Σχολιάζοντας την επικαιρότητα

Ευρωομόλογο και αντιθέσεις στην ΕΕ. 

Οι αντεγκλήσεις και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των διαφόρων κρατών - μελών της ΕΕ, που φουντώνουν σχετικά με την έκδοση ή όχι του ευρωομόλογου, αποτελούν αντανάκλαση του οικονομικού πολέμου και των σκληρών ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που μαίνονται στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, με αφορμή την καπιταλιστική κρίση.

Αντίθετα με την κάλπικη προπαγάνδα των κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου, το ευρωομόλογο δεν αγγίζει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, δεν σηματοδοτεί κάποια φιλολαϊκή ρύθμιση, ούτε απαλύνει τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που αποτελούν στρατηγική επιλογή της πλουτοκρατίας και της ιμπεριαλιστικής ευρωένωσης. Στην πραγματικότητα, το ευρωομόλογο δεν είναι παρά μια μορφή διαχείρισης των κρατικών χρεών, ώστε ορισμένα κράτη (δηλαδή ορισμένα τμήματα της πλουτοκρατίας, μιας και τα κράτη και οι κυβερνήσεις της ΕΕ τα δικά τους συμφέροντα υπηρετούν) να δανείζονται φτηνότερα απ’ ότι σήμερα. Το γεγονός ότι η Γερμανία αρνείται τη συζήτηση για την έκδοση ευρωομολόγων έχει να κάνει ακριβώς με αυτό: Ότι τα τμήματα της πλουτοκρατίας που εκπροσωπεί η γερμανική κυβέρνηση, σήμερα δανείζονται με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο έναντι άλλων (Μάλιστα, το ινστιτούτο οικονομικών ερευνών του Μονάχου υπολογίζει ότι σε περίπτωση έκδοσης ευρωομόλογου, το κόστος από τα υψηλότερα επιτόκια για τη Γερμανία θα έφτανε τα 47 δισεκατομμύρια ευρώ). Γι’ αυτό, άλλωστε, και η γερμανική αντιπολίτευση, όταν μιλάει υπέρ του ευρωομόλογου, διευκρινίζει ότι αυτό δεν θα πρέπει να επηρεάσει τα χαμηλότερα επιτόκια που απολαμβάνει η Γερμανία και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Από τη δική τους σκοπιά, αστικές κυβερνήσεις κρατών με υψηλό κόστος δανεισμού, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, υπεραμύνονται της έκδοσης ευρωομολόγων, διεκδικώντας ακριβώς να δανείζεται φτηνότερα η πλουτοκρατία των δικών τους χωρών. Για τον ίδιο λόγο τα κόμματα της πλουτοκρατίας στη Ελλάδα επιθυμούν διακαώς την έκδοση ευρωομόλογου, για να εξυπηρετήσουν το μεγάλο κεφάλαιο (τράπεζες, κλπ). Και είναι ο ίδιος ακριβώς λόγος για τον οποίο ο ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ δεν σταματάει ούτε στιγμή να ζητάει την έκδοση ευρωομόλογου, διεκδικώντας μάλιστα και την «πατρότητα» της πρότασης για την έκδοσή του. [Η κραυγαλέα ταύτιση του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στα θέμα του ευρωομόλογου, αποτελεί μια ακόμα απόδειξη ότι ο οπορτουνισμός δουλεύει για να αποπροσανατολίσει το λαό και να τον εγκλωβίσει σε θέσεις υπεράσπισης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, σε θέσεις διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου].

Ο καρκίνος δεν θεραπεύεται με ασπιρίνη! Ο ελληνικός λαός (όπως και οι λαοί των άλλων κρατών της ΕΕ γενικότερα) δεν έχουν κανένα λόγο να ασχοληθούν με λύσεις - ασπιρίνες. Γιατί, όποια μορφή διαχείρισης της κρίσης υπέρ της πλουτοκρατίας κι αν επιλεγεί, θα συνοδευτεί από ένταση της επίθεσης σε βάρος των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Εκείνο που συμφέρει το λαό είναι να ξεμπερδέψει με τα ιδεολογήματα της πλουτοκρατίας και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, να χτίσει τη δική του συμμαχία και να αντεπιτεθεί για τη διαγραφή του χρέους και την αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία, – για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και στο επίκεντρό της θα έχει θα έχει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.

Ρουφιάνων Εγκώμιο!

Έγραψε πρόσφατα (18/8/2011) η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «…Κάποιοι ίσως το θεωρούν κάρφωμα, κατάδοση, ρουφιανιλίκι και άλλα παρόμοια… Η καταγγελία στο ΣΔΟΕ ενεργειών είτε υποψιών (!!!) φοροδιαφυγής είναι, πρωτίστως, πράξη δικαιοσύνης… Αυτό που ετούτη την ώρα χρειαζόμαστε περισσότερο είναι καλύτερο κράτος, αξιόπιστη Πολιτεία, αποτελεσματική και αποφασιστική κυβέρνηση… Στα τρία πρώτα χρόνια λειτουργίας της υπηρεσίας καταγγελιών φοροδιαφυγής του ΣΔΟΕ, παρατηρήθηκε εντυπωσιακή αύξηση των καταγγελιών: 4.000 το 2008, 4.500 το 2009, 19.500 το 2010, 7.500 το πρώτο εξάμηνο του 2011…»

«Μη γίνεις ρουφιάνος»!!!... Αυτή ήταν μια από τις ωραιότερες προσταγές - ευχές των γονιών προς τα παιδιά τους. Στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε, μέσα από τα αστικά ΜΜΕ, η ρουφιανιά προβάλλεται ως αρετή. Πρόσχημα …ένας «αγαθός σκοπός»: Να πιαστούν αυτοί που φοροδιαφεύγουν!

Υποκρισία!! Η φοροδιαφυγή είναι επίσημη κρατική πολιτική. Και μια από τις μόνιμες αξιώσεις της άρχουσας τάξης. Το αστικό κράτος δεν ενδιαφέρεται γενικά για το μάζεμα φόρων. Για να μπορεί να φοροαπαλλάσσει τους καπιταλιστές, καθαγιάζει κάθε πρόσθετο φόρο στα λαϊκά στρώματα.

Το ρουφιανιλίκι έχει για την άρχουσα τάξη μια αξία αυτή καθεαυτή! Είναι μέρος του διαίρειν και βασίλευε. Με μια έννοια είναι και επόμενο βήμα. Καλλιεργείται με πολλούς τρόπους: Από τον πιο αθώο των διάφορων ριάλιτι, (όπου η κάμερα δεν αφήνει απόκρυφο που να μη το βγάλει στη φόρα), ως το δημόσιο κράξιμο που γίνεται κανόνας στο τηλεοπτικό πρόγραμμα.

Η αύξηση των παραπολιτικών στον αστικό τύπο είναι μέρος της ίδιας διαδικασίας. Η αναλυτική σκέψη πρέπει να εξαφανιστεί. Στη θέση της πρέπει να μείνει μόνο η φυτεμένη εντύπωση. Η αστική τάξη ποντάρει πολλά στον «κοινωνικό αυτοματισμό». Έτσι έχει χτίσει πολλές φορές τις συμμαχίες της. Αυτό επιχειρεί και σήμερα. Να μετατρέψει σε δικούς μαχητές ένα μέρος από τα θύματά της, τους λεγόμενους μεσαίους. Το έκανε με επιτυχία στην Αγγλία. Το ίδιο θέλει να πετύχει και στην Ελλάδα. Μόνο που «σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει»!... Εδώ υπάρχει ΠΑΜΕ, υπάρχει ΚΚΕ!!!...

Τα λαϊκά στρώματα να γυρίσουν την πλάτη στη σαπίλα που προβάλλουν τα αστικά ΜΜΕ.    

Από το «Big Brother» και το «Bar» στα ριάλιτι μαγειρικής (ελληνικά και διεθνή). Από τα τηλεπαιχνίδια στις μεσημεριανές κουτσομπολίστικες εκπομπές και από τα «Fame Story» στους χορούς των επωνύμων. Από την ενημέρωση στο κουτσομπολιό! Και όπου γίνεται, όπου «χωράνε», τα πλάνα γίνονται αισθησιακά, ακόμα και στα δελτία καιρού, ακόμα και σε θέματα που αφορούν τη φοροδιαφυγή (όπως αυτό που πρόβαλε πρόσφατα το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΛΤΕΡ και ήταν «ντυμένο» με καυτά πλάνα από τις παραλίες)… 

Την ίδια στιγμή που η λαϊκή οικογένεια δεν ξέρει αν μπορεί να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαϊ την επομένη, τα αστικά ΜΜΕ δελεάζουν με χρηματικά έπαθλα, με «νύχτες δόξας» σε μια πίστα ή με την «ευκαιρία» που προσφέρουν σε νέες κοπέλες να πατήσουν επί πτωμάτων (αφού πρώτα έχουν εκπορνευτεί) για μια θέση στην πασαρέλα. Μόνη υποχρέωση η 24ωρη παρακολούθηση και καταγραφή, ο αυτοεξευτελισμός και η προσβολή της προσωπικότητας από τους συντελεστές και τους κριτές. Η σαπίλα σε όλο της το μεγαλείο…

Τα αστικά ΜΜΕ και το περιεχόμενο των προγραμμάτων τους είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες της άρχουσας τάξης να χειραγωγούν συνειδήσεις και να αποπροσανατολίζουν.

Από τη άλλη, οι μεσημεριανές εκπομπές φέρνουν στους δέκτες των τηλεθεατών ότι πιο σάπιο υπάρχει σαν αξία, χωρίς ίχνος ντροπής (όπως, για παράδειγμα, η αποκλειστική συνέντευξη της Τζούλιας μετά την ταινία πορνό που γύρισε και με μαθητές να την παρακολουθούν και να την χειροκροτούν. – Θυμίζουμε ότι η εν λόγω αναδείχτηκε μέσα από τα περίφημα καλλιστεία που διοργανώνει ο ΑΝΤ1).

Το κεφάλαιο, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, – στην ιδιοκτησία των οποίων βρίσκονται τα αστικά ΜΜΕ, – με όλη αυτή την τηλεοπτική σαβούρα, θέλουν να κρατάνε τους τηλεθεατές αποχαυνωμένους. Και, χρόνο με το χρόνο, ρίχνονται ακόμα πιο βαθιά για να ψαρέψουν όσο γίνεται περισσότερο νεανικό κοινό. Να μην ασχολούνται με τα δικά τους προβλήματα, αλλά να στέκονται στα προβλήματα των άλλων. Κρύβουν συνειδητά την αλήθεια για τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, με στόχο τη διατήρηση της πολιτικής που συμφέρει και βολεύει το καπιταλιστικό σύστημα.

Οι τηλεθεατές πρέπει να καταλάβουν το ρόλο που παίζουν τα αστικά ΜΜΕ. Πρέπει να αντιληφθούν πως τα προβλήματά τους δεν έχουν καμία σχέση με την εικονική πραγματικότητα, με αυτά που τους σερβίρουν. Στόχος τους είναι η παραπληροφόρηση, η αποχαύνωση και η χειραγώγηση…

Γιώργος Μούλης