Τα διλήμματα που κυριάρχησαν στις πρόσφατες εκλογές

Του Γιάννη Στρατάκη

Φυσικά και είναι αναφαίρετo δικαίωμα κάθε πολίτη η επιλογή ψήφου που κάνει, είτε βασίζεται σε προσωπικό συμφέρον είτε όχι. Είναι αποτέλεσμα μιας εσωτερικής αναζήτησης στην οποία παίζουν ρόλο μία σειρά υποκειμενικών και αντικειμενικών παραγόντων, που διαμορφώνουν τελικά και την στάση του. Σεβαστή η επιλογή όποια κι αν είναι, όμως δεν μπορεί να μην είναι αντικείμενο κριτικής και έρευνας όχι για ιστορικούς αλλά  για ουσιαστικούς λόγους.

Για ποιο θέμα κλήθηκε να αποφασίσει ο πολίτης, τι ήταν αυτό που κυριάρχησε στις εκλογικές αναμετρήσεις για Ευρωβουλή, Περιφέρεια, Δήμους στον  Νομό μας;

1. Στις εκλογές για την ευρωβουλευτική μας εκπροσώπηση, μας απασχόλησαν τα εσωτερικά μας Εθνικά ζητήματα , η αμφισβήτηση της πολιτικής νομιμοποίησησης και πως θα οδηγηθούμε σε  εθνικές εκλογές την επόμενη μέρα.

Σε καμία περίπτωση δεν μας απασχόλησε η Ευρωπαϊκή προοπτική και δεν ψηφίσαμε για την καλύτερη εκπροσώπηση μας στην Ευρωβουλή, για το τι Ευρώπη θέλουμε, –αν θέλουμε-, γι’ αυτό άλλωστε μεταξύ άλλων ικανά πολιτικά πρόσωπα έμειναν πίσω από ποδοσφαιρικούς κι άλλους τηλεοπτικούς αστέρες.

Για τις επιλογές αυτές φαντάζομαι ότι δεν φέρουν ευθύνη άλλες «άγνωστες δυνάμεις», παρά εμείς που τους επιλέξαμε με την ψήφο μας.

2. Στις εκλογές για την Περιφέρεια κυριάρχησαν συνθήματα που αφορούν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μνημόνιο – αντιμνημόνιο, λαϊκισμός, κορώνες για αόρατα συμφέροντα και αντίστασης σε αυτά. Ελάχιστα μας απασχόλησαν θέματα αρμοδιότητας της Περιφέρειας, όπως σχέδιο ανάπτυξης, αυτοδιοικητικά θέματα, ζητήματα βελτίωσης της θέσης των πολιτών της Δ. Μακεδονίας, σχέδιο προστασίας των συμφερόντων της περιοχής.

Ακούστηκαν τέτοιες προτάσεις, αλλά τα κριτήρια αυτά δεν κυριάρχησαν στην επιλογή των εκπροσώπων μας.

3. Στην επιλογή του Δ. Φλώρινας τι ήταν αυτό που υπερκάλυψε τις επιβεβαιωμένες πράξεις διαφθοράς της εν ενεργεία Δημοτικής Αρχής (ανακοίνωση πορίσματος ελεκτών Δημόσιας Δοιήκησης) και «εξασφάλησε» έστω οριακά την συνέχιση του «αδιάφθορου» έργου της;

Ή μήπως ήταν η διαχρονική πελατειακή σχέση Δημ. Άρχης και διαφόρων παραγόντων, πολιτών, εργοληπτών, κ.τ.λ. που διαμορφώθηκε μέσα από την κατευθυνόμενη ανάθεση εργολαβιών, προμήθεια υλικών, εξυπηρέτηση ατομικών συμφερόντων και υποσχέσεις βολέματος;

Πώς εξηγείται οτί μια κοινωνία βαθιά συντηρητική ανέχτηκε και επιβράβευσε «πλειοψηφικά» την δοκιμασία και γελοιοποίηση των θεσμών με αφορμή την ικανοποίηση ενός ακραίου προσωπικού βολέματος – ρουσφετιού;

4. Τι ήταν αυτό που κυριάρχησε στην επιλογή των δημοτών του Δ. Αμυνταίου;

Αναφέροντας ορισμένα ενδεικτικά απλώς πεδία προβληματισμού:

·         Η συνολική υποβάθμιση όλων των οικισμών εξ’ αιτίας ενός ανεξήγητου και μη υποχρεωτικά επιβαλλόμενου συγκεντρωτισμού , τον οποίο εφάρμοσε η Δημ. Άρχη;

·         Η αποδυνάμωση του κεντρικού οικισμού Αμυνταίου με την κατάργηση διαφόρων υπηρεσιών;

·         Η ακινησία έως αδιαφορία στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας των πολιτών σε όλη την έκταση του Δήμου;

·         Η  μη αξιοποίηση- υποβάθμιση της τουριστικής δυναμικής του Δήμου;

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ.

Κυρίαρχο θέμα ήταν οι προσλήψεις, το προσωπικό βόλεμα και η εκμετάλλευση, εμπορευματοποίηση – ψηφαλοποίηση μιας πραγματικής ανάγκης των δημοτών μας και άλλα προσωπικά θέματα. Η ανάγκη για δουλειά έγινε όπλο στα χέρια της απερχόμενης Δημ. Αρχής και κυριάρχησε. Αυτό δεν μας τιμά ως κοινωνία. Και αυτό δεν ισχύει γι’ αυτούς που η ανάγκη τους λύγισε αλλά γι’ αυτούς που τους ανάγκασαν να  γονατίσουν. (Και επειδή θα σπεύσουν κάποιοι  που επαγγελματικά λαϊκίζουν, ποιον και τι εμπόδιζε στην υιοθέτηση στις προσλήψεις, ενός αξιοκρατικού-αντικειμενικού συστήματος πρόσληψης  ακόμη και από ένα ιδιώτη που δεν έχει πρόθεση να εκμεταλλευτεί την ανάγκη των συνανθρώπων του;)

Στην περίπτωση βέβαια του Δήμου Αμυνταίου δεν ευδοκίμησε η μεθοδολογία αυτή, μίκρυνε όμως τη διαφαινόμενη στην αρχή άνετη διαφορά!

Επειδή παρ’ όλα αυτά ο προβληματισμός πρέπει να οδηγεί στην αναγνώριση των λαθών μας και  στην αποφυγή επανάληψης παρόμοιων φαινομένων, ας ελπίσουμε ότι η λήθη δεν θα επιτρέψει να ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις. Ένα ώριμο– πολιτικοποιημένο σώμα αναδεικνύει ανάλογες ηγεσίες.

Υ.Γ.:Για να γενικεύσουμε και λιγάκι  για όσα ζούμε σήμερα σε Εθνικό επίπεδο και τις επιπτώσεις που έχουν οι πολιτικές συμπεριφορές μας στην Ελληνική κοινωνία ας θυμηθούμε τι έχει γράψει ο αείμνηστος Κορνήλιος Καστοριάδης:

«Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο... Αν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για Δημοκρατία. Αν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα... Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός - είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα».