότι ἐπαναφέρει τὸ χαμένο ἀπὸ τὸν πρῶτο Ἀδὰμ μοντέλο ἀγαμίας, τὸ ὁποῖο θὰ ἐπικρατήσῃ καὶ στὴν μετὰ τὴ συντέλεια βασιλεία τοῦ Θεοῦ, στὴν ὁποία, ὅπως λέει ὁ ἴδιος «οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται» (Μθ 22,30). Ἐπειδὴ ὁ γάμος εἶναι μεταπτωτικὸ σύνδρομο, καὶ ἐπεκράτησε, ὁ Χριστὸς εὐλόγησε τὸ γάμο καὶ τὸν κατέστησε μέσο σωτηρίας, ἐφ᾿ ὅσον ὁ γάμος παραμένει στὶς θεῖες προδιαγραφές του. Καὶ ἐφ᾿ ὅσον ὁ χριστιανικὸς γάμος εἶναι εὐλογημένος, οἱ συγγραφεῖς τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ δὲν κρύβουν ποτὲ τίποτε, δὲν θὰ εἶχαν λόγους ν᾿ ἀποκρύψουν ἕνα τέτοιο γεγονός, ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν ἔγγαμος.

3. Βιβλία ποὺ αὐτοονομάζονται Εὐαγγέλια, ἢ Πράξεις, ἢ  Ἐπιστολές, ἢ Ἀποκαλύψεις ἔχουν γραφῆ πάρα πολλά. Θὰ μποροῦσαν νὰ ἀπαρτίσουν ἕνα σύνολο σὲ ἔκτασι δυὸ φορὲς μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη. Φέρουν ὅμως ὅλα τὴ μαύρη σφραγίδα τῆς αἱρέσεως. Σ᾿ αὐτὰ ἀνήκει καὶ ὁ διάσημος πάπυρος, ποὺ λέει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶχε γυναῖκα.

4. Τὸ ὅτι ὁ πάπυρος «ἔγινε δεκτὸς μὲ μεγάλο σκεπτικισμὸ ἀπὸ τὸ Βατικανό» δὲν λέει τίποτε. Ἂν ἡ αἵρεσι τοῦ παπισμοῦ ἀποδέχτηκε κάτι τὸ δόλιο ἢ αἱρετικὸ ἢ ἀπάνθρωπο, τί τὸ παράδοξο; Μήπως εἶναι τὸ μόνο ποὺ ἀποδέχτηκε ἢ κατασκεύασε; Ἐξ ἄλλου ἡ εἴδησι βολεύει τὸν παπισμό, προκειμένου νὰ καλύψει τὶς ἄνομες συμβιώσεις τῶν «ἀγάμων» «κληρικῶν» μὲ τὶς «ἄγαμες» μοναχὲς-συνεργάτριές τους. Σημειώνεται ὅτι ὁ παπισμὸς στηρίζει τόσο πολὺ τὶς συμβιώσεις αὐτὲς τῶν «κληρικῶν» του, ὥστε ἀμνηστεύει καὶ τὶς ἐκτρώσεις ποὺ κάνουν τὰ ζεύγη αὐτά, παρόλο ὅτι ὁ ἑκάστοτε πάπας ἐμφανίζεται συχνὰ δημοσίως σὲ δηλώσεις του κατὰ τῶν ἐκτρώσεων.

5. Μᾶς ἀφήνει ἀδιάφορους καὶ ἡ γύρω ἀπὸ τὸν πάπυρο ἔρευνα παπικῶν ἢ προτεσταντῶν ἢ ἀθέων ἐπιστημόνων τῆς ἄθεης Δύσεως, ἀφοῦ κουκιὰ τρῶνε καὶ κουκιὰ μαρτυροῦν. Τί; Περιμένουμε νὰ μᾶς ποῦν γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀλήθεια αὐτοί; Εἶναι πιὰ γνωστὴ ἡ ἀναξιοπιστία τῶν ἐρευνῶν ἐπιστημόνων ἢ ἐπιστημονικῶν ὁμάδων ποὺ ἀμείβονται ἀπὸ ἰδιῶτες κεφαλαιούχους. Τέτοιες ἔρευνες δὲν διαφέρουν ἀπὸ τὶς ταχυδακτυλουργίες τῶν φακίρηδων, ποὺ ἀποδεικνύουν τὸ μαῦρο ἄσπρο καὶ ἀντιστρόφως.

6. Ὅσον ἀφορᾷ στὸ θέμα τῆς ἀγαμίας ὡς χριστιανικοῦ θεσμοῦ, δὲν ὑπῆρξε ποτὲ λόγος ἀμφισβητήσεως, διότι ὁ θεσμὸς εἶναι θεοσύστατος. Τὸν σύστησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός (Μθ 19,12).

7. Ὅσον ἀφορᾷ στὸ θέμα τῆς ἱερωσύνης τῶν γυναικῶν, ἡ Βίβλος δὲν κάνει λόγο πουθενὰ γιὰ τέτοια ἱερωσύνη. Μιλάει γιὰ γυναῖκες «διακόνους», οἱ ὁποῖες «κατελέγοντο», δηλαδὴ γράφονταν σὲ κατάλογο ὡς διακόνισσες, ἐφ᾿ ὅσον πληροῦσαν κάποιες προϋποθέσεις (Α’ Τι 5,9· Ῥω 16,1), καὶ δὲν χειροτονοῦνταν ποτέ. Ὁ περὶ χειροτονίας τῶν γυναικῶν λόγος καὶ πρᾶξις συναντᾶται τὰ τελευταῖα χρόνια στοὺς αἱρετικούς, καὶ νοστιμίζονται καὶ μερικοὶ «ὀρθόδοξοι», προσπαθώντας νὰ εἰσαγάγουν τὸ ἄθεσμο καὶ στὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Μὲ ὅλο τὸ βερμπαλισμό τους, ἁπλῶς προτεσταντίζουν.

8. Ἀπὸ τὰ παραπάνω εἶναι εὐνόητος ὁ δόλος τῶν αἱρετικῶν, ποὺ ἀνακοινώνουν τέτοιες ἀνοησίες, καὶ ἡ κερδοσκοπία τῶν ἐκδοτῶν καὶ ὀθοναρχῶν.

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης (Μ. Τρίτη)